سطح آب رودخانهها در عراق به شدت کاهش یافته است.
به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران از اربیل، مشکل تامین آب شرب در اربیل، همچنان وجود دارد و دولت محلی هنوز نتوانسته این مساله را حل کند. به گزارش رسانهها، مانند چندین منطقه پرجمعیت دیگر اربیل و حومه آن، آبهای زیرزمینی به عنوان منبع اصلی آب در اقلیم، اوضاع مناسبی ندارند. خشکسالی بیامان، کمبود چاه و قطع برق که کار پمپها را متوقف میکند، باعث میشود منبع آب قطع و فشار زیادی به مردم وارد شود. در این شرایط، مردم برای همه امورات روزمره خود، از حمام کردن گرفته تا آبیاری گیاهان، پخت و پز و شستن، مجبور شدهاند به آبهای منتقل شده توسط کامیون وابسته باشند. اگر ماشین حمل آب وابسته به گروه امدادی محلی باشد، هزینه دریافت آب بسیار ناچیز است، اما هنگامی که چنین کمکی در دسترس نباشد، مردم باید هزینه زیادی برای دریافت آب پرداخت کنند.
گفته میشود سطح آب رودخانهها در عراق به شدت کاهش یافته است و سازمان ملل، این کشور را به عنوان یکی از کشورهایی که تحت تاثیر برخی از اثرات تغییرات آب و هوایی قرار دارند، طبقهبندی میکند.
مقامات عراقی و مردم، خشکسالی و همچنین سدهای ساخته شده در بالادست رودخانهها در کشورهای همسایه از جمله را مقصر این وضعیت میدانند. به گفته مقامات محلی، اربیل متکی به ۱۲۴۰ حلقه چاه است که در سراسر شهر در کنار ایستگاه آبی افراز که از رودخانه زاب بالا که منبع آن در ترکیه است و به دجله در عراق میپیوندد، سرچشمه میگیرد. گزارشها حاکی از آن است که بیش از ۲۵ درصد چاهها در سال جاری خشک شدهاند و اربیل باید کمتر به آبهای زیرزمینی متکی باشد. در بحبوحه بحران، مقامات محلی میگویند که ۱٫۵ میلیارد دینار عراقی (۱٫۱ میلیون دلار) برای کمک به حل بحران از جمله حفر چاههای جدید و تامین برق از طریق ژنراتورها و شبکه برق اختصاص دادهاند.
نبض عبدالحمید، یک مقام محلی گفت که قطعی برق به شدت بر پمپ چاههای مناطق مسکونی تأثیر گذاشته است. او به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما اکنون برق بدون وقفه را برای اکثر چاهها فراهم کرده ایم و در تلاش هستیم تا این مشکل گسترده را به طور قطعی با بهبود عملکرد نیروگاههای برق حل کنیم. اعتقاد داریم که آب تامین شده از سوی سازمانهای امدادی راهحل نیست و ازدحام جمعیت بیش از حد، فشار بیشتری بر سیستم آب وارد کرده است در حالی که زیرساخت ضعیف لولهکشی مشکل را تشدید کرده است».
وی گفت: «دولت باید راهحلهای ریشهای را مورد توجه قرار دهد؛ زیرا اتکا به چاهها، دیگر قابل اجرا نیست، بهویژه با توجه به خشکسالی در عراق و منطقه».