پاسخی به استدلال‌های آقای جهانگیر عبداللهی در «توصیف گروه‌های مسلح و تروریستی کُرد به‌عنوان نهضت‌های آزادی‌بخش»

نویسنده: علی فرهمند؛ خبرنگار دیدبان حقوق بشر کردستان ایران

آقای جهانگیر عبداللهی مدیر جمعیت حقوق بشر کردستان و یا یکی از وابستگان این نهاد حقوق بشری، در رشته توئیتی در مورد گروه‌های مسلح کُرد، ادعایی مطرح کرده‌اند که لازم است به آنها پاسخ داده شود. این اهمیت از آنجا ناشی می‌شود که اولاً این ادعا از لحاظ حقوقی بسیار غلط و نابجا است و ثانیا اذهان فعالان فضای مجازی و همچنین فعالان حقوق بشر در مناطق کردنشین را منحرف می‌کند.

البته ایشان پیشتر نیز در برنامه‌ای در یک شبکه کاملاً ضد ایرانی و وابسته به یک حکومت وحشی و مرتجع، ادعاهایی در مورد چند عضو مسلح گروه‌های تروریستی کُرد داشتند که دیدبان حقوق بشر کردستان ایران نیز همان زمان به آن ادعاهای سراسر کذب پاسخ داده بود (لینک پایین)

تأملی در دروغ‌های جهانگیر عبداللهی در مورد فرزاد کمانگر و فرهاد وکیلی

هم ادعاهای وی در آن برنامه و هم رشته توئیت اخیر ایشان متاسفانه نشان از اطلاعات ناقص ایشان در خصووص گروه‌های مسلح و حقوق بین‌الملل دارد که به آنها مستند پاسخ خواهم داد.

1. آقای عبداللهی و نهاد مورد حمایت ایشان در توئیتر خود نوشته بودند:

ادعای نهاد مورد حمایت آقای عبداللهی

بنده نیز پاسخ دادم:

«اولاً به گروه مسلح با سابقه عملیات تروریستی و سکوت در قبال عملیات کشتار کردها در حلبچه، با سیستم دیکتاتوری در ساختار گروه، حزب نمی‌گویند. ثانیاً، محل تجمع تروریست‌ها، مسکونی نیست. برای هر دولت عضو سازمان ملل، یک هدف مشروع است. ثالثا شما چرا از تروریست‌ها حمایت می‌کنید؟!» این استدلال بنده کاملا مستند بود. سران حزب دموکرات کردستان، در قبال کشتار حلبچه واضح است. عبدالرحمن قاسملو دبیرکل وقت این حزب، این جنایات آشکار در حق کُردها را از اساس انکار کرد. ثانیا سابقه این گروه در همکاری با صدام علیه ایران و کردها و اقدامات تروریستی در ایران، بر کسی پوشیده نیست. ظاهرا اطلاعات تاریخی آقای عبداللهی، بسیار ناقص‌تر از سواد ایشان در حوزه حقوق بین‌الملل است.

2. سپس نهاد مذکور و در واقع دوستان آقای عبداللهی در پاسخ به بنده نوشتند:

ادعای دوم دوستان آقای عبداللهی

بنده نیز خدت ایشان و دوستانشان عرض کردم: «لطفا یک نمونه از آن تعاریف بین‌المللی را ذکر کنید تا ما بیشتر با آن آشنا شویم. کدام تعاریف بین‌المللی گروه مسلح، فعال در اخاذی، آدم‌ربایی، قاچاق مواد مخدر، پولشویی و… را جنبش رهایی بخش ملی می‌داند» آقای عبداللهی احزاب مسلح، مانند پژاک و پ.ک.ک که کودکانی مانند اسرین محمدی را به کشتن داده‌اند، حزب می‌داند! مگر حزب و کار سیاسی با سلاح و تروریسم همخوانی دارد؟ آقای عبداللهی! تعاریف بین‌المللی، تعاریف و گزارش‌های سازمان ملل هستند! سازمان ملل متحد چندین گزارش در مورد کودک‌سرباز در مورد پ.ک.ک منتشر کند تا شما باور کنید پ.ک.ک و پژاک تروریست هستند و نه حزب؟ همان کشورهای غربی که شما در آنها مشغول توئیت‌بازی هستید، پ.ک.ک و پژاک را گروه تروریستی توصیف می‌کنند. از اخبار اطلاعی ندارید یا خود را به نشنیدن می‌زنید؟

3. سپس آقای عبدالهی راسا وارد این مباحثه توئیتری شدند و نوشتند:

تویئت اول
توئیت دوم تا چهارم
توئیت پنجم و ششم

هدف از نگارش این یادداشت، اتفاقا پاسخ به همین استدلال‌های اخیر و البته ضعیف ایشان است.

