اولاف پالمه در چنین روزی به مقام نخست‌وزیری سوئد رسید. نام اولاف پالمه خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد. او به تلاش برای صلح و آشتی مشهور بود اما در سال 1986 یعنی دو سال پس از آغاز فعالیت‌های مسلحانه رسمی پ.ک.ک. در روز روشن و در استکهلم، پایتخت سوئد، کشته و همسرش نیز همراه وی زخمی شد. قتل اولاف پالمه بر زندگی همه کردهای سوئد تاثیر بسیار وخیمی گذاشت به طوری که در طی سال‌ها کردها حتی جرات نمی‌کردند در ملا عام و در خیابان‌ها هویت کردی خود را اعلام کنند. دولت سوئد در اولین واکنش رسمی در مورد عاملان و آمران این قتل، نام حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک.) را اعلام کرد و بلافاصله تعدادی از کردها را به عنوان مظنون دستگیر نمود. اعلام نام پ.ک.ک. به عنوان متهم اصلی سبب حملات گسترده رسانه‌ای، فیزیکی و سیاسی به کردها شد، کردهایی که نه تنها عضو یا هوادار پ.ک.ک نبودند، بلکه بسیاری از قربانیان خشونت‌های مسلحانه پ.ک.ک. و به سوئد پناهنده شده بودند، مانند اعضای گروه رزگاری یا حزب سوسیالیست کردستان ترکیه به رهبری کمال بورکای.
این قتل بیش از سی سال پیش روی داد و هنوز هم تبعات آن گریبانگیر کردهای سوئد است. این اقدام راه را برای قرار دادن نام پ.ک.ک. در فهرست سازمان‌های تروریستی در کشورهای غربی باز کرد.
قتل چنین بود:
در سال ۱۹۸۶ هنگامی که اولاف پالمه و همسرش از سینمایی خارج شدند، در مرکز استکهلم فردی ناشناس به آنها نزدیک شد و با اسلحه کمری او را به قتل رساند و همسرش را نیز زخمی کرد. شورش رشی، نویسنده کتاب “پالمه، پ.ک.ک. و گلادیو” معتقد است قتل پالمه به زیان همه کردها تمام شد. هم زندگی سیاسی کردها و هم موجودیت آنها هدف قرار گرفت. هانس هولمر، دادستان وقت سوئد، دستتور دستگیر 58 کرد مظنون را صادر کرد. چند ماه بعد دستور دستگیری 20 کرد دیگر را صادر اما به خاطر نبود دلیل کافی آنان را ازاد نمود. سوئد به این نیز بسنده نکرد و در مراسم‌های مختلف از جمله رویدادهای ورزشی دستور داد کردها به صورت دسته‌جمعی و جدا باشند و هدف نیز محدود کردن تردد کردها بود.
دولت سوئد قبل از قتل اولاف پالمه در مورد خطر پ.ک.ک. هشدار داده بود و قبل از آن پ.ک.ک. دو نفر از اعضای ارشد خود و منتقد عبدالله اوجالان را در سوئد به قتل رسانده بود. گزارش‌ها نشان داد کثیره ییلدرم، همسر سابق اوجالان که از ترس اوجالان به سوئد پناهنده شده بود، اعتراف کرده قتل پالمه توسط پ.ک.ک. انجام شده است. دلیل این واکنش خشن پ.ک.ک. را نیز مخالفت دولت سوئد با دادن پناهندگی سیاسی به اعضا و هواداران پ.ک.ک. می‌دانستند. ژان گویلو، روزنامه‌نگاری که در آن دوره جوان بود، می‌گوید به صورت مستمر تلاش کردیم و موفق شدیم به افکار عمومی بقبولانیم که همه کردها پ.ک.ک و تروریست نیستند و نباید آنها را قربانی پ.ک.ک نمود.
اکنون رسانه‌های پ.ک.ک. مدعی‌اند دولت سوئد پ.ک.ک. را تبرئه کرده است! سوال اینجاست اگر چنین است چرا پ.ک.ک. هنوز در لیست تروریستی سوئد قرار دارد؟