از آغاز حیات انسان تاکنون مشکلات متعدد از جمله بیماری همراه انسان بوده و است. با مقایسه وضعیت سلامتی بشر امروز و بشر قرون گذشته، به گواهی علم پزشکی توانایی بشر در مقابله با انواع بیماری بسیار پیشرفته است و بسیاری از بیماری‌هایی که در طی مدت کوتاهی جوامعی را حتی در حل قتل‌عام از بین می‌بردند امروز به راحتی قابل‌کنترل هستند. می‌توان به بیماری‌هایی مانند طاعون، سل، سرخک… اشاره کرد که زمانی شنیدن نام آنها لرزه بر اندام شنوندگان می‌انداخت همان طور که سارس و ابولا در سال‌های اخیر چنین می‌کردند اما همگی کنترل شدند. بیماری کرونا نیز از این موضوع استثنا نیست لذا نباید با بوق و کرنا به استقبال کرونا رفت.
از همان روزهایی که بیماری ویروسی کرونا با منشا چین سبب نگرانی‌های شدید در دنیا شد و سازمان بهداشت جهانی آن را خطری در سطح جهان اعلام نمود، ایران نیز از این خطر مصون نبود چرا که در دنیای پیچیده رفت و آمد مردم از کشورهای مختلف نمی‌توان با قاطعیت ادعا کرد امکان مقابله صد در صد با ورود افراد یا ابزار آلوده وجود دارد. تاکنون کشورهای مختلفی نیز به صورت رسمی اعلام کرده‌اند افرادی از اتباع آنان به این بیماری مبتلا شده و افرادی نیز جان خود را از دست داده‌اند. وزارت بهداشت ایران که متصدی رسمی موضوع می‌باشد قبل از برگزاری انتخابات به صورت رسمی ابتلای چند نفر به این بیماری و جان باختن حداقل دو نفر را اعلام کرد و این خبر در آستانه انتخابات مجلس سبب تعجب بسیاری از کارشناسان نیز شد چرا که می‌توانست بر کاهش مشارکت مردم در انتخابات بر اثر ترس از ابتلای این بیماری بسیار مسری تاثیر بگذارد اما مقامات رسمی آنرا اعلام کردند. این نوع اعلام در زمان حساس قبل از انتخابات را می‌توان حسن نیت مقامات مربوطه توصیف کرد.
حال این بیماری وارد ایران شده و بیماری نیز نه موضوعی سیاسی است نه اقتصادی نه دوست می‌شناسد نه دشمن. می‌تواند همه را هدف قرار دهد لذا به نظر می‌رسد افراد دارای احساس مسئولیت واقعی – از هر فکر و گرایشی – بایستی به جای فضاسازی با بوق و کرنا و تلاش احتمالی برای بهره برداری سیاسی، به ظیفه خود عمل کنند: حفظ آرامش، دعوت به آرامش، جلوگیری از سواستفاده احتمالی – مانند گرانفروشی و احتکار ابزارهای سلامتی و پزشکی مربوطه – یا هر اقدام مثبت دیگر. نمی‌توان هم مدعی رشد و توسعه و پیشرفت جامعه شد اما در چنین مواقع حساسی بر موج سوار شد و به نام مردم اما به کام منافع فردی، سیاسی، اقتصادی احتمالی خود فضای روانی جامعه را هدف قرار داد.