گارنیک آساطوریان، استاد ارمنی-ایرانی دانشگاه ایروان، در کتاب «کردها و خاستگاه آنها» پس از بررسی موضوعات مختلف مرتبط با کردها و رد مستند بسیاری از ادعاهای ناسیونالیست‌ها و رهبران احزاب کرد در فصلی از کتاب با عنوان «کردستان – سرزمینی خیالی» به بررسی معنا و بار معنایی واقعی کلمه «کردستان» می‌پردازد. پروفسور آساطوریان که استاد زبان‌های ایرانی باستان است و در ریشه‌شناسی کلمات تخصص دارد، می‌نویسد:
«واژه کردستان به دسته‌ای از نام‌های جغرافیایی تعلق دارد که با پسوند مکان‌ساز فارسی -ستان و یک قوم ساخته شده است که به شکل گسترده‌ای در ناحیه‌ی خاور نزدیک و آسیای میانه، تا شبه‌قاره هند به ثبت رسیده است. این واژه همیشه یک صفت خالص قومیتی برای قلمروهای مختلفی بوده که کردها در آن ساکن بوده‌اند، بی آن که معنای ضمنی سیاسی و مختصات جغرافیایی به‌وضوح تعریف شده‌ای داشته باشد».
نویسنده پس از اشاره به سوابق استفاده کلمه «کردستان» در آثار قدیمی و کتب تاریخ ایران و حتی ارمنی، می‌نویسد:
«در کاربرد معاصر و غالبا در آثار نویسندگان کرد واژه کردستان بخش قابل‌ملاحظه‌ای از خاور نزدیک را در بر می‌گیرد: تمام بخش‌های شرقی و مرکزی جمهوری ترکیه؛ سراسر غرب ایران از شمال تا جنوب تا خلیج فارس، مناطق شمالی عراق و سوریه. گاهی حتی بخش‌های غربی جمهوری ارمنستان و گرجستان نیز در این سرزمین خیالی گنجانده می‌شود. این اواخر نیز تحت تاثیر تحولات سیاسی معاصر دو «کردستانِ» دیگر نیز به شمار «کردستان‌ها» اضافه شده است: کردستان «روژاوا» که شمال سوریه را در بر می‌گیرد و کردستان قفقاز که تمامی جنوب قفقاز از ایروان تا باکو و آستارا تا دربند را به صورت مجازی در خود می‌گنجاند».
گارنیک آساطوریان ترویج این اصطلاحات توسط نویسندگان کُرد را «توهم» توصیف می‌کند.