در حالی که ترکیه ادعا می‌کند در حال مبارزه با تروریسم است؛ اما این مبارزه به قیمت بمباران مناطق مسکونی در اقلیم انجام می‌شود. ضمناً از سال‌ها قبل هیچ حمله تروریستی عمده‌ای در ترکیه صورت نگرفته است. به گفته مردم محلی در اقلیم کردستان، وحشت واقعی ناشی از رویکرد رژیم ترکیه در استفاده از پهپاد و جنگنده است. ترکیه این هفته نیز به بمباران روستاهای منطقه اقلیم کردستان ادامه داد که در نتیجه آن خانه‌های مسیحیان و یک کلیسای آشوریان در منطقه باروار نیز آسیب دید و باعث وحشت مردم شد. این حملات اکنون به تخلیه روستاهای مسیحی‌نشین منجر شده است. این امر مانند پاکسازی قومی به نظر می‌رسد، شبیه همان چیزی که ترکیه پس از حمله به سوریه در سال ۲۰۱۸ و اعزام افراط‌گرایان در عفرین انجام داد. آنجا کردها و ایزدی‌ها قربانی شدند؛ اکنون در اقلیم، ترکیه مسیحیان را هدف گرفته است. در واقع، به نظر می‌رسد رویکرد آنکارا پاکسازی قومی است؛ در جنگ ترکیه با پ.ک.ک نیز در 40 سال گذشته، ده‌ها هزار کُرد کشته شده‌اند.
نکته جالب در در رد ادعای ترکیه، این است که حملات عمده‌ای از سوریه و عراق علیه این کشور انجام نشده است؛ در واقع حضور پ.ک.ک، بهانه‌ای برای گسترش توسعه‌طلبی آنکارا است. در اقلیم و مناطق کردنشین سوریه، ده‌ها پایگاه توسط ترکیه تاسیس شده است. ضمنا نباید از خاطر بُرد که ترکیه ده‌ها هزار عضو و هوادار داعش را قادر ساخت تا در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به سوریه و عراق وارد شوند که احتمالاً در نسل‌کشی کردها و ایزدیان سهیم بودند. در سال‌های ٢٠١٩ و ٢٠١٨، بسیاری از اعضای داعش دوباره به ترکیه گریختند و برخی به ادلب و عفرین رفتند. ایالات متحده رهبر داعش را در یک مایلی مرز ترکیه در سال ٢٠١٩ در ادلب به قتل رساند.
طی سال‌های اخیر هزاران روستا در اثر عملیات نظامی ترکیه و حملات هوایی آسیب دیده‌اند و هزاران نفر مجبور به فرار شده‌اند. همه این رخدادها به بهانه جنگ به پ.ک.ک صورت گرفته است. کردهای غیرنظامی وقتی برای برداشت عسل یا کار در زمین‌های خود می‌روند، با حملات هوایی ترکیه کشته می‌شوند. هرچند اثبات رویکرد سیستماتیک ترکیه در هدف قرار دادن اقلیت‌های مسیحی، ایزدی و کرد دشوار است، اما در حقیقت آنکارا در پی این اقدام است. هر مکانی که گروه‌های تحت حمایت ترکیه در عفرین، ادلب و مناطق دیگر در شمال سوریه تحت کنترل دارند، هیچ اقلیتی که در آنها آزادانه زندگی نکند، وجود ندارد.
در بسیاری از موارد، زنان نیز در مناطق تحت اشغال ترکیه از زندگی عمومی حذف شده‌اند. عراق از سال ٢٠١۵ از افزایش حضور آنکارا در خاک خود شکایت کرده است. در ماه‌های اخیر، همزمان با تهدید ترکیه برای ایجاد پایگاه‌های بیشتر، مخالفت واحدهای بسیج مردمی عراق نیز افزایش یافته است.در واقع می‌توان گفت تهدید ترکیه علیه تمامیت ارضی اقلیم و سوریه بسیار جدی است. اکنون حتی مسیحیان نیز احساس امنیت ندارند.
نویسنده: SETH J. FRANTZMAN