به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، گروه‌های تروریستی برای جبران کمبود نیروی کارآزموده و مجرب، همواره به استفاده از کودکان به عنوان سرباز روی آورده‌اند. از داعش و القاعده در خاورمیانه و آفریقا تا گروه‌های مسلح و مافیایی در شرق آسیا و اروپا؛ استفاده از کودکان برای عملیات انتحاری، حمل اسلحه و مواد منفجره، بهره‌برداری جنسی و توزیع مواد مخدر و بهره‌برداری پوششی برای فریب نهادهای امنیتی- انتظامی، وجه مشترک همه گروه‌های تروریستی و مافیایی و مسلح است. این امر، به ایدئولوژی آنها هیچ ارتباطی ندارد. مهم، استفاده از کودکان برای رسیدن به اهداف تروریستی است.
در منطقه کردستان خاورمیانه نیز گروه‌های تروریستی و مافیایی و مسلح، از این امر مستثنی نیستند. تقریبا همه گروه‌های مسلح کُردی، به نام آزادی خلق کُرد، آزادی سرزمین کردستان و شعارهایی موهوم و غیرقابل ارزیابی، از کودکان برای رسیدن به اهداف خود استفاده کرده‌اند؛ ترور، اخاذی، کارگری جنسی، حمل مواد مخدر و…. از جمله مواردی است که کودکان در این گروه‌ها باید به آنها تن بدهند تا شاید مدت بیشتری زنده بمانند. گروه تروریستی پ.ک.ک و شاخه‌های آن نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بیش از 4 دهه جنگ، ترور، خشونت، کشتار و تجاوز و کودک‌ربایی و آدم‌ربایی، ثمره پ.ک.ک و شاخه‌های آن بوده است. دستاورد این 4 دهه، فقط آوارگی و کشتار کردها بوده است. میلیون‌ها کُرد در ترکیه، آواره شدند. طنز تلخ اینجاست که بیشترین تلفات اقدامات تروریستی پ.ک.ک شاخه‌های آن، کردها بوده‌اند! گروهی که قرار بود برای کردها آزادی به ارمغان بیاورد، اکنون بلای جان آنها شده است. امنیتی کردن کردستان، یکی دیگر از جنایات پ.ک.ک و شاخه‌های آن و سایر گروه‌های مسلح کُردی است.
اما شاید به جرات بتوان گفت مهمترین و هولناک‌ترین جنایت پ.ک.ک و پژاک، استفاده از کودکان به عنوان سرباز و به کشتن دادن آنها در کوهستان است. آنها کودکان را می‌ربایند و هرگز پیکر نوجوانان و کودکان کُرد ایرانی را تحویل خانواده‌هایشان نمی‌دهند. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، بارها اعلام کرده است فارغ از مسائل سیاسی و ایدئولوژیک، فقط و فقط در پی توقف روند ربایش، فریب و قتل کودکان و نوجوانان و کُرد ایرانی است. دیدبان نه با پ.ک.ک و پژاک کار دارد و نه در پی ایدئولوژی آنها است. ما فقط یک مورد را پیگیری می‌کنیم: «روند ربایش، فریب و قتل کودکان و نوجوانان کُرد را متوقف کنید». خطاب دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، به همه طرفین است: «دولت ایران، دولت‌های منطقه، پ.ک.ک و پژاک و حزب دموکرات و…». دولت ایران باید به طور جدی با این گروه‌ها برخورد کند. دولت ایران باید از طریق دولت عراق و ترکیه و حکومت محلی اقلیم کردستان، بازگشت این افراد یا پیکر آنها را پیگیری کند. پ.ک.ک و پژاک نیز هر جنگ و نزاعی با هر دولتی دارند، نباید از کودکان استفاده کنند. جنگ و نزاع تاریخی گروه‌های مختلف کُرد با خود و دولت‌های منطقه، ارتباطی با دختران، زنان و کودکان ندارد. ما احتمال می‌دهیم سران پ.ک.ک و مدیران شبه‌رسانه‌های وابسته به آن و همچنین هواداران اندک این گروه در فضای مجازی، به طور مرتب سایت دیدبان را بخوانند. به گواه آرشیو دیدبان، بیشترین مطالب تولیدی و تحلیلی و گزارش‌‌ها ما، بر یک موضوع متمرکز بوده است: «کودک‌سرباز». (اینجا را بخوانید)
پس دیدبان، سیاسی نیست، ابزار هیچ دولت و هیچ سازمانی نیست. ما فقط می‌گوییم کودکان را ندزدید و آنها را به کشتن ندهید. ما می‌گوییم چرا در جنگ پ.ک.ک و ترکیه، باید کردهای ایرانی کشته شوند؟ چرا خبر مرگ اعضای خود را با تاخیر چند ماه اعلام می‌کنید؟ چرا پیکر اعضای خود را در کوهستان رها می‌کنید؟
اما به تازگی بنگاه خبرپراکنی پ.ک.ک، یعنی فرات، مطلبی در مورد کودک‌سربازان منتشر کرده است که باز هم رویکرد غلط این گروه را نشان می‌دهد. ظاهرا قرار نیست پ.ک.ک رویه غلط و دروغ‌پردازانه‌ی خود را اصلاح کند.
