مرضیه موسی‌زاده دختری جوان و متولد سال ۱۳۶۶ از اهالی خوی بود که قربانی آدم‌ربایی پژاک شد. او که مانند پرستاری دلسوز به مادرش خدمت می‌کرد، فریب این گروه را خورد و ربوده و در نهایت در گابار کشته شد.
پدر مرضیه در مصاحبه اختصاصی با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران ماجرای مرگ دخترش را بازگو کرد و گفت: «مادر مرضیه زمین‌گیر شده و هیچ کس را نمی‌شناسد. مرضیه مانند پرستار از مادرش مراقبت می‌کرد. اما بعد از رفتن او، حال مادرش هم بدتر شده است. دخترم، بسیار جوان بود که نیروهای پژاک او را ربودند و مدتی بعد در سال ۱۳۹۹خبری منتشر شد که مرضیه در ترکیه کشته شده است. من نه جنازه فرزندم را دیدم و نه قبر او را».
جلال موسی‌زاده به خبرنگار دیدبان افزود: «من کشاورز فقیری هستم با هفتاد سال سن؛ هم باید به خانه برسم و هم کشاورزی کنم تا زندگی را اداره کنم. دیگر فرصت چندانی برای پیگیری سرنوشت دخترم نبود. سواد هم نداشتم تا پیگیری حقوقی کنم. در منطقه ما هم که بسیاری قربانی پژاک/ پ.ک.ک هستند؛ کسی جرات همکاری با من و پیگیری ماجرا را نداشت».
دیدبان در مورد اطلاع از مرگ مرضیه پرسید و آقای موسی‌زاده گفت: «ما از طریق همسایه‌ها خبردار شدیم که او در ترکیه کشته شده است. او در سال ۱۳۹۱ فریب خورده بود. اما ما ۸ سال از او خبر نداشتیم. در مورد سرنوشت جنازه دخترم، اطلاع نداریم. پژاک و پ.ک.ک هم خانواده را آدم نمی‌دانند تا در خصوص جنازه عضو به خانواده خبر بدهند. این چه اوضاعی در این منطقه است؟ فقر و فساد در این منطقه بیداد می‌کند. بچه‌های مردم کشته می‌شوند. نه دولت به این وضع رسیدگی می‌کند و نه گروه‌های مسلح به خانواده‌ها رحم می‌کنند. ما کردها، حق نداریم زندگی آرامی داشته باشیم؟»
گفتنی است سیاست پژاک/ پ.ک.ک، ناپدیدسازی اجباری اعضای ایرانی است. اعضای ایرانی بعد از مرگ نیز ناپدید هستند و جنازه آنها در اختیار خانواده قرار نمی‌گیرد.