منبع: http://ob.nubati.net
گزاراشات اولیه
روز 12 نوامبر سال 1985 یلووز بایدار در روزنامه «جمهوریت» گزارش کرد که «باقی قرار» برادر «حقی قرار» از بنیانگذاران پ.ک.ک. و عضو پ.ک.ک به سوئد پناهنده شده و زندگی او در خطر است. وی درباره سازمان خود اطلاعات مهمی به سرویس امنیتی سوئد داده بود و ادعا کرده بود «نوری جاندمیر» یک عضو پ.ک.ک برای به قتل رساندن چتین گونگور، خودش و یک عضو دیگر پ.ک.ک وارد سالنی شده که آنها در آن حضور داشتند. باقی قرار پس ترور برادرش به سوئد رفته بود. باقی قرار نام بیست و یک نفر را برد که در پ.ک.ک کشته شده بودند.
در هفتم ژانویه 2000 هفته نامه «به سوی 2000» روی جلد خود داستان پوشش «اعترافات، 21 عامل میت در دره بقا» را منتشر کرد. از 41 نفر اعضای پ.ک.ک که در مقر هولر در دره بقاع به اتهام جاسوسی برای ترکیه زندانی شده بودند هویت 21 نفر ارائه شد. این مقاله جزئیاتی را منتشر کرد که چگونه این «جاسوسان» ادعایی مورد محاکمه قرار گرفتند. اطلاعات مفصل در این زمینه در کتاب «آیات آپو» نوشته سلیم چوروک کایا وجود دارد که در 256 صفحه با عنوان «دیکتاتوری آپو» به آلمانی نیز ترجمه شده است. طبق گزارشات، دو نفر حین بازجویی جان خود را از دست دادند. دوازه نفر اعدام شدند و بقیه نیز برای بازجویی بیشتر به مقرهای دیگر پ.ک.ک منتقل شدند.
سلیم چوروک کایا پس از یازده سال زندان به یکی از مخالفان ارشد داخل پ.ک.ک تبدیل شد. او متوجه شد سازمان متبوعش در طی دوران زندان کاملا تغییر کرده و «سروک» (اوجالان) همه کاره شده است. سلیم که به عنوان یک نماینده «مجلس ملی کردستان» در اروپا انتخاب شد، خواهان قوانین دموکراتیک در پ.ک.ک بود و به همین خاطر نیز زندانی شد. سلیم توانست فرار کند و کتاب «آیات آپو» را در سال 1996 با هزینه شخصی منتشر نمود. او علاوه بر تجربه خود در پ.ک.ک جزئیاتی را نیز در مورد اعدام اعضای مسلح در پ.ک.ک ارائه کرد که از انجام اقدامات «نامردانه» علیه دوستان خود خودداری کرده بودند. سپس، او یافته‌های خود را در چندین مستند با عنوان «120 مخالف اوجالان کشته شدند» را ارائه کرد و در مستندی دیگر با نام «از 131 نفر در روزهای تاسیس پ.ک.ک فقط 7 نفر زنده‌اند» به قتل‌های سازمانی به دستور اوجالان پرداخت. از این 131 نفر تعداد 39 نفر قربانیان اعدام داخلی (5 نفر در اروپا 8 نفر قبل از کودتای نظامی 1980) بودند. پس از دستگیری اوجالان، سلیم چوروک کایا مواردی را نیز ارائه کرد. در کتاب آیات آپو علاوه بر موارد انفرادی در مورد «اعدام در جبهه جنگ» نیز اطلاعاتی وجود دارد. چون از سلیم چوروک کایا خواسته شده بود در آرشیو پ.ک.ک تحقیق کند آیا علی اومورجان، از فرماندهان پ.ک.ک طی سال‌های متمادی، «خائن» و شایسته مرگ بوده یا نه، (به نظر می‌رسد در سال 1993 اعدام شد)، سلیم توانست به بخش‌هایی از آرشیو سازمان در سال 1992 دست پیدا کند. او از بعضی مناطق پ.ک.ک در مورد فرماندهان پ.ک.ک گزارش‌هایی را دید که چگونه و چه تعداد در جنگ به قتل رسیده‌اند، به دشمن (ترکیه) تسلیم شده و اعدام شده‌اند.
تعداد افراد «کشته شده در جنگ» و افراد «اعدام شده به عنوان خائن» تقریبا یکی بود. فقط در سه منطقه (برابر با پنج استان کردنشین ترکیه) 141 نفر از اعضای پ.ک.ک توسط خود پ.ک.ک فقط در یک سال اعدام شده بودند. در آرشیوهای سلیم چوروک کایا در مورد حادثه زمستان 1992 در کوه‌های انگیزک در پازارجیک جزئیات هولناکی وجود دارد. در این پرونده علی اومورجان مسئول اعدام تحت شکنجه 17 عضو جوان و مسلح (از جمله دو عضو دختر) بود که ادعا می‌شد پیرو خط محمد شنر هستند (شنر در سال 1991 به دستور اوجالان به قتل رسید).
آلیزا مارکوس، که کار خود به عنوان گزارشگر در مورد ترکیه و جنگ‌های چریکی پ.ک.ک از سال 1989 آغاز کرد، از معدود نویسندگان خارج از ترکیه است که به قتل‌های داخلی حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) پرداخته است. او برای خبرگزاری رویترز در نیویورک کار می‌کرد و در سال 1994 به عنوان خبرنگار به استانبول اعزام شد. یک دادگاه امنیت دولت ترکیه به خاطر مقاله‌ای در مورد تخلیه اجباری روستاهای کُردنشین توسط نظامیان ترکیه در سال 1995 وی را محاکمه کرد.
مارکوس پس از تبرئه، به سِمت سردبیری رویترز در امور خاورمیانه و آفریقا در قبرس منصوب شد. وی بین 1998 و 2000 در اسرائیل به عنوان خبرنگار ویژه برای بوستون گلوب کار کرد و بین 2002 و 2006 در برلین آلمان مستقر شد. کتاب او با نام «خون و باور: پ.ک.ک و جنگ کرد برای استقلال» در سال 2007 توسط دانشگاه نیویورک در 368 صفحه منتشر شد. او برای آماده کردن کتاب خود با حدود 100 نفر صحبت کرد یا به صورت رسمی مصاحبه نمود. همچنین، به گزارشات گسترده خود در مورد پ.ک.ک استناد کرد که در سال‌های 1989 تا 1996 منتشر شده بود. وی کتبی را نیز در مورد این موضوع مطالعه نمود؛ از جمله کتاب «مسئله کُردهای ترکیه» نوشته هنری جی. بارکی و گراهام ای. فولر؛ «آپو و پ.ک.ک» نوشته محمد علی بیراند روزنامه‌نگار تُرک؛ «صعود از کوه آرارات» نوشته صلاح‌الدین چلیک عضو سابق پ.ک.ک؛ «پ.ک.ک» نوشته عصمت ایمست، روزنامه‌نگار ترک؛ «تاریخ معاصر کردها» نوشته دیوید مک داول، کارشناس بریتانیایی و «حزب کارگران کردستان» نوشته نیهات علی اوزجان. اما بیشتر اطلاعات وی در مورد اعدام اعضای پ.ک.ک از طریق اعضای مخالف پ.ک.ک به دست آمده بود. یعنی کسانی که مخالفان فعال پ.ک.ک بودند اما موفق به فرار از اعدام شدند.