خبرگزاری فرات نوشته است: «سازمان‌های اطلاعات ایران، پاراستن پ.د.ک و میت ترکیه برای فشار بر جنبش آزادیخواهی کوردستان (پ.ک.ک)، نیروهای سوریه دمکراتیک (ق.س.د)، یگان‌های مدافع خلق (ی.پ.گ) و یگان‌های مدافع زن (ی.پ.ژ) کارزاری را با هدف فریب افكار عمومی با عنوان «ربودن کودکان» آغاز کرده بودند. پدر اسرین محمدی اهل روژهلات کوردستان که در این گزارش از دختر وی سخن به میان رفته است می‌گوید که اطلاعات ایران یک نامه را با توسل به زور و تهدید به امضای همسر وی رسانده است و افزوده است که «دخترم اسرین با تصمیم و اراده خود به نیروهای گریلا پیوست، در بمباران ارتش اشغالگر ترک به شهادت رسید، فریب حیله‌های بدخواهان و ظالمان را نخورید». خانواده‌های این کودکان خاطرنشان کرده‌اند که فرزندانشان ربوده نشده‌اند و هدف سازمان پ.د.ک، سازمان اطلاعات ایران و سازمان میت ترکیه سیاه‌نمایی علیه حزب کارگران کوردستان، نیروهای سوریه دمکراتیک، یگان‌های مدافع خلق، یگان‌های مدافع زن بوده است.شایان ذکر است که ه.پ.گ، ق.س.د. ی.پ.گ و ی.پ.ژ توافقنامه بین‌المللی ژنو را در مورد عدم بکارگیری کودکان کمتر از ١٨ سال سن امضا کرده‌اند، اما رژیم‌های اشغالگر ترکیه، ایران و حزب خودفروخته پ.د.ک با هدف تحریف افکار عمومی فعالیت‌های مشترک خود را علیه مبارزه آزادیخواهی کوردها ادامه می‌دهند.»
مطلب بالا را به طور کامل از سایت فرات نقل کردیم تا امانت را رعایت کرده باشیم و به طور دقیق، به نقد رویکرد پ.ک.ک و شبه‌رسانه آن پرداخته باشیم.
دیدبان معتقد است:
- اولاً کدام سازمان مستقل، کدام گروه قابل توجه از مردم کُرد و کدام سازمان بین‌المللی، پ.ک.ک و نهادهای اقماری آن را «جنبش آزادیخواهی کوردستان» توصیف کرده‌اند؟ پ.ک.ک، و فقط خود پ.ک.ک، خود را آزادی‌بخش توصیف می‌کند و نه هیچ سازمانِ دیگر. نهادهای اندک به اصطلاح حقوق بشریِ وابسته به پ.ک.ک، این گروه را با سابقه تروریستی 4 دهه‌ای، به این سازمان، می‌گویند گروه آزادی‌بخش! کدام گروه آزادی‌بخش، کودکان را می‌رباید؟ در توزیع مواد مخدر دخالت دارد؟ کدام گروه آزادی‌بخش، جنگ خود با دولت ترکیه را به خاک کشورهای دیگر تسری می‌دهد؟ پ.ک.ک، با چه مجوزی و چه حقی، اقلیم کردستان و مناطق کردنشین سوریه را اشغال کرده است؟ آیا رویکرد این گروه باعث تجاوزات ترکیه به سوریه و اقلیم نشده است؟ چه کسی به پ.ک.ک مجوز/ ماموریت داده است تا کردستان را آزاد کند؟
- خبرگزاری فرات نوشته است: «کارزاری را با هدف فریب افكار عمومی با عنوان «ربودن کودکان»؛ همین که پ.ک.ک و شبه‌رسانه آن، باور کرده‌اند و به این درک رسیده‌اند که ربودن کودکان و استفاده از کودکان به عنوان سرباز، اقدامی قبیح و خلاف حقوق بشر و موازین بین‌المللی است، بسیار ارزشمند است. اما فریب افکار عمومی، اتفاقا رویکرد پ.ک.ک و شبه‌رسانه آن است. بیش از یک سال است که مادران کُرد در دیاربکر، در مقابل دفتر ه.د.پ، تجمع کرده‌اند. آنها فقط کودکانشان را می‌خواهند. این نیز فریب افکار عمومی است؟ اقدامات کاوه سقزی برای ربایش کودکان کُرد ایرانی، فریب عمومی است؟ هزاران کودک کشته شده در پ.ک.ک که همین بنگاه خبرپراکنی فرات، تصاویرشان را منتشر کرده است، ، فریب عمومی است؟
