فعالیت‌های پ.ک.ک در فرانسه
شبه‌نظامیان پ ک ک نه تنها در میان رنگین‌کمان شبکه جنایی اتباع ترکیه بلکه از بسیاری قبل از آن نیز در قاچاق مواد مخدر فعال بوده‌اند. تصمیم فرانسه برای منحل کردن انجمن «یک کوم» و «کمیته کردستان» وابسته به پ.ک.ک به این خاطر بود که ماهیت سیاسی و خشن داشتند و «در خاک فرانسه در زمینه مواد مخدرغرق شده بودند». در سال 1985 عمر او. عضو پ.ک.ک به خاطر قوانین مربوط به مواد مخدر در پاریس دستگیر شد. در ژانویه 1990 پلیس شهر ورسای فرانسه چنگیز ک.، امیرساک ی.، آدم و اونال ب. را نیز به همان دلایل دستگیر نمود. در ژوئیه 1990 محمد او. در آنماس از توابع شهرستان اوتساوا به خاطر قاچاق مواد مخدر دستگیر شد. همه اینها شبه‌نظامیان شناخته شده پ ک ک بودند. از 1990 تا 1995 تعداد 82 تبعه ترکیه به خاطر داشتن سلاح گرم و هروئین در فرانسه مورد بازجویی قرار گرفتند. در 21 مورد، آنها بیش از یک کیلو هروئین داشتند. در 35 مورد هروئین از هلال طلایی آمده بود. در 8 مورد از لبنان و در 39 مورد نیز از جایی دیگر یا نامعلوم وارد اروپا شده بود.
در 17 مارس 1994، اداره توقف قاچاق مواد مخدر سندی را منتشر کرد که با این عنوان بود «بازجویی بخش چهارم پلیس قضایی از اتباع ترکیه عضو شبکه قاچاق مواد مخدر و کشف سه کیلو گرم هروئین». روز قبل از آن در سنتان و پاریس سه فرد توقیف شدند: موسی ج. متولد 1956 از آکجادای ترکیه و پناهنده سیاسی بیکار، محمد س. متولد 1983 و بیکار از بینگل ترکیه، اورهان ت. متولد 1963 از بینگل پناهنده سیاسی بیکار. اورهان سه پاکت یک کیلویی هروئین داشت که به دو نفر دیگر تحویل داد. آن دو نفر نیز تازه از شهر متز رسیده بودند. این سند تاکید می‌کند: «بایستی خاطرنشان ساخت که سازمان‌های استخباراتی اورهان ت. را به عنوان جمع‌آوری‌کننده پول برای پ.ک.ک می‌شناسند و به قاچاق مواد برای خزانه‌داران پ.ک.ک مظنون است». این فقط اندازه سر سوزن از قاچاق مواد توسط این سازمان است.
در سال 1994 نیز اداره تحقیقات جنایی شهر نیس فرانسه «پرونده حسین آ. …» را منتشر کرد. کل داستان خیلی طولانی است، اما آنچه جالب است این است که وی به پلیس گفت برای پ.ک.ک کار می‌کند و از 1989 تا 1991 یعنی زمان دستگیری حدود 300 کیلو گرم هروئین برای پ.ک.ک از ترکیه به اروپای غربی منتقل کرده است.
در 29 اکتبر 1996 چندین نفر در حومه پاریس دستگیر شدند که بیشترشان اتباع ترکیه بودند. یک کلاهبرداری بزرگ [1] که با بلژیک مرتبط بود. مبلغ کلاهبرداری 40 میلیون فرانک بود، 6 کیلو هروئین نیز کشف شد. بررسی‌ها پس از 18 ماه نشان داد همه این موارد به پ.ک.ک تعلق داشته است.
در اوایل سال 1997، مسئول جمع آوری پول پ.ک.ک در جنوب فرانسه دستگیر شد که به ترکیه پول منتقل کرده و مواد مخدر نیز تولید کرده بود. به علاوه، در بلژیک و بریتانیا نیز شرکت‌های مختلف کُرد وجود دارند که در قاچاق مواد مخدر فعال هستند. به نظر می‌رسد این روش مفید واقع می‌شود. چون بهتر در جامعه نفوذ می‌کند و نسبت به انجمن‌های سیاسی امتیازات بیشتری دارد و از جامعه بهره‌برداری می‌نماید. این نشان می‌دهد پ.ک.ک سریع انعطاف‌پذیر است و اراده دارد تا در جامعه نفوذ کند. در دیگر کشورهای اروپایی نیز اسناد و مدارک فعالیت مشابه پ.ک.ک در قاچاق مواد مخدر وجود دارد[2].
حال که جنبه جنایی پ.ک.ک غالب است آیا از شرافت سیاسی برای آن چیزی می‌ماند؟ نه. به نظر می‌رسد سال 1996 نقطه عطفی در فعالیت پ.ک.ک در اروپا بوده است. به عنوان یک مجموعه، به مواد مخدر کاملا سودآور نگاه می‌کند. درواقع مسیرهای پول آن مسیر قاچاق مواد و قاچاق دیگر کالاهاست. درآمدهای میلیون دلاری پ.ک.ک در اروپا از طریق تعداد زیادی بانک منتقل می‌شود. مهم است نگاهی به این موضوع بیندازیم.
