نوشته: گنچ عثمان / ترجمه از: دیدبان حقوق بشر کردستان ایران
آغاز درگیری‌های مسلحانه گروه پ.ک.ک. علیه ترکیه سبب شده تا مطالب زیادی در این زمینه نوشته شود. اما رسانه‌ها یک نکته مهم را کاملا حذف می‌کنند و آن هم این که واقعیت گروه پ.ک.ک. و گذشته خونین آن چیست؟ در این مقاله هدف ما دفاع از دولت ترکیه یا حزب عدالت و توسعه نیست که به نوعی همدست وضعیت کنونی است بلکه هدف بیان واقعیت است. بدین‌ترتیب، نکته به نکته بیان خواهیم کرد که گروه پ.ک.ک. چیست و چرا گروهی تروریستی است و اصلا مدافع مسئله کُرد نیست و در قاچاق مواد مخدر از ترکیه تا خاک فرانسه غرق شده است.
نخست، لازم است خاطرنشان سازیم که گروه پ.ک.ک. چیست: «یک گروه تروریستی مارکسیست-لنینیست است که از زمان تاسیس خود همیشه و بصورت سیستماتیک از ترور و وحشت برای رسیدن به اهداف خود استفاده کرده است. گروه پ.ک.ک. با پوشش مبارزه برای حقوق کردها در ترکیه سبب قتل مردم طی چندین دهه شده است و آمارها حکایت از چهل و پنج هزار کشته از زمان آغاز فعالیت‌های تروریستی آن دارد». مسلما، دولت‌های گذشته ترکیه در قبال کردها نرم نبوده‌اند اما وضعیت کنونی کُردها بهتر است و حتی یک کُرد در ترکیه می‌تواند از همان حقوقی برخوردار باشد که هر شهروند دیگر دارد.
بدین ترتیب می‌توان گفت ادعای گروه پ.ک.ک. از نظر حقوق کردها محلی از اعراب ندارند. چگونه می‌توان از سرکوب مردم کُرد صحبت کرد در حالی که یک کرد اهل منطقه کردنشین جزیره به راحتی به شهر ترک‌نشین ازمیر می‌رود تا ادامه تحصیل دهد بدون آن که خانواده‌اش نگران باشد و یا یک جوان فارغ التحصیل ترک ازمیر با خانواده‌اش خدافظی می‌کند تا در جزیره تدریس کند بدون این که با مردم آنجا مشکلی داشته باشد؟ این پارادوکسی را نشان می‌دهد که با فضاسازی ایجاد شده است. این در حالی است که چیزی به نام مسئله کُرد وجود ندارد. اما گروه پ.ک.ک. بر وجود مساله کُرد اصرار می‌کند و خواسته‌های آن چیز دیگری است و مشکل در همین است. جدایی‌طلبی گروه پ.ک.ک. برای ترکیه و برای خاورمیانه غیرقابل قبول است و خاورمیانه گروه پ.ک.ک. را تروریست و مافیایی می‌داند.
چرا پ.ک.ک. تروریست است
بدون توجه به نظامیان و غیرنظامیان خشونت را علیه ترکیه به کار می‌گیرد. این سازمان با قاچاق مواد مخدر و اخاذی از کردها تامین مالی می‌شود. دولت ترکیه را به رسمیت نمی‌شناسد. مانع تحصیل دانش آموزان کُرد در مدارس ترکیه می‌شود. کمپ‌های آموزش تروریسم در کوه‌ها دارد. در تهدید و قتل کردهای مخالف خود تردیدی به خود راه نمی‌دهد. اگر به فعالیت‌های آن خوب دقت کنیم، با همه گروه‌های تروریستی دنیا از جمله داعش رابطه دارد.
- خشونت
طی سال‌ها، حملات انتحاری گروه پ.ک.ک. علیه اتوبوس‌های مسافری از جمله اقدامات رایج گروه پ.ک.ک. بود. اعضای این گروه تروریست همیشه به پایگاه‌های نظامی، پاسگاه‌های مرزی، کلانتری‌ها، نظامیان و پلیس‌ها حمله کرده‌اند. آنها در کاشتن مین یا بمبگذاری جاده‌ها تردیدی به خود راه نمی‌دهند. آنها به صورت منظم نیروهای پلیس را تعقیب کرده‌اند تا حتی خارج از ساعات کاریشان آنها را ترور کنند. این فعالیت‌ها به راحتی قابل اثبات هستند.
