دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در ادامه گفتگوهای مستمر خود با خانواده قربانیان جنایات گروه پ ک ک/ پژاک با پدر «بهزاد محمودی» یکی دیگر از قربانیان گفتگویی را ترتیب داده است.
یکی از رویکردهای ثابت گروه هایی شبه نظامی چون پ ک ک/ پژاک است که بعد از یک یا چندسال از کشته شدن اعضای ایرانی خود، به خانواده ها اطلاع می دهند که فرزندانشان کشته شده و در اغلب موارد هم از محل دفن آنها خبری نمی دهند.
بنا به گفته اکثر خانواده ها، پژاک معمولا به آنها فشار آورده که چرا با رسانه ها در خصوص فرزندانشان گفتگو کرده اند، تا بلکه آنها بتوانند در سایه سکوت رسانه ای، کماکان به «نقض حقوق شهروندان کردی» ادامه دهند.
یکی دیگر از نکات قابل تامل این است که رویکرد گروه های شبه نظامی چون پژاک در استفاده از کودکان در جنگ، بر خلاف تعهدی است که آنها در «کنوانسیون ژنو» مبنی بر عدم استفاده از کودکان کمتر از ۱۸ سال داشتند.
در کنار این سیاست خصمانه، رویکرد ضد بشر دیگر این گروه های شبه نظامی ربایش و فریب نوجوانان و جوانان مناطق کُرد نشین ایران است.
در واقع این اقدامی ناقض حقوق بشری است که این گروه ها به طور مستمر به انجام آن اصرار می ورزند.
متن کامل گفتگو به شرح زیر است:
متاسفانه بنا به درگیری ها و مشکلاتی که بهزاد با مادرش داشت و با هم به نوعی کنار نمی آمدند، بعضی از دوستان بهزاد، پسرم را فریب دادند و با خودشان به سمت آن گروه ها بردند.
آن زمان بهزاد فقط ۱۵ سال و سه ماهش بود و میتوان گفت بچه سال بود.
البته این موضوع را هم اضافه کنم که بعد از رفتن پسرم، من از مادرش جدا شدم.
بهزاد با دوستانش در مرز کار می کردند و آنطور که شنیدم با همان دوستانش به سمت آن گروه ها رفته است. البته یکی از آنها به اسم «آرمان» بعد از سه روز به روستا و خانه خودش برگشت.
با اینکه تا به امروز دو مرتبه تا عراق و سمت منطقه قندیل برای پیگیری وضعیت بهزاد رفتم، اما الان نزدیک به هفت سال است که از پسرم خبری نداریم.
نمیدانم، به نظرم آن دو مرتبه هم بی فایده و بیهوده هزینه کردم و رفتم تا آن مناطق، چرا که اصلا اجازه ندادند که ببینمش که این اصلا خوب و انسانی نیست.
علاوه بر بهزاد، سه پسر دیگر هم دارم و البته یک خانه داخل روستا که اگر خبری از بهزاد پیدا کنم و بدانم که الان کجا هست، مطمئنا خانه و هرچه داریم را می فروشیم و به دنبالش خواهیم رفت.
ولی الان هیچ خبری از پسرم نداریم و با این گرانی ها و وضعیت اقتصادی، من که یک کارگر هستم و نمی دانم و نمی توانم که کجا و چگونه پیگیری وضعیت پسرم را داشته باشم.
* دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در خصوص این افراد همچنان به پیگیری های خود تا دست یابی به نتیجه ای مشخص از سرنوشت نامعلوم شهروندان کرد گرفتار شده در گروه های شبه نظامی ادامه می دهد.