عبدالله اوجالان پس از تاسیس پ ک ک بارها تایید کرد استخبارات ترکیه (میت) پ ک ک را تاسیس کرده و حتی با افتخار می‌گفت هزینه پ ک ک در چند سال اول تاسیس توسط میت تامین می‌شد. عبدالرحمن دیلیپاک، نماینده کرد از حزب عدالت و توسعه اردوغان نیز همانند بسیاری از سیاستمداران کرد این را تایید میکند(1).
او پس از تاسیس پ ک ک، سرکوب احزاب و گروههای کرد را اولین هدف خود اعلام کرد. رهبران و بسیاری از اعضای این احزاب کرد را به قتل رساند. در دیدار کمال بورکای، رهبر حزب سوسیالیست کردستان ترکیه همراه جلال طالبانی با اوجالان در سوریه، کمال بورکای اولین شرط آمادگی برای اتحاد با اوجالان علیه ترکیه را معذرت‌خواهی رسمی و علنی به خاطر دستور قتل اعضای حزب سوسیالیست اعلام کرد. اوجالان قول شفاهی داد اما عمل نکرد.
زمانی که اوجالان به سوریه رفت، در آنجا به کمک جمیل اسد، برادر حافظ اسد، به سازماندهی پ ک ک پرداخت و در سال 1984 اولین عملیات مسلحانه رسمی را آغاز نمود. او برای گرفتن کمک از سوریه امتیازات زیادی داد. نمونه آن، انکار علنی وجود کردستان سوریه. عبدالله اوجالان در مصاحبه‌ای طولانی با نبیل الملهم، روزنامه‌نگار سوری، در سال ۱۹۹۶ صراحتا “وجود کردستان سوریه و وجود مسئله کرد در سوریه را انکار کرد”. این مصاحبه در سال ۱۹۹۷ به صورت کتابی با عنوان “رهبر و خلق: هفت روز با آپو” منتشر شد. وی همچنین گفت: “بیشتر کردهای سوریه مهاجرانی هستند که از ترس و ظلم ترکیه فرار کرده‌اند و من تلاش می‌کنم از طریق پ.ک.ک آنان را به سرزمین شان برگردانم. حکومت سوریه نیز از این اقدام خوشحال است.”
رهبر پ ک ک برای تثبیت دیکتاتوری خود در سطحی گسترده دست به قتل مخالفان داخلی زد. او حتی به اعضای کمیته مرکزی نیز رحم نکرد. دکتر ژیان خواهر محمود باکسی، نویسنده کرد، از جمله کسانی بود که به فساد جنسی اوجالان و داشتن حرمسرای وی اعتراض کرد اما به اتهام “جاسوسی برای امپریالیسم” کشته شد. محمد شنر، نامزد سکینه جانسز، اولین کسی که به صورت علنی وجود حرمسرای اوجالان را افشا کرد نیز به دستور اوجالان به قتل رسید. فهرست قتل‌های داخلی پ ک ک آنقدر طولانی است که موضوع تحقیق چند کتاب شد و منتشر شد – از جمله کتاب “رفیق خود را کشتن” نوشته آیتکین ییلماز عضو سابق پ ک ک.
از جمله اقداماتی که به دستور عبدالله اوجالان بایستی زندانیان پ ک ک اجبارا رعایت می‌کردند نپوشیدن لباس زندان ترکیه به عنوان “نشانه تسلیم شدن در برابر اراده دولت” بود. تعداد زیادی از زندانیان به خاطر پوشیدن این لباس توسط دیگر زندانیان پ ک ک کشته شدند و اوجالان از این اقدام حمایت کرد. اما جالب این که عبدالله اوجالان پس از دستگیری بدون کمترین اعتراضی لباس زندان پوشید و بارها نیز با آن در دادگاه حاضر شد.
امروز سالروز یکی از اقدامات اوجالان – در ادامه جنایات بی‌پایانش علیه کردها – پس از دستگیری می باشد. او در این روز دستور داد تمام اعضای مسلح پ ک ک در داخل ترکیه، سلاح‌های خود را مخفی کنند و همگی در نقطه‌ای مشخص گرد هم آیند و از مسیری که ارتش مشخص میکند از مرز عبور کنند و به شمال عراق بروند. رسانه‌های پ ک ک این را گامی برای آغاز گفتگو، صلح نامیدند اما هرگز در مورد سرنوشت حدود 500 جنگجوی پ ک ک که از مسیر مورد نظر ارتش عبور کردند چیزی نگفتند. اوجالان از سیاست ترکیه و ارتش آن مطلع است اما علی‌رغم آن دستور داد. ارتش همه آن افراد را – که بدون سلاح بودند – قتل عام کرد. پ ک ک از ترس اوجالان حتی جرات نکرد اعتراض کند. آیا می‌توان گفت فقط یک عامل استخبارات ترکیه می‌تواند چنین دستوری را علیه افرادش صادر کند؟ رسانه‌های پ ک ک که مدعی آزادی بیان هستند چرا در این زمینه هرگز حرف نزدند؟
این سبب شد تا میزان ریزش افراد معترض در داخل پ ک ک بیشتر شود و افراد زیادی حتی در سطح کادر رهبری – مانند صلاح الدین چلیک – از پ ک ک جدا شوند.
در مورد اوجالان سوالات بی‌پاسخ زیادی وجود دارد. نمونه: در ترکیه دولت اوجالان را رسما دشمن شماره یک ملت می‌نامید. وقتی اوجالان دستگیر شد حکم اعدام در قانون اساسی ترکیه وجود داشت. چرا بلافاصله و برای اعدام نشدن دشمن شماره یک حکم اعدام را از قانون اساسی برداشتند؟! مدعیان حقوق بشر کردی در این زمینه تحقیق کنند و بدانند و بگویند!
1-
https://www.haber3.com/guncel/abdurrahman-dilipak-abdullah-ocalan-mitin-elemaniydi-haberi-5053469