گروهای مسلح روز به روز به کودک ربایی به عنوان شیوه جذب عضو توجه می کنند
کودکان نمی‌توانند به محض عضویت در سازمان‌های مسلح ارزش‌هایی را یاد بگیرند که جامعه و خانواده بایستی به آنها تعلیم دهد. کودکان بر اثر تمرین نظامی به نقطه‌ای شکننده می‌رسند، و یاد می‌گیرند چگونه به دستورات عمل کنند بدون این که در مورد آن سوال کنند. این تجارب در بلند مدت شخصیت آنان را تغییر می دهد(37).
شاهد اقدامات خشونت‌آمیز و دیگر انواع اقدامات بودن در دوران سن پایین هستند یعنی زمانی که رشد احساسی و روانی کودک هنوز به تکامل نرسیده است، تاثیر بلندمدت و گاهی تاثیرغیرقابل برگشت بر شخصیت کودکان دارد. طبق یک گزارش عفو بین‌الملل در مورد وضعیت شمال اوگاندا، کودکانی که توسط “ارتش مقاومت ارباب”، سازمانی جدایی‌طلب، در درگیری‌های مسلحانه بکار گرفته شدند و ناچار گشتند مردم را بکشند، با نبود مقاومت، روحیه و ضعف کلی مواجه بودند(38). همچنین، یک بررسی صورت‌گرفته در سال 2007 توسط یونیسف به مورد کودک سربازان پ ک ک و شاخه‌های آن کمی پردازد که سازمانی تروریستی است. یونیسف در ادامه می‌نویسد کودکان با مشکلات روحی و روانی و بدنی مواجه هستند، تشویق می‌شوند تا بزرگ شوند و دست به خشونت بزنند، آنها را به افراد مسلح تبدیل می‌کنند. این رفتار نتیجه اقدامات خشنی است که این افراد در جنگ تجربه می‌کنند.
طبق یک بررسی قبلی در مورد اوگاندا و کنگو متوسط سن کودکان عضو 12 سال و یک ماه است و فقط به طور متوسط 38 ماه زنده می‌مانند. به طور متوسط کودکان 11.1 مورد اقدامات خشن را تجربه کرده‌اند، در حالی که 54.4 درصد کودکان می‌گویند شاهد قتل افراد بوده اند، 27.8 درصد نیز می‌گویند وادار به کارهای جنسی شده‌اند. یک بررسی دیگر در مورد اوگاندا براساس مصاحبه با 301 کودک سرباز عضو سابق “ارتش مقاومت ارباب” نشان داد متوسط سن کودکان ربوده شده 12 سال و 9 ماه بود و فقط تا 25 ماه و 6 روز زنده می مانند. تقریبا هر یک از شرکت‌کنندگان تجربه یک اقدام خشن را داشت. 77 درصد کودکان نیز گزارش کردند شاهد قتل افراد بوده‌اند در حالی که 39 درصد گفتند به صورت فعال در قتل افراد شرکت داشتند(39).
در شرایط زمان جنگ بسیاری از کودکان با ناهنجاری‌های بینایی و شنوایی، مرگ، مصدومیت ناشی از مین، مشکلات سوتغذیه، تنفسی، اختلالات پوستی و بیماری های عفونی مواجه می شوند. مشهور است که سازمان های مسلح برای بی‌اراده‌کردن کودکان جهت استفاده در درگیری‌ها یا اطمینان از انجام اقدامات خشن، آنها را به مواد مخدر یا مشروبات الکی معتاد می‌کنند(40). در این زمینه پ ک ک سابقه استفاده از کودکان را دارد و به آنها مواد می‌دهد تا توان تشخیص درست یا نادرست را نداشته باشند. کالبدشکافی کودکان کشته شده پ ک ک توسط موسسه پزشکی ملاطیه ترکیه در سال 2010 نشان داد مواد مخدر و مواد محرک در جریان خون آنها وجود داشته است(41). طبق داده‌های موثق چندین گزارش پلیس تقریبا نصف درآمد پ ک ک از مواد مخدر تامین می‌شود(42).
روی‌هم‌رفته، کودکانی که به گروه‌های شبه‌نظامی جذب می‌شوند با ریسک بالای تجاوز جنسی افراد بزرگسال و حتی دیگر کودکان مواجه هستند(43). این کودکان بر اثر تجاوز دچار بیماری‌های عفونی می‌شوند. با توجه به این که بیماری‌های عفونی از طریق خون منتقل می‌شوند، میزان انتقال عفونی در مناطق درگیری‌های مسلحانه بیشتر است. طبق یک بررسی در مورد این وضعیت در کنگو، تقریبا 80 درصد دختران کودک سرباز ارجاعی به مراکز پزشکی دارای بیماری عفونی بودند(44).