یک. ماده 1- بند دو منشور سازمان ملل، از این قرار است: «توسعه روابط دوستانه در بين ملل بر مبناي احترام به اصل تساوي حقوق و خود مختاري ملل و انجام ساير اقدامات مقتضي براي تحكيم صلح جهاني». لذا در این بند، اثری از استعمار نیست. ضمنا آقای عبداللهی باید بدانند که منشور سازمان ملل به عنوان یک مفهوم عینی قانونی، باید به طور پیوسته تفسیر شود. منظور سازمان ملل از سرزمین‌های تحت استعمار، عمدتا کشورهای آفریقایی، آمریکای لاتین و مرکزی و جنوب شرق آسیا بوده که در استعمار کشورهای اروپایی قرار داشتند و نه سرزمین کردستان که به طور تاریخی و به اذعان منابع متعدد از جمله ملامصطفی بارزانی در خاک ایران قرار داشته است. ملامصطفی همواره کردها را ایرانی دانسته و گفته بود که کردها، ایرانی هستند و از ایران جدا نیستند. لذا آقای عبداللهی نمی‌توانند مطلوب خود یعنی تجزیه‌طلبی آن هم با اقدامات تروریستی را به منشور سازمان ملل مستند کنند. مذاکرات منتهی به نگارش منشور کاملا در دسترس همگان قرار دارد و نگارندگان منشور از جمله نمایندگان دولت وقت ایران، هرگز کردستانات عزیز را جز سرزمین تحت استعمار تعریف نکرده بودند. آقای عبداللهی این موارد را به خوبی می‌دانند اما به دلیل حمایت از گروه‌های مسلح، به این مفاد حقوقی و مستندات تاریخی، اشاره نمی‌کنند. دولت ایران، هرگز کردستان را در طول تاریخ اشغال نکرده که بتوان به نیروهای آن لفظ استعمارگر و به کردستان، لفظ مستعمره اطلاق کرد. پس جنبش آزادی‌بخش در این منطقه معنا ندارد. آن هم گروهی مانند پژاک و پ.ک.ک با سابقه سیاه در اقدامات تروریستی، کودک‌ربایی، قاچاق مواد مخدر و پولشویی. آقای عبداللهی احتمالا فراموش کرده‌اند که آلمان حدود 18 ماه پیش چندین نهاد پوششی وابسته به پ.ک.ک را به دلیل ظن اقدامات مسلحانه و پولشویی تعطیل کرد و پ.ک.ک در لیست گروه‌‌های تروریستی آمریکا قرار داد. آقای عبداللهی پ.ک.ک را با این سوابق سیاه و مقبولیت بین‌المللی (؟!) حزب می‌خواند و شگفتا که خود را دانش‌آموخته علوم سیاسی و روابط بین‌الملل توصیف می‌کند!

دوم. ماده 73 منشور اشعار می‌دارد: «اعضاي ملل متحد كه مسئوليت اداره سرزمينهايي را كه مردم آن هنوز به درجه كامل حكومت خودمختاري نايل نشده‌اند بر عهده‌ دارند يا بعهده ميگيرند اصل اولويت منافع سكنه اين سرزمينها را به رسميت مي‌شناسند و تعهد پيشبرد رفاه سكنه آين سرزمينها را به منتها درجه و در حدود اصول مربوط به صلح و امنيت بين‌المللي به شرح مقرر در اين منشور به عنوان يك ماموريت مقدس قبول نموده است». همین ماده نشان‌دهنده سست و ضعیف بودن استدلال‌های آقای عبداللهی است. مناطق کردنشین ایران، هرگز «سرزمينهايي را كه مردم آن هنوز به درجه كامل حكومت خودمختاري نايل نشده‌اند» نبوده و نیستند و در طول تاریخ، جز لاینفک خاک ایران بوده‌اند. عبارات این ماده، چناچه ذکر شد به مناطقی در آفریقا و آمریکای لاتین اشاره دارد (مانند زیمباوه و نامیبیا).

