در سرشماری سال 2004 جمعیت تل‌ابیض 129 هزار و 714 نفر اعلام شده بود. اکثریت اعراب سنی و تعداد قابل توجهی اقلیت‌های کرد سنی و ترکمن سنی بود. بخش غربی منطقه اکثرا کردنشین بود، ترکمن‌ها عمدتا در جنوب غربی سولوک بود و خود شهر کوچک سولوک و بقیه منطقه نیز عرب بودند. شهر و حومه آن 75% عرب، 25% کرد و 5% ترکمن و تعدادی نیز ارمنی بود.
گزارشات اولیه در مورد تشکیل اداره خودگردان در شمال سوریه یعنی مدتی قبل از تبلیغات ی.پ.گ. برای کنفدرالیسم، تل‌ابیض نقظه ضعف کمربند کردهای سوریه بود. ترکیب قومی منطقه و موقعیت استراتژیک منطقه آن را به ضعیف‌ترین نقطه سیستم دفاعی ی.پ.گ. و بیشترین مسیر احتمالی ورود و دخالت و تهاجم ترکیه تبدیل نمود. ساختارهای اعراب و ایدئولوژی رادیکال کردی ی.پ.گ. با هم سازگاری ندارند. درواقع، این تفاوت‌ها را می توان به عنوان پارادوکس توصیف کرد. کردها همچون قبل به ساختارهای سنتی توجه نمی‌کنند اما سیستم قبیله ای هنوز هم بر جامعه عرب تل‌ابیض حاکم است. رهبران قبیله‌ای عرب که در طی سال‌ها مورد حمایت حزب بعث سوریه بودند، هنوز هم اهمیت و قدرت خود برای بسیج مردمی را حفظ کرده‌اند. جیس مهمترین قبیله تل‌ابیض است که به سه طایفه قدرتمند تبدیل می‌شود: ابو اساف که به صورتی قابل‌توجه به ی.پ.گ. نزدیک است. جمیلاح و بوجرده که از همان آغاز خیلی ضد ی.پ.گ. بودند. قبایلی کم‌اهمیت‌تر نیز عبارتند از نعیم، حنادا، بقره، انازه. دو مجموعه ترکمن به نام‌های اسلوک و همام نیز قبیله هستند.
عفو بین‌الملل در اکتبر 2015 ی.پ.گ. را به تخلیه نعدادی روستاهای عرب و پاکسازی قومی متهم نمود. مسئولان کرد اعلام کردند ساکنان این روستاها از ترس انتقام فرار کرده‌اند چون حامیان داعش بودند. فارغ از این که این ادعا درست بود یا نه، تعداد زیادی از اعراب به خاطر حمایت از داعش از تل‌ابیض فرار کردند. یک تحقیق شش ماهه نشان داد این شبه نظامیان اعراب را از خانه هایشان بیرون کرده و به عنوان هدف بمباران معرفی کرده و سپس روستاهایشان را با بلدوزر ویران نموده بودند. در این تحقیق با بیش از 80 عرب و کرد همچنین با شبه‌نظامیان، مسئولان آنها و اعضای سابق، فعالان در اقلیم کردستان منطقه مصاحبه شد.
پس از عملیات مشترک آمریکا علیه داعش در سوریه در اواسط سال 2015 این روند به صورتی ناگهانی تشدید شد چون شبه‌نظامیان کرد روستائیان عرب را تهدید کردند در صورت عدم تخلیه روستاها هدف قرار خواهند گرفت. شبه نظامیان در سال 2016 با کاستن این روند کنترل کامل حومه تل‌ابیض ازجمله مناطق عرب‌نشین رقه و دیرالزور را به دست گرفتند.اما اخراج ادامه یافت چون شبه نظامیان رقبای سیاسی را شکنجه، دستگیر و زندانی کردند. همچنین، تعدادی از اعراب تحت کنترل ی.پ.گ. به روند کردی نمودن منطقه از جمله مصادره املاک و تغییر برنامه درسی اعتراض می‌نمایند.
اما ی.پ.گ. همچنان به انکار ادامه می‌دهد. سیهانوک دیبو، یک سخنگو و مشاور ارشد حزب اتحاد دموکراتیک (پ.ی.د.) می‌گوید: “اخراج هرگز رخ نداده و رخ نخواهد داد”. وی افزود “ائتلاف بین ی.پ.گ. و نیروهای تحت رهبری آمریکا علیه داعش خود دلیلی بر این است چنین چیزی نمی‌تواند رخ دهد.” وی با تکرار نام ائتلاف ضدداعش برای ایجاد اعتماد تلاش می‌کند.
پس از تهاجم ترکیه به تل‌ابیض در اکتبر سال 2019 ، ترکیه بدون سر و صدا صدها خانواده عرب را به منطقه برگردانده تا ترکیب جمعیتی منطقه برای بار دوم تغییر یابد و مردم نیز همه به ترکیه، اقلیم کردستان و مناطق تحت کنترل ی.پ.گ. فرار کرده‌اند. این بار ی.پ.گ. کارت “پاکسازی قومی” را به پیش می‌کشد و فضای مجازی را از جنایات ترکیه پر می‌کند و می‌گوید گروههای مورد حمایت ترکیه خانه‌های خالی کردها را تصاحب کرده‌اند. یعنی جنایاتی که خودشان قبلا مرتکب می‌شدند. خانه‌هایی که از سال 1920 زمان تاسیس شهر به اعراب تعلق داشت یعنی بسیار قبل‌تر از اشغال آنجا توسط کردها.