گارنیک آساطوریان، در مقدمه کتاب “کردها و خاستگاه آنها؛ روش‌شناسی مطالعات کردی” در مورد ضرورت بررسی و مطالعه همه موضوعات و پدیده‌ها به ویژه در علوم انسانی براساس روش‌شناسی تاکید می‌کند و درصفحه 17 با اشاره به کردشناسی می‌نویسد: “طرح این مسئله را در پیش‌گفتار حاضر ضروری دانستم، زیرا چنان‌که در نخستین پاورقی این کتاب خواهید خواند کردشناسی یکی از سیاست‌زده‌ترین شاخه‌های ایران‌شناسی است که نقش متفنین بومی در آن بسیار چشمگیر است.”
این استاد مطالعات ایران‌شناسی دانشگاه ایروان ارمنستان در ادامه می‌گوید انشانویسی در این رشته چنان موجب هرج‌و‌مرج شده که بعضی از موارد حتی راه پیشرفت این حوزه مهم ایران‌شناسی را سد کرده است در‌حالی‌که در رشته‌های دیگر ایران‌شناسی، فعالیت آکادمیک و کندوکاوها و جست‌و‌جوهای تفننی کاملا از همدیگر مجزا هستند و مزاحم همدیگر نمی‌شوند.
نویسنده استفاده از عنوان “ملت کرد” در بعضی نوشته‌های غیرعلمی و غیرآکادمیک را یکی از عواقب این هرج‌و‌مرج توصیف کرده و معتقد است “ملت ایران” عنوان درست است و برای اطلاق به زیر‌مجموعه‌های آن بایستی از “قوم کرد، قوم فارس، قوم بلوچ…” استفاده کرد. وی عنوان “ملت کرد” را عنوانی سیاسی و ناشی از نوشته‌های سیاست‌زده توصیف می‌کند.