به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، بر اثر سقوط مینی‌بوس به دره‌ای در جاده کامیاران – پالنگان در استان کردستان دستکم ۱۶ نفر کشته و ۱۲ نفر مصدوم شدند.
به گفته رضا پیرا، مدیر اورژانس دانشگاه علوم پزشکی کردستان، این مینی‌بوس در سرازیری دره «تفین» به روستای پالنگان، به‌دلیل عدم توانایی راننده در کنترل خودرو به دره سقوط کرد.
جاده مریوان – کامیاران به طول ۱۴۱ کیلومتر یکی از محورهای حادثه‌خیز استان کردستان است که با عدم توجه مسئولان و نبود زیرساخت مناسب، همواره قربانی گرفته است.
رئیس پلیس راه فرماندهی انتظامی استان گفت: علت وقوع سانحه رانندگی در محور سروآباد_کامیاران نقص فنی و بی احتیاطی راننده مینی‌بوس بوده است. سرهنگ «عیسی گوهری» در تشریح این خبر اظهار داشت: پیرو خبری مبنی بر وقوع سانحه رانندگی در کیلومتر ۴۲ محور فرعی سروآباد_کامیاران بلافاصله بررسی موضوع در دستور کار پلیس قرار گرفت.
وی با بیان اینکه تیم ویژه پلیس راه وقوع این سانحه رانندگی را بررسی کرد، بیان داشت: کارشناسان وقوع این حادثه را بی احتیاطی راننده مینی‌بوس به علت عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه ناشی از نقص فنی در سیستم ترمز به علت استفاده مکرر در شیب سرازیری اعلام کردند.
بیشتر بخوانید:
مرگ تلخ خبرنگاران در سانحه واژگونی اتوبوس/ توسعه پایدار مناطق دورافتاده همچنان در دور باطل کمبود بودجه و ضعف مدیریت
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، پیشتر هشدار داده بود که استان کردستان از نظر زیرساخت و وسایل مطمئن حمل‌ونقل عمومی، جاده‌های استاندارد و استفاده از خودروهای فرسوده و از رده خارج شده در کنار ادامه عدم رسیدگی و بازسازی جاده‌های باریک و صعب‌العبور منطقه، بسیار آسیب‌پذیر است و هر سال هزاران کُرد در این مسیرها قربانی می‌شوند.
همچنین دیدبان بارها تاکید کرده است که تعداد تصادفات جاده‌ای در مناطق مرزی ایران بسیار به دلیل کیفیت پایین جاده‌ها، وسایل حمل‌ونقل و توجه اندک دولت و پلیس بسیار بالاست. متاسفانه باید اذعان کرد که اگر خبرنگاران غیربومی دچار حادثه‌های تلخ نمی‌شدند، شاید مرکزنشین‌ها هرگز متوجه نمی‌شدند که بهسازی راه‌های مواصلاتی چقدر مهم است. حتما باید روزنامه‌نگار یا یک فعال مدنی قربانی شود تا صدای دیگر افراد شنیده شود؟ چرا دولت ایران این جاده را ایمن نمی‌کند؟ چرا کسی به فکر بهسازی راه‌های کردستان (جاده‌های مرگ) نیست؟ نقش دولت ایران در این زمینه چیست؟ این عدم توجه به استان‌های مرزی و مناطق روستایی آنها، تا چه زمانی باید ادامه داشته باشد تا دولت ایران متوجه شود مردم کردستان هم شهروند دولت ایران هستند و از بودجه عمومی حق دارند؟