هوزان کوبانی- عضو سابق پ‌ک‌ک و از فرماندهان ارشد ی.پ.گ در جدیدترین یادداشت اختصاصی خود برای دیدبان حقوق بشر کردستان ایران به مساله فساد در اقلیم کردستان عراق و عدم اختصاص کمک‌های خارجی به مردم پرداخته است.
همزمان با شیوع ویروس کرونا، مساله کمک‌های خارجی به اقلیم و عدم دسترسی مردم به آنها بار دیگر در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفته است. پیشتر نیز مساله گم شدن پول‌های نفتی و واریز آنها به حساب شخصی در کشورهای حاشیه خلیج فارس، بحث فساد در اقلیم را دامن زده بود.
متاسفانه، پارتی (حزب دموکرات کردستان عراق وابسته به خاندان بارزانی) و یکتی (اتحادیه میهنی کردستان عراق وابسته به خاندان جلال طالبانی) در این زمینه کارنامه روشنی ندارند. فریب مردم توسط احزاب سیاسی و مصادره کمک‌های خارجی و ارائه بخش اندکی از آنها به مردم به نام خود، روش ثابت این گروه‌های سیاسی است. پارتی و یکتی در این زمینه چندان تفاوتی با یکدیگر ندارند و شعار «کُرد و کردستان» را به نفع خود سر می‌دهند. این کمک‌ها از طرف سازمان‌های جهانی برای مردم و آوارگان ارسال می‌شود، اما همه آنها به طور دقیق در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد. این امر در تمام اقلیم و نقاط تحت کنترل هر دو گروه صادق است. در اربیل و دهوک، بارزانی و در سلیمانیه وحلبچه، خاندان جلال طالبانی، کمک‌ها را به نیازمندان نمی‌رسانند و اندککمک ارائه شده را نیز با تبلیغات بسیار، توزیع می‌کنند تا رای بیشتری جلب کنند.
متاسفانه احزاب کردی، همیشه با ظاهرسازی و تفکیک و انشقاق، سعی داشته‌اند مردم را فریب دهند. در اوضاع کنونی، که در اقلیم کردستان، مردم بر ضد فساد اقتصادی مسئولین، به خیابان‌ها ریخته‌اند، شیوع ویروس کرونا به یاری مفسدین آمده تا تجمعات مردمی- اعتراضی پایان یابد. اکنون، بحثِ فساد مطرح نیست، بحث کمک‌های جهانی و قرنطینه مردم مطرح شده و این به نفع سیاستمداران فاسد است.
موسسه خیریه وابسته به بارزانی، تازه تاسیس است و عملکرد آن به طور کامل شفاف نیست. من اعتقاد دارم که زمان حمله داعش به سوریه و شهرهای عراق، مردم آواره وارد اقلیم شدند، همان زمان نیز سیل کمک‌های مختلف جهانی به اقلیم روانه شد. از جمله کشورهایی که به اقلیم کمک کرد ایران بود که در حوزه نظامی نیز بسیار فعال بود. محموله اول سلاح از سوی ایران بود که در اختیار بارزانی و اقلیم قرار گرفت. در همین ایام، متاسفانه احزاب کُردی و بارزانی از شهرت عشیره‌ای خود برای رسیدن به اهداف انتخاباتی استفاده کردند و کمک‌های جهانی را به نام خود در اختیار مردم قرار دادند تا آنها را فریب دهند. این امر نشان‌دهنده فریب‌کاری و ماهیت برخی گروه‌های سیاسی است.
متاسفانه مردم نیز فریب ظاهر را خورده‌اند و هر کس که بیشتر به آنها کمک کند، از دید عموم جامعه، خیرخواه تلقی می‌شود. در حالی که از حجم و هدف کمک‌ها، آگاهی ندارند. حقیقتا هیچ‌گاه خانواده بارزانی در خدمت منافع مردم کار نکرده است. منابع کمک‌های ارائه شده مشخص نیست و تمام آنها نیز در اختیار مردم نیازمند قرار نمی‌گیرد. مردم در میانه رقابت‌های مخرب احزاب وگروهک‌های کردی قرار گرفته‌اند و کمک‌های انسانی نیز در این فضا، دستمایه بازی‌های سیاسی شده است.