به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، گروه‌های مسلح و تروریستی که به نام مردم کُرد فعالیت می‌کنند، به گواه تاریخ و آمار مستند، بیشترین ضربه را به مردم کُرد زده‌اند. جنگ‌ها، ترورها، اخاذی‌ها و استفاده از کودکان به عنوان سرباز، توسط همین گروه‌های مدعی حقوق کردها رخ داده است. گروه تروریستی پژاک، به عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک، در زمینه ربایش و فریب کودکان ایرانی و به کشتن دادن آنها در برابر ارتش ترکیه، سابقه طولانی دارد و دیدبان حقوق بشر کردستان ایران بارها به مصادیق این جنایات پرداخته است.
بیشتر بخوانید: اخبار نگران‌کننده از بروز فاجعه انسانی در مقرهای پژاک
به تازگی و بنا به اخبار رسیده به دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، باید گفت پژاک، همکار جدیدی پیدا کرده که این همکار جدید نیز بارها خود به اقدامات تروریستی علیه کردهای ایرانی اعتراف کرده است. حزب دموکرات کردستان، موسوم به حدک که متهم به اقدامات تروریستی علیه کردهای ایرانی و همکاری با صدام حسین و رژیم بعث و سکوت در برابر جنایت حلبچه است، اقدام به ربایش و فریب کودکان کُرد ایرانی کرده تا کمبود نیروی خود را مانند پژاک از طریق کودک‌سربازان جبران نماید.
بیشتر بخوانید: ویژه: همکاری مسئولان امنیتی اقلیم با حزب دموکرات کردستان ایران در ربایش جوانان کُرد ایرانی/ لزوم پیگیری جدی وزارت امور خارجه
مورد اول، از مجموعه کودکان و نوجوانان ایرانی، زهرا اسمعیلی، فرزند رسول متولد 1383 در ارومیه (سیلوانا) است. بنا به اخباری که توسط خبرنگار دیدبان حقوق بشر کردستان ایران جمع‌آوری شده است، زهرا اسمعیلی توسط تیم اعزامی حدک، فریب خورده و عملاً ربوده شده است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مصاحبه با پدر زهرا اسمعیلی، به اطلاعات تازه‌ای دست پیدا کرده است. پدر وی تاکید کرد زهرا زیر سن قانونی و در سال 1399 از ایران ربوده و به کویه در استان سلیمانیه منتقل شده و در آنجا مانند ده‌ها کودک دیگر تحت امر خالد عزیزی، آموزش اسلحه و خشونت و جنگ را فرا می‌گیرند.
گفتنی است چنانچه ذکر شد این بار اول نیست که این گروه‌های مسلح به راحتی این کودکان زیر سن قانونی را می‌ربایند و برای اهداف تروریستی خود به کار می‌گیرند. پژاک و حزب دموکرات کردستان، در کردستان ایران با ربودن کودکان، جذب نیرو کرده و پس از آموزش‌های نظامی که شامل ترور و خشونت می‌شود، از همان کودکان در محل و مناطقی که به دنیا آمده‌اند برای اخاذی از مردم منطقه استفاده می‌کنند. چرا که آنها با زبان و رفتار و جغرافیای منطقه خود آشنا هستند و راحت‌تر اقدامات اخاذی و ترور را انجام می‌دهند. این در حالی است که سران این گروه‌ها در اروپا مستقر هستند و در مقابل، جان اعضای خود را خطر انداخته‌اند. اعضایی که در کوهستان، با کمترین امکانات، زندگی می‌کنند.
پدر زهرا به خبرنگار ما گفت: «من کارگر هستم و سه فرزند دارم. فرزند ارشدم، زهرا بود که اکنون در اسارت حدک می‌باشد. دو پسر دیگرم، هشت و دو سال سن دارند. متولد 1359 هستم و سعی کرده‌ام در این مدت، فرزندانم در زندگی مشکل نداشته باشند. ما به‌دلیل تحصیلات زهرا به ارومیه مهاجرت کردیم. او همیشه شاگرد نمونه بود و خوب درس می‌خواند. کمترین تمایلی در خانواده ما به گروه‌های مسلح وجود ندارد. اما اکنون گروهی مسلح، کودک ما را ربوده است. من در این مدت، بسیار اذیت شدم. هنوز برایم قابل درک نیست که چرا باید از این کودکان برای اهداف تروریستی استفاده شود و خانواده‌های آنها نابوند شوند».
از آقای اسمعیلی در مورد پیگیری‌های انجام شده برای رهایی فرزندش سوال کردیم. او افزود: «من برای دیدن دخترم از دوستانم پول قرض کردم تا سراغی از او بگیرم. او را در کویه دیدم؛ اما بر اثر تهدید، دخترم همراه با من بازنگشت. نیروهای حدک ابتدا منکر حضور او شدند و گفتند در آموزش است. پس از اصرار و گریه من، دخترم را آوردند. او روبروی من نشست، گویا او را ترسانده بودند، زیرا به من گفت: «من راضی هستم و به خانه بازنمی‌گردم». من نگران وضعیت دخترم هستم. صدها دختر جوان در کنار صدها مرد، چگونه بدون نسبتی با هم، مدت‌های طولانی در کمپ حاضر هستند؟ ناامید برگشتم و هیچ روزنه امیدی برایم باقی نمانده است. تنها دخترم بدبخت شده و نمی‌توانم کاری برایش بکنم. حتی دیگر فرزندانم را فراموش کرده‌ام وتوان کار کردن نیز ندارم. کدام کُردی حاضر می‌شود فرزندش در اختیار گروه‌های مسلح باشند؟ چه کسی جواب اشک‌های مادر زهرا را می‌دهد؟»
خبرنگار دیدبان با مادر زهرا هم صحبت کرده است. وی به سن کم دخترش اشاره کرد و گفت تمام زندگی‌ام را می‌دهم تا دخترم را دوباره ببینم. او یک نوجوان بودغ چگونه عضو گروهی مسلح و خشن شده است؟ من در این سن، دیگر حوصله ندارم و افسرده شده‌ام. مگر ما با آنها چه کار داشتیم؟ ما برای تحصیلات زهرا از روستا به شهر آمدیم. آنها آینده زهرا و کانون خانواده ما را نابود کردند. ما دیگر توان پیگیری ماجرا را نداریم. از دولت می‌خواهیم به ما کمک کند».
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، پیگیری سرنوشت کودکان ربوده شده توسط پژاک و حزب دموکرات کردستان ایران را به طور جدی در دستور کار قرار داده و امیدوار است دولت ایران و وزارتخارجه، به وظیفه قانونی خود عمل کنند.
+عکس، تزئینی است.