یادداشت کوتاه یکی از اعضای سابق پژاک در خصوص مناسبات پنهان در این گروه
بارها شاهد سناریوی‌های مختلف پژاک برای فریب محافل سیاسی بوده‌ایم. اما این برنامه‌ها بدون دستورات فرمانده اصلی نمی‌تواند انجام شود. فرمانده اصلی نیز پ.ک.ک است که خود پ.ک.ک از آمریکا دستور می‌گیرد. به همین خاطر، پژاک گروهی ضد ایرانی است. البته نباید فراموش کرد که رقابت‌هایی میان احزاب کردی وجود دارد و هر کدام سعی دارند خود را رهبر کردها معرفی کنند و حمایت‌های بیشتری جلب نمایند.
باید بگویم دو گروه که کردستان و مردم آن را نگون‌بخت کرده‌اند، حزب دموکرات کردستان عراق (پارتی) و پ.ک.ک و شاخه‌های اقماری آن هستند. به دلیل اختلافات سیاسی که از زمان اعدام دکتر شوان به دست ملا مصطفی بارزانی وجود داشته است، دو طرف همدیگر را به خیانت به مردم متهم می‌کنند، در حالی که هر دو به آمریکا وابسته هستند و نه مردم کُرد!
در اين اوضاع، پژاک سعی داشته تا از موقعیت‌های مختلف، به نفع خود استفاده کند و با نمایش سی نفر از افراد مسلح خود، قدرت خود را به رخ دیگران بکشد. خود پژاک نیز خوب می‌داند جنگ با ایران یعنی چه! به همین دلیل پ.ک.ک اجازه هیچگونه حرکتی را به پژاک نمی‌دهد. تجربه اوجالان در تاریخ و فرهنگ و جنگ با ایران به او آموخته است که مزاحم این کشور نباید شد. جنگ قندیل نمونه آن بود. در واقع پژاک، ضعف خود و عدم جنگ ایران با گروه ضعیفی مانند پژاک را به منزله قدرت خود تلقی کرده و آن را تبلیغ می‌کند. گروه‌های دیگر کُردی نیز هرگز با پژاک همراهی نمی‌کنند. زیرا آنها نیز تجربه جنگ با ایران را دارند و می‌دانند که هدف پ.ک.ک و شاخه‌های اقماری آن هميشه رسیدن به قدرت بوده است.
به همین دلیل نیز پژاک سعی می‌کند از افراد مختلف در ساختار خود استفاده کند تا خود را موجه جلوه دهد و ادعا کند که هیچ مشکلی با ایدئولوژی‌های دیگر ندارد. اما هدف اصلی پژاک و پ.ک.ک، قدرت‌نمایی در مقابل دیگر احزاب کُردی به خصوص پارتی (وابسته به مسعود بارزانی) است. غافل از آنکه رویکرد مسلحانه علیه ایران و دولت‌های منطقه، با شکست مواجه خواهد شد.