سیاست ترکیه از زمان تاسیس توسط مصطفی کمال آتاترک تاکنون بر تهدید کردها به نابودی قرار داشته و در طی حدود یک قرن عمر آن نیز به شکل‌های مختلف، دولت ترکیه این تهدیدها را اجرا کرده است. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، به تهدید و اجرای تهدید مشهور است. او برخلاف سیاست خارجی سنتی ترکیه “صلح در خانه، صلح در بیرون”، تهدید کردها و سرکوب آنان در سوریه و عراق را نیز اجرا کرده و می‌کند. اما آنچه مهم است، اردوغان همیشه برای تهدید و اجرای آن در خارج از ترکیه بهانه‌ای محکمه پسند داشته تا نه تنها با کمترین مخالفت مواجه شود بلکه گاهی مورد حمایت دیگر کشورها نیز قرار گرفته است.
حملات ترکیه در دوران اردوغان به کردستان سوریه و اشغال مناطق وسیعی از این منطقه کردنشین نمونه بارز این سیاست است. پس از کنترل مناطق کردنشین توسط ی.پ.گ.- شاخه مسلح پ.ک.ک – ترکیه نه تنها با این اقدام مخالفت نکرد بلکه صالح مسلم، رئیس پ.ی.د. را به صورت رسمی دعوت و با او مذاکره نمود. ترکیه در آن زمان در شرایطی نبود که بتواند تهدیدات خود را اجرا نماید اما به تدریج و به ویژه با گسترش قدرت پ.ک.ک در این منطقه – که با حمایت گسترده آمریکا صورت گرفت – ترکیه تهدید کرد اگر ی.پ.گ. از منطقه خارج نشود، حمله خواهد کرد. روسیه بارها به پ.ی.د. توصیه کرد برای ممانعت از حمله و اشغالگری ترکیه، کنترل مناطق کردنشین را به دولت سوریه بسپارد اما ی.پ.گ با این درخواست مسکو موافقت نکرد.
نتیجه این سیاست ی.پ.گ، چیزی شد که نه دولت مرکزی سوریه خواهان آن بود نه مردم کرد: «ترکیه در یک مرحله عفرین را اشغال کرد و در مرحله دوم ضمن ایجاد منطقه باصطلاح امن در امتداد مرز خود با سوریه، سرکانیه و گره‌سپی را اشغال کرد». در هر دو مرحله نیز آمریکا چراغ سبز نشان داد و به گفته بسیاری از کارشناسان آمریکا هم از کردها استفاده ابزاری کرد یعنی به عنوان نیروی زمینی خود از آنها استفاده نمود هم در اشغال عفرین به عنوان ناتو سلاح‌های پیشرفته به ترکیه داد. پس از این اشغالگری، مردم برای همیشه از شهر و روستای خود آواره شدند چون ترکیه در سطحی گسترده به تغییر بافت جمعیتی دست زده است. هدف آنکارا اشغال تمام کردستتان سوریه است و چه بهانه‌ای محکم تر از حضور پ ک ک در آنجا؟
پ ک ک با آگاهی کامل از عواقب حضور خود، حاضر نشد کنترل را به دولت سوریه واگذار کند و پس از عفرین همان سیاست را تکرار کرد. بسیاری از اعضای ارشد آن – همانند بسیاری از کردها – به صراحت اعلام کردند، پ ک ک عمدا دست به این اقدامات دست می زند تا ترکیه برای اشغال خاک سوریه و استقرار همیشگی – همانند قبرس – بهانه ای محکم داشته باشد. باز هم ترکیه تهدید کرده بقیه کردستان سوریه را اشغال خواهد کرد و دلیل آن را ادامه حضور ی.پ.گ. می داند.
پ ک ک در جنگ عفرین و مرحله دوم یعنی سرکانیه و گره‌سپی ثابت کرد توانایی مقابله با ترکیه را ندارد اما بر ادامه راه قبلی اصرار می‌کند و این بار نیز قصد دارد راه را برای اشغال تمام کردستان سوریه باز کند. آیا این سیاست عمدی است؟ یعنی پ‌ک‌ک به جاده‌صاف‌کن سیاست ترکیه در راستای میثاق ملی تبدیل شده است؟ چرا علی‌رغم آگاهی کامل از برنامه‌های ترکیه و عدم توانایی خود در برابر آن همچنان به حضور خود ادامه می‌دهد؟ بسیاری از کردها این را سیاستی عمدی می‌دانند چون معتقدند استخبارات ترکیه – میت – پ ک ک را تاسیس کرد چیزی که بسیاری از اعضای ارشد پ ک ک به آن اعتراف کردند و البته به دستور اوجالان کشته شدند.