محمود احمدی فرزند اسعد اهل روستای «حسن نوران» اشنویه و یک نوجوان کُرد است که توسط شبه‌نظامیان حزب دموکرات کردستان ایران ربوده شده است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران نیز پیشتر به مساله ربایش نوجوانان کُرد توسط شبه‌نظامیان مسلح پژاک و حزب دموکرات کردستان ایران اشاره کرده بود. دیدبان در گزارش‌های قبلی به نقل از مردم محلی و خانواده‌هایی که کودکانشان توسط شبه‌نظامیان مسلح حزب دموکرات کردستان ایران ربوده شده بود، گزارش کرد که از نظر مردم اشنویه، مردم کُرد ازحضور این گروه‌های مسلح در منطقه رنج می‌برند. چرا که آنها سبب ناامنی و کمبود امکانات در این مناطق هستند. آنها از دولت ایران درخواست داشتند که به امنیت و توسعه این منطقه توجه بیشتری کند. مردم اشنویه اعتقاد دارند که حضور این شبه‌نظامیان مسلح، امنیت و ثبات این مناطق را هدف گرفته است و سبب شده است که هیچ کس نتواند در این مناطق پر درآمد مرزی سرمایه‌گذاری کند. چندین پیمانکار و سرمایه‌گذار محلی نیز از نبود امنیت به واسطه حضور گروه‌های مسلح گزارش داده بودند.
گروه‌های مسلح در سراسر جهان از کودکان به عنوان سرباز استفاده می‌کنند و در این زمینه نیز گروه‌های شبه‌‌نظامی کُرد فعال هستند و صدها کودک کُرد را ربوده و در نهایت حتی جنازه آنها را نیز تحویل خانواده نداده‌اند. کودکان در این گروه‌ها ربوده می‌شوند و در بدترین شرایط، عملا زندانی این گروه‌ها هستند. ترور و خشونت، شست‌وشوی مغزی و اقدامات تروریستی و اخاذی از جمله آموزش‌هایی است که در این گروه‌ها به کودکان داده می‌شود. کودکان بسیاری در این مناطق قربانی این گروه‌ها شده‌اند و یا توانسته‌اند فرار کنند و یا هنوز در دام اسارت آنها هستند. کودکانی که اهداف این گروه‌ها هستند در سنین کودکی و زیر سن قانونی هستند. فقر و بیکاری که این گروه‌ها عامل آن هستند، سبب می‌شود تا که این کودکان در رویای پول و کار فریب خورده و طعمه آنها شوند.
محمود احمدی یکی از این کودکان است که توسط شبه‌نظامیان حزب دموکرات کردستان ایران در سن 14 سالگی فریب خورده و ربوده شده بود. وی به خبرنگار ما دلیل عضویت خود در گروه را نیاز مالی عنوان کرد و گفت آنها به من وعده پول دادند. اسعد محمودی پدر محمود، در مورد چگونگی ربایش و جذب پسرش به این گروه گفت: «در ابتدا باید بگویم خیلی خوشحال هستم که پسرم به ایران بازگشته است. خوشحالم که دیگر در این گروه‌های مسلح عضو نیست. این گروه‌ها عامل بدبختی ما کردها هستند. من چهار فرزند دارم و محمود فرزند سوم من است. ما در روستا کشاورزی می‌کنیم. اگر عوامل این گروه تروریستی، جوانان را فریب ندهند، امنیت نسبی برقرار است. محمود ترک تحصیل کرده بود و وضع مالی خوبی نداشتیم. به همین خاطر محمود به ما کمک می‌کرد. اما او را با وعده پول و خانه فریب دادند و از کشور خارج کردند. محمود بعد از مدتی با ما تماس گرفت و گفت که همه وعده‌ها دروغ بوده و کمپ حزب دموکرات اصلا اوضاع مناسبی ندارد».
آقای احمدی افزود: «محمود همان ده روز اول پشیمان شده بود؛ اما نمی‌دانست چطور باید از این شرایط خارج شود. ولی ارتباطی با خانواده نداشت؛ چون به او تلفن نمی‌دادند. یک روز به ما تلفن کرد و گفت فریب خورده و پشیمان است و می‌خواهد برگردد. آن زمان، اوائل شروع کرونا بود و مرزها کلا بسته بودند. اما بالاخره در تابستان 1399 توانستم وی را از کمپ حزب دموکرات خارج کنم. الان اوضاع خانواده بسیار بهتر است. روحیه مادرش نیز خیلی بهتر شده است. ما هنوز نمی‌دانیم که چرا باید گروه‌های مسلح به سراغ نوجوان 14 ساله بروند. او اکنون بازگشته و کار می‌کند و اصلا نمی‌خواهد در مورد شرایط کمپ‌های گروه صحبت کند. خاطرات تلخی از آن چند ماه حضور در آن کمپ‌ها دارد. محمود فقط می‌گوید مرا فریب دادند و خبری از پول و خانه نبود…».
گفتنی است محمود از معدود نوجوانانی است که توانسته از مقرهای گروه‌های مسلح کُرد فرار کند. بسیاری از آنها در جنگ و در حین اخاذی کشته می‌شوند. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در سال 1399 چندین نمونه از کودکان فریب خورده توسط پژاک و حزب دموکرات کردستان را منتشر کرد. دیدبان اعتقاد دارد که تا زمانی که دولت ایران فعالانه ثبات و توسعه را در مناطق کردنشین ایجاد نکند، گروه‌های مسلح کُرد به سیاست عضوگیری از میان کودکان ادامه خواهند داد.