در 18 سپتامبر 1996، پلیس بلژیک و اسکاتلندیارد به صورت هماهنگ در لندن و بروکسل عملیات «اسپوتنیک» را انجام دادند. هدف این عملیات وسیع، مُد تی. وی. شبکه تلویزیونی کردهای ترکیه و «کمیته کردستان» و بعضی عناصر پارلمان در تبعید کردستان، خانه بسیاری از فعالان کرد از جمله خانه تعدادی نمایندگان حزب دموکراتیک وابسته به پ.ک.ک (که ممنوع شد) بودند. در آلمان و لوگزامبورگ نیز عملیاتی مشابه صورت گرفت. اساس و پایه قضایی آن یعنی پولشویی برای ما جالب است. قشر سیاسی نیز دیگر می‌داند این تشکیلات درهم تنیده ابعاد مخفی دارد. مُد تی وی که خود را یک شرکت خصوصی می‌داند بودجه قابل توجهی دارد. این شبکه همیشه هرگونه رابطه با پ .ک.ک را انکار کرده، اما همیشه برای آن کار کرده است. بیانیه‌های رسمی آن از جمله سخنرانی‌های اوجالان را پخش کرده که طی آن تشدید درگیری‌های مسلحانه و اقدامات انتحاری را تشویق نموده است. در 15 ژوئن 1997 اوجالان در یک مصاحبه تلفنی خواهان افزایش تعداد گریلا شد. باز هم این شبکه به صورت مرتب با اوجالان و مسئولان جبهه فرهنگی آن مصاحبه انجام داد.
تروریسم کلمات و عمل به نظر می‌رسد مد تی. وی را منصرف نمی‌کند. در حالی که اصرار می‌کند مستقل است می‌گوید به ابتکار کردهای مقیم اروپا تاسیس شده “که اعضای ناسیونالیست آن از پ.ک.ک حمایت می‌کنند بدون این که عضو باشند[3].” اینها عباراتی مبهم و بدبینانه هستند. همان طور که بعدا خواهیم دید، این حمایت به صورت ارادی نیست. اما باید بگوییم مداخله مقامات به عنوان عنصری از سانسور افکار و دیدگاه نبود. عملیات اسپوتنیک به دنبال واریز مبلغ 350 میلیون فرانک بلژیک به حساب مد تی. وی. بود. پلیس می‌گفت این پول از قاچاق مواد، سلاح و انسان به دست آمده بود.
در فوریه 196 یک تاجر کانادایی در لوگزامبورگ دستگیر شد. به گفته پلیس، این فرد می‌خواست مبلغی را پولشویی کند. یعنی پول قاچاق مواد را از یک بانک قبرسی به بانک کانتینانتال منتقل نماید. وی اعتراف کرد در قبال گرفتن کمیسیون این کار را برای مُد تی. وی. انجام داده است.
این عملیات سبب کشف اسناد، سوابق تسلیحاتی، پول، کودکان… زیادی شد. در بعضی اسناد نام شرکت‌های ترکیه وجود داشت که قربانی اخاذی ترکیه بودند. آیا این همان مالیات انقلابی است؟ آیا این همان «حمایتی» است که مُد تی وی مدعی آن بود؟
به نظر می‌رسد پ.ک.ک فعالیت‌های خود را از طریق شرکت‌های زیادی در بلژیک انجام می‌دهد تا پول غیرقانونی را منتقل نماید. از نظر مقامات، اقدام گروه از چندین نقطه به خاطر ممنوعیت آن در آلمان و همچنین راحت بودن این کار در بلژیک ناشی می‌شود. اقداماتی که در قبال بعضی اعضای پ.ک.ک و شبکه تلویزیونی آن صورت گرفت اکنون در معرض خطر قرار دارد. به نظر می‌رسد این گروه علی رغم فشار و تهدید و مشکلات در فرانسه آلمان، سوئیس و هلند از نو فعالیت‌های خود را تشدید می‌بخشد. اگر بعضی‌ها باور کرده باشند پ.ک.ک واقعا به دنبال مسئله کرد است پس این تصور چیست؟ مشروعیت آن از کجا می‌آید؟
ما در موسسه جرم شناسی پاریس و اکنون در مرکز مطالعات تهدیدات معاصر جنایی، می‌گوییم این گروههای چریکی به گروههای جنایی و مافیایی تبدیل می‌شوند و اعتبار خود را از دست داده‌اند. به غیر از مارکسیست-لنینیست بودن، پ.ک.ک نمی‌تواند با این خشونت خود را مشروعیت ببخشد. حال که پ.ک.ک اروپا را همانند خانه خود می‌داند آیا زمان آن نرسیده با این گروه به عنوان یک سازمان جنایی نیز رفتار کنیم؟ آیا بهتر نیست برای آینده این راه را در پیش بگیریم؟
[1] – شرکت “ایندکس” و دهها شرکت دیگر بودند.
[2] -تروریسم و خشونت سیاسی… صص34-32.
[3] -امیر حسن پور، مد تی وی، “بریتانیا و دولت ترکیه، درخواست یک ملت بدون دولت برای داشتن حاکمیت در آسمان”، دانشگاه فرای برلین، 7 نوامبر 1995.