1-خانم کوتانپر چهلمین سالگرد قتل عام بیماران، زخمی ها و کادر درمانی بیمارستان شهر کردنشین پاوه که به حزب دموکرات کردستان ایران به رهبری قاسملو از نزدیکان خانواده میتران رئیس جمهور سابق فرانسه نسبت داده شد. اگر چنین باشد، این در حالی قتل عام صورت گرفته که فرانسه حامی قاسملو بود. ارزیابی شما از این چیست؟
– در وهله اول همان بحث تناقض در گفتار و عمل این گروههاست. نکته دوم این که کشورهای اروپایی واقعیت را تحریف می کنند. این درواقع اقدامات حساب شده غربی است که به صورت منظم تکرار می شود. من خیلی خوب به یاد دارم خانم میتران از این احزاب کرد حمایت می کرد و اکنون هم دوست این خانواده یعنی آقای برنار کوشنر، وزیر خارجه سابق فرانسه، از احزاب کرد حمایت می کند. هدفشان استفاده ابزاری از کردها بود چون ایران را رقیبی برای منافع خود در منطقه می دانند. این نیز در چارچوب سیاست کلی آنها برای مطیع نگه داشتن آسیاست. در عین حال آمریکا نیز دستورالعمل لازم را به فرانسه و اروپا می دهد. این را نیز با پوشش حمایت از مردمان باصطلاح مورد بدرفتاری واقع شده انجام می دهند. برای این نیز عناوینی مانند حقوق بشر و اقدامات بشردوستانه تعریف می کنند. با هر وسیله ممکن تلاش می کنند تا نهایتا حکومت را تغییر دهند. هر جا رای مردمی حاکم باشد جای پای دخالت غربی ها باز می شود. بارها دیده ایم پس از انتخابات دموکراتیک غربی ها دخالت کرده اند. یعنی هر جا با منافع اقتصادی و سیاسی آنها سازگار نبوده انتخابات دموکراتیک را نیز قبول نکرده اند. من کشورهای غربی را مطیع ناتو می نامم. هر وقت موفق نشوند به کودتاهای نظامی دست می زنند. یا اگر لازم باشد دست به حمله نظامی می زنند. این روند تقریبا همیشه وجود داشته و در مورد کردها نیز با پوشش حقوق بشری وارد شده اند. افرادی مانند خانم میتران، کوشنر همیشه مجری این سیاست بوده اند. فرانسه در دنیا به عنوان مهد حقوق بشر معرفی می شود اما من آن را مرکز نقض حقوق بشر می نامم. با هر حکومتی که منافع آن را تامین نکند مخالفت می کند.
2-شما وکیل بین المللی هستید. پس از 40 سال از این قتل عام در بیمارستان پاوه، قربانیان چه می توانند از لحاظ حقوقی انجام دهند؟
– در سطح بین المللی یک دستگاه قضایی وجود ندارد اما تنها نهادی که مدتی در زمینه حقوقی تا حدی مستقل بود اما اکنون دیگر کارایی خود را از دست داده و فاسد است نهادهای حقوقی در لاهه هستند که فقط به رفع اختلافات دولت ها محدود شده است. مثلا دادگاه بین المللی جنایی بایستی اصولا به این مسائل نیز رسیدگی کند و همچنین شورای امنیت نباید فقط به مشکلات دولت ها محدود شود بایستی علیه جنایتکارانی وارد عمل شود که مردم بی گناه را هدف قرار می دهند اما می بینیم بی تفاوت است چون استقلال ندارد و به بازویی برای ناتو تبدیل شده است. مکانیسم دیگر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل است که خودش نیز کمیته هایی دارد که در زمینه های مختلف تصمیم گیری می کنند اما قدرت اجرایی ندارند.
3-ممنونم خانم کوتانپر.
-خواهش می کنم.