به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، چندین سایت و پایگاه خبری- تحلیلی در بلژیک، در مورد سفر هیات بلژیکی به سوریه و تصمیمات گرفته شده در این زمینه، اعتراض کرده‌اند. ماجرا از این قرار است که دو نفر از پارلمان بلژیک به سوریه سفر و با اعضای ق.س.د دیدار کرده‌اند. نهادهای مختلف در بلژیک اعتقاد دارند این دیدارها، ضمن مشروعیت بخشی به تجزیه‌طلبی و پاره‌پاره شدن سوریه، زمینه نوعی تبادل را فراهم کرده است. نیروهای ق.س.د، تروریست‌های اروپایی عضو داعش را تحویل می‌دهند، در عوض، مشروعیت، امکانات پزشکی، و زمینه اننقال اعضای خود به اروپا را برای درمان، تحویل می‌گیرند. سایت‌های مختلف بلژیکی با رویکرد انتقادی به پارلمان، تاکید کردند که ورود اعضای کُرد ق.س.د به بلژیک، عوارض گوناگونی خواهد داشت و این گروه، خطرناک است و ممکن است اعضای ق.س.د با ذهنیت ایدئولوژیک وابسته به پ.ک.ک، در بلژیک ماندگار شوند و در نهایت، امنیت ملی بلژیک و امنیت اروپا را تهدید کنند.
اوائل ماه جاری میلادی، هیئت بلژیکی مرکب از نمایندگان پارلمان و اعضای نهادهای حقوقی- بشردوستانه، از جمله کوئن متسو و ژرژ دالمان، از منطقه کردنشین سوریه بازدید کردند. به گفته این نمایندگان مجلس، دیدار مذکور بیشتر در مورد مسائل امنیتی، بشردوستانه و مهمتر از همه، نحوه برخورد با افراطی‌های جهادی بلژیکی و همسران و فرزندان آنها بود که در این منطقه زندانی شده‌اند. سرویس اطلاعاتی بلژیک (OCAM) تخمین می‌زند در حال حاضر 15 زن و 45 کودک با ملیت بلژیکی در اردوگاه الهول هستند. کمپ الهول را «گوانتاناموی اروپا» می‌نامند. مجموعه‌ای بزرگ از چادرها که در سیم‌های خاردار در صحرای شمال شرقی سوریه احاطه شده است. هزاران زن و فرزندان افراطیون جهادی خارجی، در اینجا اسکان داده شده‌اند و در انتظار بازگشت به کشورهای خود هستند. خانواده های سوری جهادی به خانه‌های خود رفته‌اند، چون کردها آنها را با یک معامله با قبایل آزاد کرده‌اند. زندگی در این اردوگاه فوق‌العاده خطرناک است. درگیری با قمه و چاقو اغلب بین زنان ساکن اردوگاه صورت می‌گیرد، اختلافات مذهبی، پول یا دزدی نیز متداول است.
اما، به گفته جهاد عمر، نماینده شورای دموکراتیک سوریه (بخش سیاسی نیروهای دموکراتیک سوریه، شبکه‌ای از شبه‌نظامیان مسلح کُرد) طرفین در مورد موضوعات دیگر نیز بحث کرده‌اند: راه‌حل بحران سوریه، به رسمیت شناختن منطقه نیمه خودگردان کردها در شمال شرقی سوریه، همکاری دو جانبه بین بلژیک و کردها (و البته در مورد زندانیان داعش). جهاد عمر به خبرگزاری کردی هاوار نیوز گفت: «ما تأکید کردیم نیازمند وجود نمایندگی بلژیک در منطقه هستیم، زیرا این امر می‌تواند احزاب، سازمان‌ها و نیروهای دیگر را به چنین اقدامی ترغیب کند».
هیئت بلژیکی با یک پیشنهاد بسیار جالب به کشور خود بازگشت. متسو و دالمان با پرونده پزشکی کامل 50 جنگجوی مجروح کُرد که مایل‌اند در بلژیک درمان شوند، به کشور بازگشتند. البته رسانه‌های بلژیکی سوال پرسیده‌اند که قرار بوده این دیدار فقط مربوط به بررسی وضعیت جهادی‌های بلژیکی باشد. این هیئت هنگام بازدید از یک سازمان کُردی برای اعضای شبه‌نظامی زخمی در قامیشلو، با این جنگجویان آشنا شده بودند.
رسانه‌های بلژیک نوشته‌اند که «ورود پنجاه جنگجوی کُرد به بلژیک دارای چند معضل است. چنین اقدامی کاملا فشار سیاسی ایجاد می‌کند. این جنگجویان کُرد – هرچند دوست دارید آن را تغییر نام دهید – وابسته به پ.ک.ک هستند، سازمانی که بلژیک نیز آن را «تروریست» می‌داند. همچنین، مشکلاتی که پ.ک.ک با احزاب کرد دیگر دارد، لیستی از موارد نقض حقوق بشر و ممنوعیت چندین ساله احزاب رقیب در شمال شرقی سوریه، می‌تواند تصمیم‌گیری در مورد چنین سیاستی را پیچیده کند. درست چند روز پیش کردهای سوریه ظاهرا تلاش کرده‌اند تا با پنجاه نفر از نیروی خود به منطقه کردستان عراق وارد شوند و این امر به تبادل آتش منجر شده است».[1]
یک خبرنگار بلژیکی نوشته است: «البته، کردها بزرگترین اقلیت بدون دولت در جهان هستند، آنها در ترکیه به طرز وحشتناکی مورد ستم قرار می‌گیرند، و غیرنظامیان آنجا (تمام سوریه، نه فقط کردها) به کمک ما نیاز دارند. اما دقیقا از کدام حزب حمایت خواهیم کرد و از کدام یک پشتیبانی نخواهیم نمود؟ بالاخره فهرستی کامل از احزاب سیاسی کُرد وجود دارد. آیا پ.ک.ک. نماینده مردم کُرد است؟ یا فقط یکی از چندین حزب و گروه مسلح است؟ آیا باید پس از آن پ.ک.ک. نیز از لیست ترور خارج شود؟ چنین اقدامی سوالات زیادی را مطرح خواهد کرد. پس از پاسخ به این سوالات، برخی از موارد عملی باقی می‌ماند. برای انتقال 50 جنگجوی مجروح به بلژیک، به پنجاه ویزای کوتاه مدت نیاز داریم که وزیر امور خارجه، پناهندگی و مهاجرت باید با آنها موافقت کند. این مسیر نیازمند ارزیابی و کنترل است. در نیروی سوریه دموکراتیک فقط کردهای سوریه نمی‌جنگند، بلکه کردهایی از ترکیه، عراق و ایران نیز درگیرند. بسیاری از این کادرهای سرسخت پ.ک.ک سال‌هاست که در کنار پ.ک.ک می‌جنگند و جنگجویان عضو شده در سوریه را در جنگ فرماندهی می‌کنند. نکته این است که این گروه از جنگجوان اغلب تحت تعقیب مقامات کشورهای خود هستند و اغلب گذرنامه ندارند. آیا از آنها نیز استقبال می‌کنید؟ و بعد از ارزیابی، کنترل، ویزیت در بیمارستان، اعتبارسنجی و غیره چه خواهد شد؟ آیا این جنگجویان خیلی راحت به کشور خود بر می‌گردند؟»[2]
[1]. https://reportersonline.nl/50-humanitaire-visas-voor-koerdische-strijdkrachten/
[2].https://www.dewereldmorgen.be/community/50-humanitaire-visa-voor-koerdische-strijdkrachten/