سعید اسدی‌فر، نویسنده کرد، در کتاب “سرزمین کرمانج‌ها” در قسمت آداب و رسوم و فرهنگ عامه کردی به مراسم عروسی در بین کردها نیز می پردازد و می‌گوید:
“در بخش‌هایی از مناطق کردنشین هنوز هم پدر و مادر برای پسرشان عروس انتخاب می‌کنند؛ حتی در مواردی دیده شده عروس و داماد تا روز عروسی همدیگر را ندیده‌اند. ولی این رسم روز به روز کمرنگ می‌شود. موقع خواستگاری، معمولا پدر و مادر عروس شرایطی برای عروس در نظر نمی‌گیرند و فقط مبلغی را به عنوان قه‌له‌ن یا نقد از داماد می‌گیرند. این شیربها یا مهریه نیست و بایستی قبل از عروسی به پدر عروس پرداخت شود.”
نویسنده پس از اشاره به این فرهنگ غلط که عروس در انتخاب همسر آینده خود نقشی ندارد و دیگران هستند که برایش شوهر انتخاب می‌کنند و حتی نمی‌داند همسر آینده‌اش چه شکل و قیقافه‌ای دارد می‌نویسد:
“برای تعیین مبلغ نقد، جلسه خاصی در منزل غروس تشکیل می‌گردد. معتمدین محل جمع می‌شوند و عده‌ای طرفدار عروس و عده‌ای نیز طرفدار داماد هستند. با چانه‌زنی های زیاد بر سر مبلغ قه‌له‌ن، بالاخره به توافق می‌رسند. در اکثر خواستگاری‌ها مبلغ قه له ن را به پول تعیین نمی‌کنند بلکه آن را با تعداد گوسفند یا مقداری محصولات کشاورزی مشخص می‌کنند.
اسدی فرد با انتقاد تلویحی در نوشته‌های خود از این فرهنگ در ادامه می‌گوید:
“همین که مبلغ قه له مشخص شد و مورد توافق قرار گرفت، دیگر کار تمام است. پدر داماد مبلغ تعیین شده را می‌پردازد و عرسش را به خانه می‌برد. هیچ شرط و شروط دیگری وجود ندارد. البته بایستی یادآوری کنم، در این فرهنگ دوره نامزدی وجود ندارد و داماد و عروس حتی یک دقیقه نیز نمی‌توانند با هم به بیرون بروند.”