به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، اخاذی برای تامین مالی فعالیت گروه‌های تروریستی، یکی از روش‌های معمول و مرسوم در این گروه‌ها است. سخت‌تر شدن روش‌های تامین مالی مانند حمایت دولت‌ها و سرقت پول، گروه‌های تروریستی را به سوی اخاذی سوق داده است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، در دو پرونده قبلی، بر اثر مطالعات میدانی و اطلاعات واصله از کردستانات ایران، نمونه‌های اخاذی گروه تروریستی پژاک را منتشر کرده بود. در این پرونده جدید، موضوع اخاذی پژاک، گروگانگیری کارکنان شرکت راهسازی ریبوار در 8 تیر 1391 است که اطلاعات آن به تازگی در اختیار دیدبان قرار گرفته است.
پروژه راهسازی نزار- تنگی‌سر در سنندج، در تاریخ فوق‌الذکر، شاهد اخاذی و گروگانگیری توسط نیروهای پژاک بوده است.
منابع میدانی و کارگران پروژه مذکور به خبرنگار دیدبان گفتند که اعضای گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک با مراجعه به محل کارگاه واقع در مسیر نزار- تنگی‌سر (محور کامیاران- سنندج) و ضمن ایجاد رعب و وحشت در میان کارگران و کارگاه و اهانت به این افراد، اقدام به ربودن دو نفر از عوامل کارگاه، مسئول خرید کارگاه و برادر مدیر عامل، نمودند. عناصر پژاک که این کار را برای جنبش کُردی، مفید توصیف می‌کردند (!) پس از گروگانگیری، خواسته خود مبنی بر دریافت 30 میلیون تومان در قبال آزادی این افراد را طی نامه‌ای با سربرگ گروه و به صورت ممهور شده، تحویل سایر کارکنان می‌دهند و تهدید می‌کنند در «صورتی که خواهان بازگشتن و زنده ماندن این افراد هستید هر چه سریع‌تر این مبلغ را آماده کنید».
یکی از کارکنان به خبرنگار دیدبان گفت: «در عصر روز نخست، نیروی تروریستی پژاک، اقدام به تماس تلفنی از طریق موبایل مسئول خرید کارگاه با مدیر عامل شرکت نمودند. مدیرعامل موفق شد که گروگان‌گیران را قانع به آزادی برادر خود نماید و یکی از گروگان‌ها آزاد شد. نیروهای پژاک، روز بعد نیز اقدام به تماس تلفنی با مدیرعامل شرکت کردند و درخواست خود را از 30 میلیون تومان به 3 میلیون و پانصد هزار تومان تقلیل دادند و مدیرعامل شرکت نیز اقدام به تحویل این مبلغ به پژاک نمود. اما عناصر این گروه تروریستی برخلاف وعده خود، عامل تحویل دهنده پول نقد را نیز به گروگان گرفته و درخواست الباقی مبلغ 30 میلیون تومان (26 میلیون و 500هزار تومان) را در قبال آزادی وی مطالبه کردند. در نهایت در تاریخ 10/4/91 حدود ساعت 14 بعدازظهر مدیر عامل شرکت اقدام به تحویل این مبلغ کرده و یکی از گروگان‌ها را آزاد کرد. گروگان دیگر نیز روز بعد در ساعت 8 صبح آزاد شد»
مدیرعامل شرکت طی تماس تلفنی و مراجعه حضوری به نهادهای انتظامی از این اقدام پژاک شکایت و اعلام کرد در صورت ادامه این روند، دیگر در پروژه‌های عمرانی منطقه حاضر نخواهد شد.
سوالی که با خواندن این رفتار پژاک به ذهن متبادر می‌شود، اثرات اخاذی‌های پژاک بر توسعه منطقه است. راهسازی، عمران، آبادانی، اتصال به خطوط ریلی و جاده‌ای کشور و منطقه، قرباتی تروریسم پژاک شده است و این گروه همه این اقدامات را دفاع از مردم کُرد توصیف می‌کند. نابودی فرصت شغلی و امنیت سرمایه‌گذاری، دفاع از مردم کُرد است؟ سوق دادن جوانان به کولبری، دفاع از کردها است؟ چرا دولت ایران در قبال این اقدامات پژاک، واکنش حقوقی قاطع و بازدارنده ندارد؟