حمله روز کریسمس به اعضای جوانان انقلابی سوریه نشان دهنده سطح جدیدی از کارزار نظامی مستمر آنکارا علیه گروه های کرد مرتبط با دولت خودمختار تحت حمایت ایالات متحده در شمال شرق سوریه است.
چه روزی بهتر از کریسمس برای هدف قرار دادن کردها در سوریه، در حالی که جهان غرب بر سر شام بوقلمون مینشیند و مصیبت هایی را که در دیگر نقاط جهان به وجود میآید، تنظیم می کند؟
آیا برنامه ریزان ارتش ترکیه زمانی که در ۲۵ دسامبر یک پهپاد مسلح را به خانه ای پر از فعالان جوان در شهر کوبانی پرتاب کردند و سه زن جوان و دو مرد را کشتند، به این موضوع فکر میکردند؟
زمانی که ترکیه به طور گزینشی دشمنان کُرد خود را هدف قرار میدهد، آمریکا و دولتهای اروپایی به ندرت چیزی میگویند.
اما حمله به اعضای جوانان انقلابی سوریه یا جوانین شورشگر، که در زبان کردی شناخته می‌شوند، نشان‌دهنده سطح جدیدی از تشدید کارزار نظامی مداوم ترکیه علیه گروه‌های کرد مرتبط با دولت خودمختار تحت حمایت ایالات متحده در شمال شرق سوریه است، کاری که مستقیماً تعمیق اختلافات بین کردها را هدف دارد.
«مظلوم کوبانی»، فرمانده کل نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) این حمله را محکوم کرد و از سازمان ملل خواست که سیاست ارعاب ترکیه علیه غیرنظامیان را متوقف کند و خصومت‌هایی که تلاش برای ثبات را تضعیف میکند متوقف کند.
دو تن از قربانیان حمله روز کریسمس، خواهران عرب روستایی کوچکی در نزدیکی کوبانی بودند.
به گفته «صالح مسلم»، یکی از رهبران کهنه کار کُرد سوریه و عضو شورای اجرایی حزب وحدت دموکراتیک (PYD) که در دولت خودمختار تقسیم قدرت میکند، هیچ یک از آنها درگیرهیچ گونه اعمال خشونت آمیزعلیه ترکیه نبوده اند.
مسلم به «المانیتور» گفت: «قربانیان همه غیرنظامی بودند، آنها جوانانی بودند که کمپینهایی را برای دور نگه داشتن جوانان ما از مواد مخدر و جنایت سازماندهی کردند.»
دولت خودمختار ابتدا برای استقلال و اکنون برای خودمختاری از«عبدالله اوجالان»، رهبر زندانی حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) که از سال ۱۹۸۴ با ارتش ترکیه می‌جنگد، الهام می‌گیرد.
بسیاری از کادرهای ارشد دولت خودمختار از پ.ک.ک مشتق شده اند و«جوانان انقلابی» درست مانند سازمان های پشتیبان در ترکیه وظیفه اشاعه ایدئولوژی اوجالان و جذب نیرو به جنبش او را بر عهده دارند.
اما اعضای آن به اقدامات خرابکارانه علیه شورای ملی کُرد (KNC) اپوزیسیون و سایر اقدامات مخرب مستند شده از جمله ارعاب روزنامه نگاران توسط «سوریان برای حقیقت و عدالت»، یک گروه مستقل که ناظر بر نقض حقوق در سوریه است، وصل شده اند.
ترکیه مدعی است که آنها همه «پ.ک.ک» هستند که توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته شده است.
ترکیه ادامه حملات نظامی خود از جمله سه تهاجم گسترده علیه دولت کردهای سوریه را بر این اساس توجیه کرده است.
اکنون، ترکیه با انتخاب جوانان انقلابی سوریه، ممکن است امیدوار باشد که از تنش‌های فزاینده بین دولت خودمختار و دولت منطقه‌ای کردستان (KRG) در همسایه عراق، که از طریق حملات مداوم خود علیه پ.ک.ک در کردستان عراق به ایجاد آن کمک کرد، استفاده کند.
همزمان، ترکیه به دنبال دامن زدن به بی اعتمادی بین کوبانی و پ.ک.ک بوده است و رسانه‌های طرفدار دولت ترکیه شایعات بی‌اساسی مبنی بر تغییر او به عنوان فرمانده کل نیروهای دموکراتیک سوریه منتشر کرده‌اند.
تداوم ترکیه در هدف قرار دادن شهر کوبانی، جایی که ائتلاف نظامی آمریکا و نیروهای دموکراتیک سوریه در آن برضد دولت اسلامی متولد شد و فرمانده نیروهای SDF اهل آن است، نمادهای بیشتری را به همراه دارد و توانایی آنکارا در جمع آوری اطلاعات در آنجا را به نمایش میگذارد.
اعضای جوانان انقلابی در اوایل این ماه تظاهراتی را بر روی پل معلقی که گذرگاه مرزی سملک در سمت سوریه را به گذرگاه فیش خابور در سمت عراق متصل میکند، برگزار کردند.
آنها در اعتراض به عدم تحویل اجساد سه جنگجوی کرد سوری پ.ک.ک که در درگیری با نیروهای پیشمرگه حزب دمکرات کردستان سوریه در تابستان کشته شدند، از سوی مقامات اقلیم کردستان اعتراض کردند.
گفتنی است، مادران شبه نظامیان کشته شده از چند ماه پیش در مرز دست به تحصن زده اند.
تظاهرات زمانی به خشونت تبدیل شد که به گفته مسلم، مقامات امنیتی اقلیم کردستان در مرز شروع به پرتاب سنگ و گاز اشک آور به جوانان کردند.
جوانان سنگها را به عقب پرتاب کردند و علیه حزب دموکرات کردستان عراق که بر اقلیم کردستان مسلط است و از متحدان نزدیک آنکارا است شعار سر دادند.
مقامات اقلیم کردستان که بی سابقه صحبت میکردند، روایت دیگری ارائه کردند و گفتند که جوانان به خشونت دامن میزدند.
ویدئویی که توسط آژانس طرفدار پیوای‌دی ANHA منتشر شده است، نشان میدهد که جوانان نقاب‌دار در حال پرتاب سنگ به سمت اقلیم کردستان است، اما مشخص نیست چه کسی اول سنگها را پرتاب کرده است.
در هر صورت، پاسخ حکومت اقلیم کردستان به طور غیرقابل توضیحی نامتناسب بود. فیش خابور و تنها گذرگاه دیگر از عراق به سوریه، نزدیکی الولید، که بیشترین ترافیک تجاری را به شمال شرق سوریه داشت، بسته شد.
واشنگتن مجبور به مداخله شد. یک مقام ارشد آمریکایی هفته گذشته با مسرور بارزانی نخست وزیر اقلیم کردستان تماس گرفت.
در پی آن فراخوان، حدود ۳۸ کامیون حامل کمکهای بشردوستانه از کردستان عراق به شمال شرق سوریه اجازه عبور داده شد.
اما ممنوعیت کلیه ترددها، به جز کامیونهای حامل تجهیزات برای نیروهای ائتلاف در شمال شرق سوریه، همچنان پابرجاست.
مشخص نیست دولت اقلیم کردستان چه زمانی یا با چه شرایطی مرز را باز خواهد کرد. سخنگوی اقلیم کردستان تا زمان انتشار به درخواست المانیتور برای اظهار نظر پاسخ نداده بود.
سخنگوی وزارت امور خارجه به المانیتور گفت: «ما گزارش‌هایی از حمله پهپادی در نزدیکی کوبانی در ۲۵ دسامبر شنیده‌ایم. همچنان از همه طرف‌ها میخواهیم تنش‌زایی نکنند.»
سخنگوی وزارت امور خارجه در خصوص بسته شدن گذرگاههای مرزی افزود: «ما از مقامات میخواهیم تا دسترسی ایمن، به موقع و بدون مانع را برای همه تمام کسانی که بدان نیاز دارند فراهم کنند.»
سازمان ملل در بیانیه ای اعلام کرد که این بسته شدن ممکن است به عملیات بشردوستانه در شمال شرق سوریه که به ۱٫۸ میلیون نفر کمک میکند، آسیب برساند.
دیپلماتهای غربی خصوصا از موضع دولت اقلیم کردستان، که محدودیتهای موجود در کمک به سوریه را به دلیل سنگ اندازیهای مستمر روسیه و چین در شورای امنیت سازمان ملل تشدید میکند، خشمگین هستند.
حکومت اقلیم کردستان بلافاصله پس از اعلام حکومت خودمختار توسط PYD در سال ۲۰۱۲، فیش‌خابور را مهر و موم کرد.
این مسئله تا حدی به دلیل فشار ترکیه بود، و هم به دلیل بیزاری تاریخی حزب دموکرات کردستان از اوجالان و پ.ک.ک و اعتقادش به اینکه اکثر کردهای سوریه پیروان طبیعی موسس حزب دمکرات کردستان مرحوم ملا مصطفی بارزانی هستند.
میانجیگری ایالات متحده در بحبوحه تجاوز دولت اسلامی در سراسر عراق و سوریه، راه حل را پیدا کرد، همه اینها با معاملات پنهانی محقق شد که دولت خودمختار نفت تولید شده در منطقه خود (که بیشتر نفت سوریه است) را به قیمت پایین به اقلیم کردستان میفروشد.
بازگشت به وضعیت پیشین با استفاده از استراتژی آنکارا مبنی بر درگیری اقلیم کردستان و PYD و منزوی نگه داشتن منطقه کردستان سوریه با انزوا و فشار حداکثری همراه است.