رسانه های خبری متعدد «پ ک ک» از اعضای کشته شده خود همواره سال ها پس از مرگشان خبر میدهند! و البته که با توجه به مواردی که پیشتر شاهد آن بودیم اصلا نمیتوان به صحت اطلاعات مندرج در اخبار آن مبنی بر زمان و مکان کشته شدن اعضایشان اطمینان داشت.
به کرات دیده شده که آنها اسامی و تصاویر اعضایی را که کشته شده اعلام کرده اند، اشتباه بوده است.
همچنین مواردی را شاهد بودیم که رسانه هایشان افرادی را جزو کشته شده های خود اعلام کردند، اما بعدها تصاویر یا خبرهایی از آن فرد/افراد منتشر می شود که دال بر زنده بودن آنها دارد!
بنابراین، نسبت به ادعاها و اخبار منتشر شده از سوی رسانه های «پ ک ک» همواره باید شک و تردید داشت و البته رویکرد غیرانسانی آنها که توامان بازی با روح و روان خانواده های عضو نیز هست را محکوم و مذموم شمرد.
بار سنگین مشکلات متعددی که متعاقب از دست دادن فرزندانشان متحمل این خانواده ها میشود بعضا به فروپاشی و نابودی کامل برخی از آن خانواده ها منجر می شود.
آنطور که برادر «اسرین محمدی» در گفتگویی با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران مطرح کرده، «هم خواهرم را دزدیدند و و هم پدرم را مجبور به فرار کردند، یعنی کاملاً بنیان یک خانواده را از بین بردند، حتی زمانی که پدرم در عراق بود باز هم ما دست از پیگیری برنداشتیم و به دنبال این بودیم که اسرین را به خانه برگردانیم ولی متاسفانه در میان این کشمکش ها و اصرار های ما بود که یک دفعه خبر دادند اسرین در بمباران ترکیه کشته شده است.»
به معنای دیگر، نیروهای پ ک ک/پژاک برای آنکه خانواده های اعضای آنها دیگر پیگیر سرنوشت فرزندان خود نشوند به آنها به دروغ خبر از کشته شدن فرزندانشان را می دهند!
موارد مشابه بسیاری را در دیدبان حقوق بشر کردستان ایران منتشر کردیم که وضعیت آنها با خانواده «اسرین محمدی» و رویکردی که گروه های شبه نظامی نسبت به آنها داشتند یکسان بوده است.
این موضوع نشان دهنده آن است که نیروهای گروه های فوق الذکر بدون توجه به شرایط آن خانواده ها، بدون لحاظ کردن «اصول اخلاقی و انسانی» و صرفا بر مبنای دور کردن آنها از مقرات گروه های نامبرده، دست به هر اقدامی از جمله نشان دادن عکس سنگ قبری بی نام و نشان به عنوان مزار فرزند آن خانواده می زنند!
برادر اسرین محمدی در این خصوص اینطور گفته که: «با اینکه پدرم در عراق بود و همچنان مجبور بود که با آن ها همکاری کند تقاضا کرده بود حداقل جنازه دخترش را ببیند ولی آنها گفتند جنازه ای در کار نیست و فقط او را به جایی بردند و تکه سنگ را به او نشان دادند و گفتند اینجا قبر دخترت هست و بهتر است که دیگر آرام بگیرید و دست از جستجوی دخترتان بردارید.»
اما این تمام ماجرا نیست! خانواده «اسرین محمدی» هم به مانند بسیاری دیگر از خانواده های کُرد ایرانی ادعای پژاک مبنی بر سرنوشتی که فرزندشان به آن مبتلا شده را باور نکرده اند.
برادر اسرین در این رابطه اینطور می گوید که: «اما این مسئله برای ما قابل قبول و باور نکردنی نیست چون از زمانی که خواهرم را ربوده بودند مدام رسانه های آنها را دنبال می کردیم که شاید در آنجا خبری از اسرین پیدا شود و یا عکسی از او را نشان دهند، به همین خاطر همیشه اخبار هایشان را هم گوش می دادیم.»
وی در ادامه می گوید که: «باور نکردن ما درباره این قضیه این است که در آن مدتی که به ما خبر دادند که اسرین کشته شده است هیچ خبری مبنی بر بمباران ترکیه در قندیل نبود! پس چطور به ما گفتند که خواهرم کشته شده است؟!»
بنابراین، رسانه های دروغ و فریب پ ک ک/پژاک در کنار اقدامات گسترده «غیرانسانی» و ناقض حقوق بشری این گروه ها در قبال افراد و اعضای خود و البته خانواده های آنها نشان از این دارد که لازم است حتما نهادهای حقوق بشری بین المللی به مساله ورود کرده و اجازه ندهند که آلام و مشکلات متعدد خانواده های کُرد ایرانی متعاقب سیاست های رهبران اروپا نشین گروه های شبه نظامی کُردی بیش از پیش گردد.
مجامع حقوق بشری داخلی و خارجی باید نسبت به این قبیل موارد متعدد و مستمر نقض حقوق بشر توسط گروه های شبه نظامی کُردی، گام هایی اساسی و جدی برداشته و مانع از ادامه این روند توسط آنها شوند و البته که این نهادها در قبال خانواده هایی چون «اسرین محمدی» مسئول هستند و باید پاسخگوی رنج و آسیب های آنها که ناشی از سیاست استفاده از «کودک سرباز» به آنها تحمیل شده، باشند.