«رامیار کاوه» ها در حسرت عمر به هدر رفته خود در پژاک هستند

پیش خودم که فکر میکنم واقعاً نمی‌دانم چطور شد که تمام زندگی ام را بدون هیچ آگاهی و تصمیم قبلی رها کردم و به عضویت پژاک در آمدم.