سوم. کلمه اشغال بیگانه در منشور ملل متحد ذکر نشده است. آقای عبداللهی، متاسفانه جعل منشور را نیز مرتکب شده‌اند.

چهارم. مجمع عمومی سازمان ملل در روند اقدامات خود، همواره بر مشروعیت مبارزه نهضت‌های آزادی بخش برای کسب استقلال، تاکید کرده است، این مجمع همواره تلاش داشته است تا حقانیت ومشروعیت کاربرد زور توسط نهضت‌های آزادی بخش را در۳ حیطه، یعنی نبرد با استعمار، اشغال سرزمین توسط بیگانه و تبعیض نژادی، مورد تاکید قرار دهد. آیا پ.ک.ک و پژاک با استعمار نبرد می‌کنند؟ البته که خیر! دولت ایران در طول تاریخ، بر مناطق کردنشین حاکمیت داشته است، لذا استعمار و اشغال، معنا ندارد که پ.ک.ک بر اساس آن، اقدام تروریستی کند. مجمع عمومی به کاربرد زور اشاره کرده است و نه اقدامات تروریستی، قتل کولبر، کودک‌ربایی، قاچاق مواد مخدر و پولشویی! ظاهرا آقای عبداللهی نمی‌دانند که در ایران، زبان کردی در دانشگاه تدریس می‌شود و دهها موسسه آموزش زبان کردی در ایران فعال است و هیچکس مانع از اقدامات فرهنگی کردها در ایران نشده است و روزنامه به زبان کُردی چاپ می‌شود! این موارد نشان از تبعیض نژادی دارد؟ البته که خیر! و البته که این اقدامات در ترکیه متاسفانه رخ داده است! اما چرا آقای عبداللهی به ترکی توئیت نمی‌کنند؟! ثانیا تبعیض نژادی یعنی اینکه در پ.ک.ک، زبان رسمی ترکی است و آقای عبداللهی در این مورد ساکت هستند! اشغال یعنی حضور غیرقانونی پ.ک.ک و پژاک در اقلیم، علیرغم اعتراض رسمی دولت عراق و دولت اقلیم کردستان عراق!

پنجم و پایانی. آقای عبداللهی! ادعای شما در فعال حقوق بشر بودن زمانی باورپذیر می‌شود که همه نقض حقوق بشر را از جانب همه مطرح و پیگیری کنید! برخی کولبران در ایران به ضرب گلوله نیروی نظامی کشته می‌شوند؟ بسیار خوب، لطفا به ترور کولبران توسط پژاک که در همه منابع کُردی پوشش داده شده است، بپردازید. آسیب به کولبر، غلط است. چرا به ربایش کودکان توسط کاوه سقزی و تحویل آنها به پژاک، ساکت هستید؟ چرا نمی‌گویید پژاک اسرین محمدی و صدها مورد مشابه وی را ربوده و به کشتن داده است؟ پژاک و پ.ک.ک با این سابقه سیاه، نهضت آزادی‌بخش هستند؟ کدام نهضت‌ آزادی‌بخش، سربازان غیرمسلح پلیس شهری را ترور می‌کند؟

کدام نهضت آزادی‌بخش، امدادگر هلال احمر را ترور می‌کند؟ کدام نهضت آزادی‌بخش، سلطان مواد مخدر در اروپا است؟ کدام نهضت آزادی‌بخش، رکورد اعدام درون‌سازمانیِ مخالفان و منتقدان را دارد؟ کدام نهضت آزادی‌بخش، ازدواج اعضای خود را ممنوع می‌کند؟ کدام نهضت آزادی‌بخش، استاد پولشویی در آلمان است؟

کدام نهضت آزادی‌بخش، جنازه اعضای خود را در کوهستان دفن می‌کند؟ کدام نهضت آزادی‌بخش، خاک کشور همسایه را اشغال می‌کند؟ و….

آقای عبداللهی، پ.ک.ک و پژاک، نهضت آزادی‌بخش نیستند! اگر قصد دفاع از تروریسم را دارید در پی استدلال بهتری باشید. به دوستانتان در قندیل نیز بگویید دهها خانواده کُرد در ایران و ترکیه، مقابل دفتر حزب دموکراتیک خلق‌ها منتظر آزادی فرزندانشان هستند.

ترک پاسخ

لطفا نظر خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید