به این احزاب و گروه‌های ستیزه‌جو هشدار می‌دهیم مراقب باشند کودکان و نوجوانان دختر و پسر کرد را ابزار بازی‌های خود قرار ندهند.
سفر اخیر رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه به عراق و اقلیم کردستان این کشور در فضای عمومی و البته بر اساس آن چه که در رسانه‌ها مطرح شد حول دو موضوع آب و مقابله با حزب کارگران کردستان موسوم به پ.ک.ک بود. این سفر بعد از ۱۳ سال انجام شد. طبق اطلاعات منتشر شده در رسانه‌های مختلف و برآیند تحولات میدانی، اکنون آشکار شده است که در حال حاضر ترکیه در اقلیم کردستان عراق پایگاه‌های نظامی ثابت و به لحاظ سیاسی و البته اقتصادی نفوذ فوق‌العاده‌ای در هیئت حاکمه این منطقه دارد. بدیهی است که این پایگاه‌ها و پادگان‌های نظامی، بدون اجازه دولت مرکزی عراق ساخته شده است و بدین ترتیب می‌توان گفت اقدام آنکارا، نقض حقوق بین‌الملل است و دولت ترکیه از ضعف دولت مرکزی و دولت محلی در اقلیم کردستان عراق سواستفاده کرده و سعی دارد به بهانه حضور پ.ک.ک و گروه‌های مسلح وابسته به آن، حضور و نفوذ خود را در مناطق شمالی عراق گسترش دهد و تثبیت کند. برخی نیز این سیاست ترکیه را ناشی از تمایل همیشگی و تاریخی و دیرینه آنکارا برای انضمام مناطق مختلف تاریخی عثمانی به خاک خود می‌دانند. ترکیه همین سیاست را در مناطق کردنشین سوریه نیز اجرا کرده و آنجا نیز عملا توسط ترکیه اشغال شده است. یعنی به بهانه حضور پ.ک.ک و تهدید امنیت ملی توسط گروه‌های مسلح وابسته به پ.ک.ک، مناطق مختلفی از سوریه و عراق در سایه ضعف دولت مرکزی اشغال شده است.
آن چه مسلم است این نکته است که اقلیم کردستان عراق یک حاکمیت فدرالی به شدت ضعیف و آسیب‌پذیر دارد و با چالش‌های فراوان امنیتی، سیاسی و اقتصادی دست به گریبان است. یکی از این چالش‌ها پناه دادن به گروه‌های اپوزسیون شبه‌نظامی کرد مخالف ایران و ترکیه در این مناطق است. لذا ایران و ترکیه هر کدام با یک استراتژی و تاکتیک مختص به خود تلاش می‌کنند تهدیداتی که از ناحیه این گروه‌های ستیزه‌جو به آنها وارد می‌شود را در مبداء تهدید مورد هجوم قرار دهند. بسیاری از این گروه‌های مسلح کُرد، یا با اطلاع و حمایت رسمی اقلیم کردستان عراق و دستگاه‌های مختلف آن در نقاط متعدد اقلیم حضور دارند یا از بی‌عملی و حاکمیت ضعیف اقلیم برای حضور خود استفاده می‌کنند. اقلیم کردستان عراق نیز توانایی و اراده برخورد با این گروهها و حفاظت از مرزهای خود با ترکیه و ایران را ندارد.
ایران با انعقاد یک توافقنامه امنیتی با حکومت مرکزی عراق، ضمن کم‌ارزش دانستن نقش حکومت اقلیم کردستان، گروه‌های ستیزه‌جو و مسلح کرد مخالف ایران نظیر حزب دموکرات کردستان ایران، کومله و پاک و… را به سمت خلع سلاح و عقب رفتن از جدار مرزهای خود برد که به میزان قابل توجهی نیز موفق شد و ترکیه نیز با حضور نظامی در خاک اقلیم کردستان و انجام ده‌ها عملیات نظامی و پهبادی علیه نیروهای شبه‌نظامی پ.ک.ک و سایر شاخه‌های آن، بسیاری از نفرات شاخص این گروه شبه‌نظامی را ترور و ضربات جبران‌ناپذیری به آنها وارد کرده است. اکنون هم پ.ک.ک و هم سایر گروه‌های مسلح مانند پاک، پژاک، کومله با ضعف نیروی انسانی، عدم محبوبیت، آسیب‌های متعدد ساختاری و نظامی و انسانی مواجه شده‌اند. ایدئولوژی این گروهها نیز اصلا جذاب نیست و نمی‌تواند جوانان کُرد را فریب دهد. توان عملیاتی آنها نیز قویا کاهش یافته است.
