کودک‌سربازان در پ.ک.ک و گروه‌های وابسته به آن (قسمت هشتم)

فراخوان ژنو

روز پنجم اکتبر سال 2013 پ ک ک/پ.ی.د. “اقدام کمیته حفظ کودکان در برابر آثار درگیری‌های مسلح” را امضا کرد، سندی که خواهان رعایت حقوق بشردوستانه در درگیری‌های مسلحانه هستند و یک سازمان غیردولتی به نام “فراخوان ژنو” راه اندازی کرد(86). خانم دلال آمد از طرف پ ک ک این سند را امضا کرد و متعهد شد این گروه افراد زیر 18 سال را به عضویت در نیاورد. الیزابت دکری وارنر نیز از طرف فراخوان ژنو متن را امضا نمود. سپس در پنجم ژوئن 2014، رهبری پ.ی.د. علنا به استفاده از کودکان اعتراف کرد و قول داد همه کودکان را در عرض یک ماه آزاد کند(87). اما پ.ی.د. این حق را برای خود قائل شد گروهی مشکل از کودکان 16 تا 18 ساله با اهداف غیرجنگی را تشکیل دهد(88).

اگرچه پ.ی.د. با امضای سند اقدام فراخوان ژنو 149 کودک را آزاد کرد، اما دیدبان حقوق بشر در مورد ادامه عضویت کودکان در آن گزارش مستند منتشر کرد که در مواردی نیز بدون اطلاع کودکان بود. دیدبان حقوق بشر پس از دریافت پیام از طرف فردی در قامیشلو که دختر 14 ساله‌اش در مدرسه ربوده شد و یک فرمانده ی.پ.ژ. (یگان‌های مدافع زن) به وی اطلاع داد لذا دیدبان حقوق بشر از پ.ی.د. خواست در این زمینه پاسخ بدهد. این گروه اعلام کرد به خاطر درگیری‌های جاری نمی‌تواند مانع عضویت کودک سربازان شود و اعتراف نمود مواردی جذب شده اند. این گروه افزود بیشتر کودکان را آزاد کرده و عضویت کودکان جدید را ممنوع کرده است(89). اما همه داده‌های موجود نشان ‌می‌دهد بیانگر آن است که آن اظهارات تلاشی برای منحرف کردن افکار عمومی بین‌المللی بود. درواقع، وزارت خارجه آمریکا در سال 2015 گزارشی را در مورد قاچاق کودکان منتشر کرد و به صراحت اعلام کرد پ ک ک و شاخه آن در سوریه پ.ی.د. کودکان را ‌می‌ربایند. در سال بعد نیز، ی.پ.گ. را به عضویت کودکان کم سن و سال به عنوان جنگجو متهم کرد(90).

شواهد استفاده سیستماتیک از کودک سرباز

اگرچه پ.ی.د. نخست عضویت افراد زیر 18 سال را ممنوع کرد، اقدام کمیته فراخوان ژنو را نیز امضا نمود و درپاسخ به دیده بان حقوق بشر استدلال کرد استفاده از کودکان موارد استتثنایی بوده اما در طی سال‌ها به صورت سیستماتیک از کودکان به عنوان جنگجو استفاده کرده است. شواهد استفاده از کودک سربازان عبارتند از:

مربیان و ناظران کودک سربازان

در بین رهبران ارشد پ.ی.د. کسانی هستند که مسئول جذب کودکان برای عضویت می‌باشند. این واقعیت استفاده سیستماتیک از کودکان توسط سازمان را ثابت می‌کند. لطیفه کایا، با نام سازمانی جاهده، یکی از این مسئولان پ.ی.د. می‌باشد. پس از مرگ او مشخص شد او از طریق ایست‌های بازرسی پ.ی.د. در قامیشلو دختران کودک را از طریق زور یا داوطلبانه به عضویت در می‌آورد. کایا و همدستانش متهم هستند دسترسی کودکان به خانواده هایشان را ممنوع کرده‌اند تا بتوانند آنان را برای سازمان تربیت نمایند و آن دسته از اعضای خانواده را که به دنبال کودکان بودند تهدید به قتل کرده‌اند. در پایان، کایا توسط اعضای قبیله میراندا در قامیشلو کشته شد چون به دنبال برگرداندن دختری 17 ساله از قبیله بودند که کایا ربوده بود(91).

بریتان سلا یکی دیگر از فرماندهان بود که مسئول ربودن و آموزش کودکان بود. او در مصاحبه با بی بی سی که در یوتیوب نیز منتشر شد به عضویت افراد 17 یا 18 ساله اعتراف می‌کند(92). یک عضو دیگر ی.پ.ژ. به نام تولهلدان نیز بر آموزش کودکان دختر در مقر “شهید بریوان” نظارت می‌کرد که در یک گزارش آر.تی. آمریکا در یوتیوب منتشر شد.

مورد دیگر یک عضو ی.پ.گ. به نام کاراسو در گزارش ناتر مصطفی آمده است که یک شهروند محلی است به خاطر تلاش برای محافظت از کودکان در برابر کودکان دستگیر شد. طبق این گزارش، کاراسو زمانی که والدین چند کودک در خانه نبودند به خانه آنها رفت تا آنان را فریب دهد(94).