این موضوع که خانواده اعضای فریب داده شده یا ربوده شده پژاک (کُردهای ایرانی) می خواهند صدایشان شنیده شود، درد هایشان دیده شود و پس از آن کسی یا کسانی به مدد آنها رفته و آلامی بر مشکلات بسیار آنها شود، مساله ای است باید نسبت به آن توجه ویژه داشت.
بار سنگین مشکلات متعددی که متعاقب از دست دادن فرزندانشان متحمل این خانواده ها میشود بعضا به فروپاشی و نابودی کامل برخی از آن خانواده ها منجر می شود.
بارها در خصوص خانواده های کرد ایرانی که قربانی سیاست های غیر انسانی و ناقض حقوق بشری چون ناپدیدسازی اجباری و به کارگیری کودک سرباز در گروه های شبه نظامی چون پ ک ک/پژاک شده اند گفته ایم.
خواسته ها و مطالبات آنها را هم از زبان خودشان در قالب گفتگوهای متعدد و گزارشاتی مطرح کردیم.
روی سخن این خانواده های با مخاطبان خاص خود اعم از دولت ایران، نهادهای حقوق بشری داخلی و خارجی، رسانه ها و فعالین مجازی و در نهایت رهبران پ ک ک/پژاک است.
سرگردانی تنها یکی از آسیب هایی است که خانواده های قربانی سیاست ناپدیدسازی اجباری و به کارگیری کودک سرباز در گروه های شبه نظامی چون پژاک با آن مواجه هستند.
اما، گویا گوش شنوایی نیست و دیده ای برای تماشای غم و اندوه بسیار آنها، آماده نیست!
این افراد و خانواده های قربانی، به اختیار این سرنوشت را پیدا نکردند، آنها به خواست خودشان گرفتار این حجم از مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و … نشدند و هیچ کدامشان از اینکه فرزند یا فرزندانشان توسط شبه نظامیان کُرد دزدیده یا فریب داده شده خوشحال نیستند.
یکی از آن چندین خانواده کُرد ایرانی درگیر در این موضوعات که قربانی سیاست استفاده از کودک سربازان توسط پژاک شده اند، خانواده «بهمن اورامی اصل» است.
آنطور که پدر بهمن در گفتگویی با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران مطرح کرده، «شرایط مالی ما اصلا مساعد نبود گاهی اوقات هم پسرم از این شرایط گله مند بود، ولی همه کار میکرد تا بتواند زندگی خوبی را برای خودش رقم بزند.»
وی در ادامه اینطور گفته که، «کارهای زیادی را انجام می داد همان اواخر در یک مرغداری مشغول به کار بود اما یک شب که اواخر شب هم بود کارفرمای بهمن با من تماس گرفت و گفت دو نفر ناشناس وارد مرغداری شدند و بهمن را با خودشان بردند.»
بله، همانطور که بارها هم در گزارشات و گفتگوهای متعددی تا به حال مطرح کردیم، یکی از رشوه های همیشگی و پُرکاربرد پ ک ک/پژاک در جذب نیروی انسانی خود «ربایش افراد» است.
موضوعات مشابه داستان زندگی «بهمن اورامی اصل» را در میان خانواده های کُرد ایرانی دیده ایم، کسانی که به ناگاه از مقابل خانه، محل کار، مدرسه یا حتی در خیابان ربوده شدن و هرگز دیگر از آنها خبری نشد!
این اقدام غیر انسانی و ناقض حقوق بشری در حالی توسط این گروه های شبه نظامی کُردی انجام می گیرد که کماکان رسانه ها، فضای مجازی و مجامع بین المللی حقوق بشری نسبت به رویه های پُر تکرار ناقض حقوق بشری این گروه ها با کم/بی توجهی خاصی در حال عبور هستند!!
سکوتی کر کننده که نه تنها مشکلات اعضای ربوده شده توسط شبه نظامیان کُردی را نمی بینند، بلکه نسبت به تبعات بسیاری که این موضوع برای تک تک اعضای خانواده آن افراد ایجاد می کند نیز سکوت پیشه می کنند.
پدر بهمن در ادامه گفتگوی خود با ما اینطور بیان می کند که، «هر بار یک دروغ را تحویل ما می دادند، یک بار می گفتند در ترکیه است! یک بار میگفتند سوریه! یک بار میگفتند در حال آموزش و… هر بار دروغی دیگر را تحویل ما می‌دادند و هر چقدر که اصرار کردن ما بیشتر می شد تندی و تحقیر آنها نسبت به ما بیشتر می‌شد.»
بله، این گروه ها هیچ بویی از انسانیت و اخلاق نبرده اند، اعضای این گروه ها در فرقه هایی گرفتار شده اند که هر روز کارشان مغزشویی است!
آنها بی اختیار به سربازان و خادمان بی جیره و مواجب «رهبران اروپا نشین» پ ک ک/پژاک تبدیل شده اند، ام اینکه کی متوجه این مطلب بشوند؟ شاید هرگز!