واقعیت پنهان از دید تحلیلگران این است که در چنین شرایطی چه کسانی قربانی می‌شوند و موشک‌ها و حملاتی که علیه این گروه‌های مسلح می‌شود چه کسانی را هدف قرار می‌دهد؟! حملات ترکیه، عملا حاکمیت ملی و تمامیت ارضی عراق را نقض کرده است؛ جنگل‌ها و طبیعت بکر اقلیم کردستان را تخریب می‌کند ولی حکومت اقلیم در یک انفعال محض به‌سر می‌برد. قربانیان این حملات ترکیه، جوانانی هستند که با فریب پ.ک.ک و سایر گروه‌های مسلح کُرد عضو این گروه‌های فرقه‌ای شده‌اند. آنها فریب خورده‌اند و گناهی ندارند؛ اما مقصر اصلی سران این گروه‌های مسلح هستند.
در این حملات، قطعا به غیرنظامیان، زیرساخت‌های مختلف در مناطق کردنشین عراق و… آسیب وارده شده است. از سوی دیگر کودکان و نوجوانان کُرد که اغلب تحت تأثیر محرومیت‌های اقتصادی و فرهنگی و هیجانات ناشی از تبلیغات مجازی این گروه‌های ستیزه‌جو، فریب خورده و وارد ساختار منحط و فرقه‌ای این گروهها شده‌اند در خط مقدم این جدال قرار دارند و بیشترین آسیب نیز متوجه آنها است. از این رو دیدبان حقوق بشر کردستان ایران ضمن ابراز نگرانی از بروز یک فاجعه انسانی به مجامع حقوق بشری و دولت‌های ایران، ترکیه، سوریه، عراق و اقلیم کردستان هشدار می‌دهد به سرعت ضمن توقف فعالیت‌هایی که نشان از یک جنگ تمام‌عیار است، یک اتحاد برای صلح تشکیل داده و همه ظرفیت‌های سیاسی و محیطی را در مسیر پایان جنگ و تنش فعال سازند. داعش به اندازه کافی آرامش روانی جامعه را در خاورمیانه بر هم زده است! خاورمیانه و کشورهای آن دیگر تاب و تحمل فعالیت‌های گروه‌های مسلح کُرد را ندارند! لازم است فعالیت این گروهها متوقف شود؛ تا واکنش نظامی ترکیه و ایران نیز پایان یابد.
به این احزاب و گروه‌های ستیزه‌جو نیز هشدار می‌دهیم مراقب باشند کودکان و نوجوانان دختر و پسر کرد را ابزار بازی‌های خود قرار ندهند. آیا سال‌ها جنگ و خونریزی به جز قربانی کردن هزاران کرد و غیر کرد، آورده دیگری هم داشته است؟! ثمره بیش از ۵ دهه جنگ با دولت مرکزی، ترور، آدم‌ربایی، اخاذی، فریب زنان و مردان، زندگی در کوهستان و… چه بوده است؟ چرا پ.ک.ک در مورد دستاوردهای این جنگ خونین، توضیح نمی‌دهد؟ آیا توانسته است مناطقی از ترکیه را از اختیار حکومت مرکزی آزاد کند؟ آیا توانسته است کرسی بیشتری در پارلمان ترکیه کسب کند؟ آیا این جنگ خونین، منجر به توسعه بیشتر در مناطق کردنشین خاورمیانه شده است؟ دیدبان حقوق بشر کردستان ایران با قطعیت اعلام می‌کند اگر پ.ک.ک، دموکرات، پژاک، پاک و کومله و نزاع گروه‌های کُرد با دولت مرکزی ایران نبود، اکنون مناطق کردنشین ایران به مراتب توسعه‌یافته‌تر و امن‌تر بودند.
اگر این گروه‌های مسلح، پاسخی برای علت ۴۵ سال جنگ و خونریزی دارند، شفاف و مستند برای مردم توضیح دهند و اگر هم پاسخی ندارند که شرایط حال حاضر نشان می‌دهد دستاوردی قابل بیان نیست، بیش از این به این بازی کثیف جنگ، ترور، فریب جوانان و… ادامه ندهند. شهامت داشته باشند و پایان این جدال بی‌حاصل را اعلام کنند.
با تشکر از گروه دیدبان حقوق بشر کردستان ایران از این گزارش شما لذت بردم به امید خدا به زودی شاهد برچیده شدن این گروهک ها باشیم و از شما بابت زحماتان تشکر میکنم. خدا رو شکر شما رو پیدا کردم .