محمد عبدالله روزنامه‌نگار کرد طی مقاله‌ای در نشریه ای.کورد می‌نویسد: «اقلیم کردستان از بحران بیماری ویروسی کرونا بهره‌برداری سیاسی می‌کند. این همان کاری است که هنگام حمله داعش و دوره پس از آن انجام شد. اقلیم کردستان برای تامین هزینه‌های خود حقوق کارمندان را نصف کرد و آن مبلغ نصف را نیز با چندین ماه تاخیر پرداخت و هنوز هم با سه ماه تاخیر پرداخت می‌شود، در حالی که حقوق کارمندان توسط بغداد تامین می‌گردد، لذا کارمندان مسئول بدهی‌های حکومت اقلیم نیستند. این امر سبب شد تا بی‌اعتمادی مردم به حکومت اقلیم بیشتر شود. لذا امردم کنون در بحران کرونا نیز به مسئولان اعتماد ندارند. افکار عمومی اقلیم کردستان در مورد کرونا به چهار دسته تقسیم می‌شود.
دسته اول در فضای مجازی به تئوری توطئه می‌پردازند و این بیماری را نتیجه جنگ بیولوژیک آمریکا علیه چین می‌دانند و گروهی نیز به عکس آن معتقد هستند. دسته دوم، افرادی‌اند که معتقدند این بلایی الهی برای مجازات دشمنان مسلمانان است. آنها می‌گویند چینی‌ها غذای حرام می‌خورند و باید تاوان آن را نیز بدهند. اما اکنون که مسلمانان نیز قربانی می‌شوند این گروه مدعی است، هر مسلمانی قربانی شود شهید است. گروه سوم، اکثریت مردم اقلیم‌اند و می‌گویند حکومت اقلیم قصد دارد پی در پی بحران ایجاد کند تا موج مخالفت‌های علیه تاخیر در پرداخت سه ماه حقوق را منحرف کند. جناح‌های سیاسی اوپوزیسیون و فعالان سیاسی نیز از این گرایش حمایت می‌کنند. دسته چهارم نیز مقامات رسمی، روشنفکران و پزشکان و کادر درمانی هستند که به دادن توصیه مشغول‌اند.
آنچه واقعیت دارد این است که مردم از دست حکومت اقلیم خسته شده‌اند و مقامات اقلیم نیز این را می‌دانند. لذا از هر بحرانی بهره‌برداری می‌کنند تا مردم را در مسیری دیگر هدایت کنند و در صورت نبود بحران دست به بحران‌سازی می‌زنند.