امروزه، اهمیت مسئله کردی در منطقه خاورمیانه بیش از هر زمانی دیگر است. ظهور حکومت اقلیم کردستان در شمال عراق و منطقه خودمختار شمال سوریه و همچنین جنگ مسلحانه پ. ک. ک در کنار تلاش‌های چند دهه‌ای سایر گروه‌های کُرد در منطقه، باعث طرح این سوال مهم شده است که دستاورد این همه نزاع و جنگ و گریز چه بوده است؟ حزب دموکرات کردستان ایران، کومله، خبات کردستان ایران، پژاک و پ.ک.ک و سایر شبه‌نظامیان مسلح کُرد که درگیر چند دهه جنگ و نزاع هستند، چه دستاوردی برای ایران و مردم کُرد داشته‌اند؟
ایران که به مانند ترکیه میراث‌دار یک امپراتوری است، از اقوام متعددی تشکیل شده است؛ کردها که تقریبا ۱۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند و اکثریتشان سنی مذهب هستند، در میان اقوام ایرانی از نظر هویت قومی آگاه‌ترین گروه به شمار می‌آیند.
چنانکه جمهوری مهاباد به عنوان تنها دولت نیمه مستقل کُرد در تاریخ معاصر، بعد از پایان جنگ جهانی دوم در بهمن ۱۳۲۴ و با حمایت اتحاد جماهیر شوروی در داخل خاک ایران تشکیل شده است و حادثه مزبور از سوی تمامی کردها به عنوان یک مرجع تاریخی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
فعالیت‌های سیاسی کردها و جنبش‌هایشان برعلیه حکومت مرکزی تنها محدود به دوران مذکور نماند و بعد از انقلاب ۱۳۵۷ نیز، گروه‌های مسلح کُردی با استفاده از نیروی سیاسی و نظامی خود، مطالبات استقلال‌طلبانه و یا خودمختاری خواهانه خود را مطرح ساختند.
امروزه نیز در ایران گروه‌های مسلح کردی و در رأس آنها گروه‌های پژاک، دموکرات کردستان ایران و کومله گاهی با نیروهای امنیتی درگیر می‌شوند. این گروه‌ها متهم به نقض حقوق بشر، اخاذی، توزیع مواد مخدر و اقدامات تروریستی هستند. اما مهمترین اقدام ضدانسانی آنها، ربایش و فریب کودکان است.
تامین نیروی انسانی؛ نقض حقوق بشر
هر گروه سیاسی، نظامی و… برای فعالیت باید نیروی انسانی خود را تامین کند. فعالیت مسلحانه و سیاسی آن هم علیه دولت مرکزی، بیش از پول و رسانه، به نیروی انسانی نیاز دارد. طبعا این گروه‌ها نیز باید برای اقدامات خود نیروی انسانی مورد نیاز را در اختیار داشته باشند.
اما فرایند تامین نیروی انسانی در گروه‌های مسلح کُرد چگونه است؟ آیا این فرایند مطابق با اصول حقوق بشر است؟
متاسفانه گزارش‌های متعدد نهادهای حقوق بشری و نهادهای جهانی مانند شورای امنیت تایید می‌کنند این گروه‌ها از کودکان و افراد زیرسن قانونی برای تامین سربازان مسلح خود استفاده می‌کنند و کودکان را ربوده، فریب داده و شست‌وشوی مغزی می‌دهند و از آنها به عنوان سرباز استفاده می‌کنند. سایت خود این گروه‌ها نیز این امر را تایید کرده و به آنها افتخار می‌کنند.
عکس فوق نشان می‌دهد که اکانت توئیتریِ رسمی حزب دموکرات کردستان ایران عکس‌هایی از کودکان مسلح عضو خود را با افتخار منتشر کرده است.پژاک نیز در زمینه ربایش و فریب و به کشتن دادن کودکان، بسیار فعال است.
بیشتر بخوانید:
گمدشگان در پژاک
اگر این گروه‌ها مدعی فعالیت سیاسی و قانونی آن هم برای احقاق حقوق کردها هستند، چرا اعضای خود را مسلح می‌کنند؟ کدام حزب سیاسی، اسلحه به دست می‌گیرد و مقر اصلی آن کوهستان است؟ استفاده از اعضای زیر سن قانونی، نقض حقوق بشر و حقوق بین‌الملل است. کنوانسیون حقوق کودکان به صراحت به‌کارگیری افراد زیر ۱۸ سال را ممنوع کرده است.
این گروه‌های مسلح و شبه‌نظامی،بعد از ۴ دهه جنگ و نزاع تاریخی با دولت مرکزی ایران، دقیقا چه دستاوردی جز به کشتن دادن کودکان و نوجوانان ایرانی داشته‌اند؟ مهمترین پیش‌زمینه فعالیت این گروه‌ها یعنی نیروی انسانی، آشکارا حقوق بشر را نقض کرده است. این چه فعالیتی برای حقوق کردها است که بعد از ۴ دهه صرفا جوانان و نوجوانان کُرد را قربانی کرده است؟
نکته مهم دیگر در این زمینه، سکوت دولت‌های اروپایی و دولت محلی اقلیم کردستان است. سران، فرماندهان، اعضای ارشد سیاسی، رسانه‌ها و تیم رسانه‌ای این گروه‌ها در اقلیم کردستان و کشوری مانند سوئد در قلب اروپا حضور دارند. دولت اقلیم کردستان به جای دفاع از حقوق کردها، عملا حامی این گروه‌های مسلح شده و چشمان خود را بر روی حضور آنها در خاک اقلیم بسته است.
دولت‌های اروپایی که نیز به صراحت از حقوق بشر حمایت می‌کنند این مفهوم را قربانی منازعه سیاسی با دولت جمهوری اسلامی کرده‌اند. چون این گروه‌ها مخالف جمهوری اسلامی هستند، دولت‌های اروپایی از نقض حقوق بشر توسط آنها حمایت می‌کنند و آن را نادیده می‌گیرند. در واقع، کردها قربانی گروه‌های مسلح، سکوت و استاندارهای دوگانه دولت اقلیم و اروپا شده‌اند.
بعد از ۴ دهه از انقلاب ۵۷، کومله، حزب دموکرات کردستان ایران، پژاک، خبات کردستان و هر گروه مسلح دیگری، جز امنیتی کردن فضا، نقض حقوق کردها، اقدامات تروریستی، اخاذی از فعالان اقتصادی و تولیدی و به کشتن دادن جوانان کُرد چه دستاوردی داشته است؟ آیا زمان بازاندیشی در این گونه اقدامات مسلحانه نرسیده است؟ این بازاندیشی به توسعه کردستان و حفظ جان صدها کُرد کمک بسیاری خواهد کرد…