ابراز نگرانی دیدبان حقوق بشر کردستان ایران از بالاگرفتن تنش بین احزاب کرد مخالف ایران در اقلیم کردستان عراق پس از آن روی داد که چندی پیش نیز بر ضرورت آن تاکید شده بود.
مسلح بودن احزاب کرد مخالف ایران سالهاست آنها را از فاز سیاسی خارج و به فاز مسلحانه شیفت داده است. این رویکرد موجب گسترش میلیتاریزم و امنیتی شدن مناطق کردنشین ایران نیز گردیده که علاوه بر آسیب هایی که به شهروندان وارد می‌شود موجب کند شدن روند توسعه و نوسازی در این مناطق نیز شده است .
به هر روی درگیری خونین روزهای اخیر در اردوگاه حزب کومله و انشعاب دوباره آن نشان داد که کارکرد سلاح در احزاب کردی ساحت سیاست ورزی را به شدت به حاشیه رانده و عملا مسیر خشونت و افراطی‌گری را گسترش داده است. متأسفانه حکومت اقلیم کردستان عراق نیز حداقل قواعد حکمرانی و سیاست ورزی را نیز رعایت نمی‌کند و عملا این منطقه در شمال عراق تبدیل به یک منطقه میلیتاریزه شده که هر روز ترور و قتل و کشتاری از آن مخابره می‌شود.
وضعیت بوجود آمده در این منطقه و گسترش رفتارهای مسلحانه در احزاب کرد مخالف ایران این گمانه زنی را تقویت کرده که قطب بندی های بین این احزاب در داخل آنها و یا با سایر احزاب احتمال یک تنش فراگیر را تقویت کرده است.
تاریخچه رفتار این احزاب نیز نشان می دهد این گمانه زنی چندان دور از ذهن نیست.
برای جوانانی که به تاریخ تحولات معاصر کمتر آشنایی دارند مواردی را که در کتاب جنگ احزاب در کردستان آمده است را به عنوان نمونه نقل قول کرده و یادآور می‌شویم اگر روند خلع سلاح احزاب کرد به سرعت آغاز نشود قطعا با بحران جدی در منطقه اقلیم کردستان عراق روبرو خواهیم شد .
در آذر ۱۹۷۹ تعدادی از پیشمرگان کومله جهت فعالیت سیاسی، تبلیغی [ بصورت مسلحانه ] به روستای مولاناوی سقز می روند در هنگام تبلیغ مورد حمله غافلگیرانه حزب دمکرات قرار می‌گیرند و چهار تن از آنها دستگیر و یک پیشمرگه دیگر به نام حسن اقبالی در حالی که زخمی شده و فرار کرده بود توسط نیروهای دمکرات دستگیر و سرش را از تن جدا می کنند!!
در سال ۱۳۵۹ در شهر بوکان ، پیشمرگان حزب دمکرات به مقر سازمان پیکار که پیشتر مقاله‌ای در نقد حزب دمکرات نوشته بودند حمله ور شده و سه تن از آنها را به قتل می‌رسانند. سازمان پیکار در مقاله ای در نشریه پیکار ۹۷ مورخ ۱۸ اسفند ۱۳۵۹ گزارشی از این حمله منتشر کرده که بر اساس آن پس از ورود نیروهای مسلح حزب دمکرات به داخل ساختمان یک نیروی حزب دمکرات سر یکی از افراد زخمی شده پیکار را میبُرد!!
در سال ۱۹۸۳ مقر نیروهای کومله در برده سور سردشت مورد حمله پیشمرگان حزب دمکرات به فرماندهی ملا حسن شیوه سلی از اعضای کمیته مرکزی حزب قرار گرفت شمار افراد کومله که خیلی کم و عموما کادر سیاسی، تشکیلاتی بودند (۱۵ نفر ) که مقابله نکردند. نیروهای حزب دمکرات او و ۵ تن دیگر را سر بریدند! و بقیه را دستگیر کردند، از میان کشته شدگان کومله ۴ نفرشان معلم بودند!
اما اینها فقط دست گرمی بود چرا که در شهریور ۱۳۶۳ کمیته مرکزی حزب دمکرات کردستان ایران رسما جنگ سراسری علیه حزب کومله را اعلام کرد .
سه ماه بعد در ۲۵ آبان ۱۳۶۳ نیروهای حزب دمکرات به نیروهای نظامی حزب کومله در اورامان حمله کردند که طی آن ۳ تن از پیشمرگان کومله را کشته و ۱۰دنفر دیگر را اسیر که بعدا همگی را سلاخی و سربریدند!!
بر اساس اعلام رسمی کومله دو نفر از اعدامیان مصدومانی در حال مداوا در یک درمانگاه صحرایی بودند که نیروهای حزب دمکرات آنها را در همان وضعیت اعدام کردند و سپس جنازه هایشان را آتش زدند!
این تنها گوشه کوچکی از رفتار و منش احزاب کرد است که همچنان با فراز و نشیب ادامه دارد لذا اینکه ما هشدار می‌دهیم بهترین گزینه برای پایان دادن به تنش‌ها خلع سلاح احزاب کرد مخالف ایران در اقلیم کردستان عراق بواسطه بررسی رویکرد این احزاب در طول سال‌های اخیر است.