- قاچاق مواد مخدر و اخاذی
یک سازمان تروریستی نمی‌تواند بدون پشتوانه مالی غیرقانونی ادامه حیات دهد و پ.ک.ک. نیز با قاچاق مواد مخدر به کشورهای اتحادیه اروپا و از طریق انجمن‌های مختلف پوششی کُرد با عنوان فعالیت فرهنگی خود را تامین مالی می‌کند. همچنین، مالیات انقلابی که درواقع نوعی اخاذی سازمان یافته است یک منبع مهم تامین مالی گروه پ.ک.ک. است. گاهی به نشانی کسانی که از دادن پول اخاذی خودداری کرده‌اند مواد مخدر ارسال شده است تا دچار مشکل شوند. می‌بینیم همان گروه پ.ک.ک. که از نظر بعضی افراد یک گروه شورشی آرام در کوهستان است چهره دیگری دارد و در قاچاق مواد مخدر و اخاذی از افراد برای تامین مالی خود غرق شده و مدعی دفاع از مردم است!
- دولت را به رسمیت نمی‌شناسد
گروه پ.ک.ک. هر نهاد دولتی و حکومتی را دشمن می‌داند و فقط شهرداری‌های وابسته به حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ) را قبول می‌کند. این نیز یک حزب سیاسی و شاخه‌ای از گروه پ.ک.ک. است. گروه پ.ک.ک. در قاچاق سوخت هم فعال است و مانع رفتن کودکان کُرد به مدارس می‌شود. بارها مشخص شده گروه پ.ک.ک. در شهرداری‌های وابسته به ه.د.پ. سلاح و مهمات مخفی و از انبارهای شهرداری برای مخفی کردن بمب استفاده می‌کرد. یعنی از اموال عمومی برای اهداف تروریستی استفاده کرده است. این شبیه اقدامات داعش است که توسط عوامل خود از اموال عمومی برای انجام حملات در فرانسه استفاده کرد.
- مخالفت با آموزش
این بعد گروه پ.ک.ک. برای افکار عمومی خیلی کمتر شناخته شده است اما یک حقیقت را آشکار می‌کند: «گروه پ.ک.ک. دست به هر اقدامی‌می‌زند تا کودکان کُرد از سیستم آموزشی دور بمانند». گروه پ.ک.ک. در تهدید معلمان به ویژه معلمان جوان تردید نمی‌کند تا آموزش را رها کنند. این سازمان بارها معلمان را ربوده و به قتل رسانده است. پ.ک.ک. حتی مدارس را آتش می‌زند و در یک مورد 6 مدرسه را در شرناخ آتش زد. اگر خوب دقت کنیم هدف پ.ک.ک. این است کودکان کُرد را از آموزش دور نگه دارد تا آنها را راحت به عضویت در آورد. عملا نیز می‌بینیم کودکان بیسواد به راحتی فریب تبلیغات مارکسیستی-لنینیستی را می‌خورند.
- کودکان و زنان در گروه پ.ک.ک.
اگر تبلیغات گروه پ.ک.ک. موثر واقع نشود، کودکان کُرد را برخلاف اراده و خواست والدینشان برای عضویت اجباری در مقرهای خود می‌رباید. هزاران مورد از این نوع وجود داشته که در رسانه‌ها نیز به آن پرداخته شده است. کودکان ربوده شده در استانبول و آلمان در اتوبوس‌هایی به مقصد جنوب شرقی ترکیه پیدا شده‌اند و والدینشان اعتراف نموده‌اند که پ.ک.ک. قبلا تلاش می‌کرد تا آنها را به عضویت دربیاورد. پ.ک.ک. با داعش تفاوتی ندارد چون برای سلطه بر این افراد ضعیف از تبلیغات استفاده می‌کند. پ.ک.ک. در واقع بدتر از داعش است، زیرا کودکان را می‌رباید که کاری بسیار پست و فرومایه است.
در مورد زنان نیز باید گفت که دختران وزنان را ربوده و در مقرها به عضویت در آورده‌اند و در آنجا فقط ابزار جنسی سران گروه پ.ک.ک. و اقدامات کثیف شده‌اند. البته موارد زیادی از تجاوز به زنان و دختران وجود داشته که مطبوعات فرانسه به آنها اشاره نکرده‌اند.