- فرض کنیم ماجرای اسرین محمدی صحت نداشته باشد- که قطعا صحت دارد-. سایر کودک‌سربازان نیز دروغ بودند؟ ناصر علیزاده، بنیامین فرج‌زاده، سلمان مرادی، خالد حامدی و… کجا هستند؟ چرا فرات در مورد آنها سکوت کرده است؟ اینها نیز فریب افکار عمومی هستند؟
- اما در مورد اسرین، پدر اسرین محمدی، خود قربانی است. مانند زینب جلالیان. این افراد، بیش از آنکه متهم و مجرم باشند، قربانی پ.ک.ک/ پژاک هستند. اسرین محمدی، فرزند حسن محمدی است که توسط پژاک با عاملیت کاوه سقزی ربوده شده و به طرز مشکوکی کشته می‌شود (بنا به ادعای خبرگزاری وابسته به پ.ک.ک). اما خبر مرگ وی حداقل با حدود یک سال و نیم تاخیر منتشر شده و همین امر، باعث غیرقابل باور بودن روایت پ.ک.ک/ پژاک در این ماجرا شده است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، پیشتر اعلام کرده بود «بر اساس اطلاعات موثق دریافتی از منابع محلی، پدر اسرین یک روستایی بی‌سواد است که پس از ربایش دخترش توسط شبه‌نظامیان پژاک، به دلیل بی قراری‌های مادر اسرین، عازم اقلیم شد تا دخترش را بازگرداند. اما او حدود سه ماه توسط پژاک زندانی شده و تهدید می‌شود. پژاک اسرین و مادرش را به مرگ تهدید می‌کند. لذا پدر اسرین به جهت حفظ جان اسرین و مادرش سکوت می‌کند و خود را در اختیار آنها قرار می‌دهد. بلکه در یک فرصت مناسب بتواند با دخترش فرار کند؛ ولی موفق نمی‌شود. آنها پدر اسرین را در شهر قلادزه نگه داشته‌اند و از او جهت کارهای پشتیبانی پژاک استفاده می‌کنند. این یک گروگان‌گیری رسمی است که متاسفانه هیچ نهاد رسانه‌ای و سیاسی در ایران پیگیر آن نیست. در واقع، بی‌سوادی پدر اسرین و فقر از یک‌طرف و نگرانی برای حفظ جان خانواده از طرف دیگر، او را مجبور به همراهی کرده است. یک منبع خبری به دیدبان گفته که اعضای مسلح پژاک به پدر اسرین گفتند «این دختر بچه برای ما دردسر درست کرده است. ما میخواهیم اعلام کنیم در بمباران آسوس کشته شده تا رسانه‌های ایران او را فراموش کنند» (بیشتر بخوانید: ماجرای دردناک اسرین)
- توافقنامه بین‌المللی ژنو در مورد عدم بکارگیری کودکان کمتر از ١٨ سال سن؛ اگر توسط پ.ک.ک شاخه‌های آن امضا شده است، پس این کودکان در سوریه کجا هستند؟ چرا مادران در دیاربکر، هنوز نگران فرزندان خود هستند؟
- دیدبان به فرات و پ.ک.ک، پیشنهاد می‌کند در یک فرایند ساده و برای اثبات حسن‌نیت، همه کودکان را آزاد کند.
- دیدبان معتقد است ماجرای کودک‌سرباز در پ.ک.ک، و پژاک، یک واقعیت محض است.تصاویر فرات نیز خود گویا است. فرات و پ.ک.ک بهتر است به جای انکار، دروغ‌پردازی ناشیانه و تکذیب منفعلانه، حقیقت را بپذیرد، کودکان را آزاد کند و تروریسم، اخاذی و قتل را تقبیح نماید. دستاورد 4 دهه جنگ پ.ک.ک، فقط یک چیز بوده است: «آوارگی کردها».
