در منطقه‌ای وسیعی شامل بیش از سه استان سوریه که بزرگترین و غنی‌ترین منابع طبیعی را دارد و به خاطر غنی بودن از منابع گندم و سایر محصولات، «سبد غذایی سوریه» لقب گرفته، گروهی از افراد- که به طور کلی غیر سوری هستند- با دستوراتی که از خارج از مرزهای سوریه می‌گیرند، توانمندی‌های این منطقه را به دست گرفته‌اند. این گروه با پوشش موفقیت‌آمیز، یعنی حاکمیت معروف به «اداره خودگردان» در شمال شرقی سوریه، فعالیت می‌کند.
با توجه به درگیری‌های اخیر این گروه با دولت سوریه در حسکه و قامیشلو، بسیاری از سوری‌ها در مورد میزان واقعی قدرت و نفوذ «اداره خودگردان» از خود سوال می‌کنند. آنها اعتقاد دارند این، یک پروژه کاملا خارجی است و توسط آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی طراحی شده و حمایت می‌شود. نیروی سوریه دموکراتیک (قسد) ستون این پروژه‌ی نیروهای نظامی است که خود را نماینده این اداره می‌داند. این نیرو روابط استراتژیکی با ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا دارد، اما ائتلاف در نقش پدرخوانده آن نیز ظاهر می‌شود، و باید گفت مولفه قدرت پروژه اداره خودگردان فقط به قسد محدود نمی‌شود، بلکه با توجه به ماهیت افرادی که آن را در سایه هدایت می‌کنند، این نیرو با هدف سهولت در کنترل تصمیمات نظامی، سیاسی و اقتصادی با ساختاری سازمان‌یافته برای آنان ایجاد شده است.
سرهنگ طلال علی سلو، سخنگوی رسمی سابق قسد که در عین حال یکی از اعضای فرماندهی کل این نیرو بود، قبل از اینکه در پایان سال 2017 از قسد جدا شود، اسراری را در مورد «اداره خودگردان» افشا کرد. این افشاگری به‌ویژه در مورد روشی است که رهبران حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک)، «اداره خودگردان» را از دو بُعد نظامی و سیاسی یعنی «شورای سوریه دموکراتیک» هدایت می‌کنند.
ساختار سایه‌ایِ پ.ک.ک، حاکم اصلی شمال شرق سوریه
به تدریج، حتی رسانه‌های خارجی به این نتیجه رسیده‌اند که اعضای پ.ک.ک، مشهور به رهبری قندیل، کنترل‌کننده اصلی و تنها هدایت‌کننده اداره خودگردان شمال شرق سوریه هستند. این امر واقعیتی است که مردم محلی طی پنج سال با آن مواجه بوده‌اند. نفر اول و مسئول كل این وضعیت، «صبری اوك» یكی از رهبران ارشد پ.ك.ك و اولین صادركننده دستورات در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی در منطقه‌ای از سوریه است كه پ.ک.ک. آن اشغال کرده و نفر دوم نیز نورالدین صوفی، یکی دیگر از رهبران ارشد پ.ک.ک. می‌باشد.
طلال سلو با اشاره به قسد به فرماندهیِ مظلوم عبدی و نام‌های جعلی دیگری مانند «شاهین جیلو» و «فرهاد عبدی شاهین» می‌گوید نام اصلی وی «مصطفی خلیل عبدی» است. او در مورد ساختار این رهبری در سوریه صحبت می‌کند و می‌افزاید جنبه‌های اقتصادی منطقه توسط شخصی به نام «علی شیر» اداره می‌شود، در حالی که «آلدار خلیل» جناح سیاسی را در دست دارد و الهام احمد نیز به او کمک می‌کند. «اسماعیل دریک» و «نورژین یوسف» مسئول آسایش (دستگاه امنیتی) اداره خودگردان هستند. وظیفه کنترل نظامی بر منطقه رقه و حومه آن به عهده «حسن محمد علی» با نام اصلی «زوهاد کوبانی» است در حالی که دیرالزور تحت نظارت «پولات ژان» اداره می‌شود. سلو ادامه می‌دهد که زندگی رهبران پ.ک.ک به طور کلی نظامی است، لذا اصلا در میان مردم حضور ندارند. همچنین، ازدواج نمی‌کنند و تشکیل خانواده نمی‌دهند.
روابط پ.ک.ک با نیروهای آمریکایی و ائتلاف در سوریه
آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی از سال 1997 پ.ک.ک. را در لیست تروریستی خود قرار داده‌اند، اما همکاری نزدیکی بین طرفین در سوریه وجود دارد، که به نظر طلال سلو این اقدام در راستای منافع آمریکا در سوریه است. وی در ادامه می‌گوید ائتلاف و نیروهای آمریکایی به خوبی از نفوذ اعضای پ.ک.ک. آگاه هستند. همچنین آمریکا می‌داند این چهره‌ها و دیگر افراد وابسته به پ.ک.ک در سوریه از اداره خودگردان حمایت می‌کنند و برخی از این رهبران در داخل پایگاه‌های آمریکایی در شمال شرقی سوریه مقر دارند و مظلوم عبدی نیز در یکی از این پایگاه‌ها مستقر است.
طلال سلو همچنین تایید كرد پس از آنكه آمریکا قصد خود را برای تامین سلاح برای گروه خاصی با هدف مبارزه با داعش اعلام کرد، آمریكا حتی قبل از تشكیل قسد در اكتبر 2015، نیز از اعضا و رهبران پ.ك.ك حمایت می‌کرد و «قسد عمدتا از یگان‌های مدافع خلق و یگان‌های مدافع زن به‌عنوان شاخه مسلح پ.ی.د. و شاخه پ.ک.ک. تشکیل شده است».
آقای سلو معتقد است که حضور پ.ک.ک در سوریه با پشتیبانی نیروهای آمریکایی صورت می‌گیرد، چون اگر آمریکا حمایت نکند، ترکیه آن گروه را ریشه‌کن خواهد کرد. زیرا ترکیه حضور پ.ک.ک. در نزدیکی مرز خود را تهدیدی علیه امنیت ملی خود می‌داند.
در این زمینه، سلو همچنین تایید کرد که رهبران و اعضای پ.ک.ک در سوریه برای خود زمین یا چیزی در نظر نمی‌گیرند، چون می‌دانند آینده آنان با تهدید مواجه است. با این حال، آنها از بودجه و سلاح‌های ویژه ای که ائتلاف در اختیار قسد قرار داده، استفاده کردند و توانستند از طریق عراق به قندیل منتقل کنند. چون گذرگاه‌های شمال شرقی سوریه در کنترل آنان قرار دارد. پ.ک.ک. می‌تواند از این سلاح‌هایِ اهدایی آمریکا علیه ترکیه و ایران (از طریق پژاک) نیز استفاده کند.