داستان اختلافات کردها پایان ندارد. کردهای عراق نیز از این موضوع مستثنی نیستند. از زمان تاسیس عراق تاکنون، کردهای این کشور با هم اختلاف داشتند. با به قدرت رسیدن خانواده بارزانی، مخالفت با آنان نیز افزایش یافت و سرانجام دو خانواده بارزانی و طالبانی قدرت را به دست گرفتند. در دهه نود میلادی حضور پ ک ک و درگیری‌های مسلحانه آن با دو حزب مذکور نیز سبب شد تا امید به ثبات و امنیت در آینده این منطقه نیز از بین برود. این روزها که بحران کرونا زندگی مردم اقلیم را فلج کرده، میزان نارضایتی از دو حزب عمده یکتی و پارتی نیز افزایش یافته است. شرایط نابسامان امروز در اقلیم کردستان نتیجه عدم همکاری هر دو حزب با همدیگر است.
زیاد عبدی، فعال سیاسی کرد در اقلیم کردستان، در این زمینه به دیدبان حقوق بشر کردستان ایران گفت: “یکتی و پارتی به جای همکاری با هم برای رسیدگی به امور مردم با هم در رقابت هستند. با این که اقلیم کردستان در موقعیت جغرافیایی خوب و غنی قرار دارد اما جز ویرانی و بدبختی چیزی عاید مردم نمی‌شود.”
آقای عبدی افزود: “پس از 29 سال کنترل کردها بر کردستان عراق هنوز هم هر کدام از احزاب سازی جدا می‌زند. روزی لاهور شیخ جنگی رئیس یکتی می‌گوید اقلیمی جدا درست خواهیم کرد و حکومت اقلیم کردستان را قبول نمی‌کند، روزی به خاطر حضور پ ک ک ترکیه حمله می‌کند و پ ک ک نیز با حضور خود را برای اشغال اقلیم توسط ترکیه فراهم می‌کند، مردم سردرگم هستند. مقامات فساد اقتصادی می‌کنند اما مردم در فقر و نداری هستند.”
زیاد عبدی با انتقاد از استقرار پ ک ک در قندیل و مناطقی از اقلیم کردستان می‌گوید: “اگر پ ک ک واقعا به دنبال حقوق کردها در ترکیه است پس در بین کردهای عراق چه می‌کند؟ چرا فقط دردسرهای آن برای ما می‌ماند. نباید با حضور خود امنیت مردم در اقلیم کردستان را به خطر بیندازد. همیشه شاهد بمباران های ترکیه هستیم. این خطرناک است”.