- مقرهای آموزشی
گروه پ.ک.ک. نیز همانند هر گروه تروریستی مسلح در جنوب شرقی ترکیه و در مناطق مرزی عراق و سوریه با ترکیه مقرهای آموزشی غیرقانونی دارد. در این زمینه مسعود بارزانی از گروه پ.ک.ک. خواسته تا منطقه را ترک کند چون حضور شبه نظامیان این گروه سبب زیان‌های شدیدی به غیرنظامیان می‌شود.
- خشونت علیه کردها
برای گروه پ.ک.ک. مهم نیست قربانی کُرد است یا نه. با توجه به این که گروهی تروریستی است، آماده حمله به هر کسی است که مخالف ایدئولوژی مارکسیست آن یا مخالف خشونت باشد. بدین ترتیب، در اکتبر سال 2014 به بهانه تظاهرات علیه داعش در دیاربکر چندین کُرد مسلمان را به طرزی وحشیانه به قتل رساند. پَست‌ترین نمونه آن یاسین بورو جوان 16 ساله کُرد است که گوشت قربانی عید را بین پناهندگان سوری تقسیم می‌کرد. این سبب شد تا گروه پ.ک.ک. وی را به هواداری از داعش متهم کند و با شکنجه و سنگ جمجمه او را متلاشی نمود. امثال یاسین بورو زیاد هستند و حتی در داخل گروه پ.ک.ک. تسویه حساب بر سر درآمد حاصل از تجارت مواد مخدر و رقابت و دشمنی بین اعضا امری عادی است. یک مورد نیز قتل خدمتکار یک رستوران است که نیروهای پلیس در آن در حال صرف ناهار بودند و گروه پ.ک.ک. آن را به رگبار بست.
حزب عدالت و توسعه مسئول این وضعیت است
قابل انکار نیست که حزب عدالت و توسعه (آک.پارتی) مسئول این وضعیت است که در آن گروه پ.ک.ک. ده‌ها پلیس و سرباز را به قتل می‌رساند. از زمان آغاز روند صلح توسط آک پارتی و گروه پ.ک.ک. و انبار کردن سلاح توسط گروه پ.ک.ک.، حزب اردوغان تلاش نکرده تا شهرها و مناطق کردنشین را مورد بررسی قرار دهد که آیا واقعا گروه پ.ک.ک. خلع سلاح شده یا نه. وقتی این اقدامات تروریستی را می‌بینیم، می‌توان گفت گروه پ.ک.ک. هرگز خلع سلاح نشد بلکه خود را بهتر آماده کرد تا به ترکیه حمله کند. حتی می‌توان گفت اردوغان توانست با گروه پ.ک.ک. توافق کند این روند کمی طولانی باشد تا بتواند در راستای اهداف انتخاباتی امتیازاتی کسب کند (درست مثل گروه گولن). همه می‌دانیم دولت‌های مختلف و ژنرال‌های ارتش همیشه با گروه پ.ک.ک. در ارتباط نزدیک بوده‌اند و این نیز به دلایل سیاسی، مالی و همچنین برای مشروعیت دادن به نقش برجسته ارتش در اداره کشور بوده است.
پ.ک.ک.، کوبانی و داعش
از زمان آغاز درگیری بین داعش و چریک‌های کُرد در اطراف کوبانی (عین العرب)، رسانه‌های فرانسه نیروهای پ.ک.ک. را شجاع نامیدند. هر روز شاهد بودیم این قاتلان و قاچاقچیان مواد مخدر کُرد در مقابل داعش به عنوان افرادی شجاع معرفی می‌شدند. این شبیه حمایت از طاعون در مقابل اسهال است. نمای مخفی این مقاومت فرضی در این بود که گروه پ.ک.ک. می‌خواست کنترل شمال سوریه را به دست بگیرد تا با پاکسازی قومی راه را برای خود باز کند. مرحله بعدی نیز مشروعیت دادن به تجزیه سوریه بود تا از آب گل‌آلود ماهی بگیرد. این برای اروپا و آمریکا مشکل‌ساز نبود چون ناتو می‌داند یک دولت کُردی یعنی دولتی که حاضر است پدر و مادر خود را نیز فدای امپریالیسم آمریکایی کند که مدعی مبارزه با آن هستند.
در پایان می‌بینیم گروه پ.ک.ک. و شاخه‌های آن به اندازه داعش خطرناک هستند. هر دو تروریست، مافیایی و خشن هستند. هر دو علیه کسانی که مدعی‌اند از آنها دفاع می‌کنند بدترین اقدامات را انجام می‌دهند.