حزب کارگران کردستان (پ ک ک) و شاخه‌های آن حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) – برای ایران، حزب راهکار دموکراتیک کردستان (پ.چ.د.ک.) – برای اقلیم کردستان، حزب اتحاد دموکراتیک (پ.ی.د.) – برای سوریه، از الگویی واحد پیروی می‌کند. دلیل این الگوی واحد نیز در رهبری، ایدئولوژی و ساختار سازمانی واحد است که صرفا به خاطر ضرورت‌های سیاسی و تاکتیکی اسامی متفاوت دارند. این اسامی در حالی متفاوت‌اند که یک عضو در عین حال که در شاخه‌ای است بنا به ضرورت می‌تواند به شاخه‌ای دیگر اعزام شود. کشته شدن اعضای اعلام شده در سایت‌های رسمی وابسته به پ ک ک این را ثابت می‌کند و بارها عضوی از سوریه در درگیری با نیروهای ایران در داخل خاک ایران و به عنوان پژاک کشته شده و یا عضوی از پژاک با نام ی.پ.گ. در سوریه یا با نام پ ک ک در ترکیه کشته شده است. همه شاخه‌های مذکور به صورت صریح و علنی عبدالله اوجالان را رهبر خود می‌دانند و تغییر و انتصاب فرماندهان ارشد آنها نیز توسط ک.ج.ک.(شورای اجرایی پ ک ک) انجام می‌شود. عثمان اوجالان، برادر عبدالله اوجالان و عضو سابق شورای رهبری آن، بارها در مصاحبه‌های خود تایید کرده او در دوره عضویت در پ ک ک کار تاسیس پژاک و سپس پ.ی.د. را بر عهده داشت و کنگره‌های تاسیس آنها نیز در قندیل یعنی مناطق تحت کنترل پ ک ک برگزار شده اند.
عثمان اوجالان: پ ک ک، پژاک، پ.ی.د. همگی یکی اند
در پ ک ک و شاخه‌های آن آموزش به طور کلی در دو بخش صورت می‌گیرد: سیاسی و نظامی. آموزش سیاسی در محلی به نام “مکتب” صورت می‌گیرد که معمولا زیر زمین کنده شده، با سقف چوبی است، در داخل آن تعدادی چوب را همانند تخته روی پایه‌هایی قرار داده‌اند که مانند نیکمت روی آن می‌نشینند. یکی از فرماندهان نیز همانند کلاس درس در قسمت جلو “تدریس” می‌کند. دروس آموزش سیاسی عبارتند از تاریخ پ ک ک، زندگی عبدالله اوجالان، نامه اعضایی که عملیات انتحاری انجام داده‌اند، تاریخ کردستان، تاریخ زن، سوسیالیسم.
در نظام آموزشی پ.ی.د. در سوریه تدریس قرآن ممنوع است
در تاریخ پ ک ک در مورد روزهای اولیه تاسیس بحث می‌شود، از منتقدان و مخالفان عبدالله اوجالان به عنوان “دشمن” یاد می‌شود که حق حیات نداشتند لذا کشته شدند. در زندگی عبدالله اوجالان او را به عرش آسمان می‌رسانند و به عنوان فردی بی کم و کاست و فاقد هر گونه ایراد و اشکال معرفی می‌نمایند. می‌گویند زندگی ما با او وابسته است و بدون او ن‌می‌توانیم زندگی کنیم لذا شعار “بدون سروک/رهبر زندگی غیرممکن است” اساس این درس است. وقتی اسم او را می‌آورند بلند می‌شوند و کف می‌زنند، شعار می‌دهند. این کیش پرستی اجباری است. در درس نامه اعضای عامل انتحاری نیز مخاطب باهوش متوجه می‌شود فردی که مشخصات او گفته می‌شود در چه سن و مقطع تحصیلی بوده لذا سطح و متن و محتوای نامه با مشخصات چنان فردی همخوانی ندارد به عبارتی بهتر متنی ایدئولوژیک است که حزب می‌نویسد اما به نام عوامل انتحاری منتشر می‌کند. در این نامه‌ها یک محور ثابت است: دعوت بقیه به فدا کردن خود برای عبدالله اوجالان. در درس تاریخ کردستان نیز تمام تاریخ کردها در دوره قبل از پ ک ک با نگاهی منفی یا نه چندان مطلوب ارائه می‌شود و در بین احزاب و سازمان‌های کرد نیز فقط پ ک ک به عنوان بهترین معرفی می‌گردد و بقیه عوامل امپریالیسم و ترکیه توصیف می‌شوند. بر بارزانی و طالبانی به عنوان آژان/جاسوس ترکیه تاکید می‌شود. در تاریخ زن نیز فقط زنان عضو پ ک ک به عنوان زنان آزاد معرفی می‌شوند و بقیه زنان از جمله زنان کرد غیرعضو پ ک ک را برده می‌نامند. به خانواده به عنوان پایگاه دشمن اشاره می‌گردد. همچنین در درس سوسیالیسم، این ایدئولوژی به عنوان راهکار حل مشکلات جامعه کرد ارائه می‌شود در حالی که جامعه کرد با اکثریت مطلق مسلمان است و اتحاد شوروی تجربه شکست نظام سوسیالیستی را به همه نشان داد.
در سیستم آموزشی پ ک ک، خانواده پایگاه دشمن معرفی می‌شود
پس از کنترل کردستان سوریه به دست پ.ی.د. وابسته به پ ک ک سیستم آموزش مدارس تغییر یافت: عکس گریلاها با اسلحه و یونیفرم پ ک ک، عکس‌های عبدالله اوجالان و آرم و پرچم پ ک ک، نامه عوامل انتحاری، تمجید از سوسیالیسم وارد کتب درسی شد. تدریس قرآن و کتب دینی ممنوع گشت. این سیستم آموزشی با انتقاد گسترده از جمله انجمن میهنی کردهای سوریه مرکب از شانزده حزب کرد سوریه مواجه شد. یونسکو نیز این نظام آموزشی را به رسمیت نمی‌شناسد.