امین رندی‌گنبدی، کودک‌سرباز عضو پژاک است که متاسفانه بعد از فریب و پیوستن به پژاک، کشته شده است و محل دفن وی نیز مبهم می‌باشد.
امین فرزند عبدالرحمن از شهرستان ارومیه است و برادرش تاکید کرده که امین اهل عضویت در گروه‌های مسلح و تروریستی نبوده و هیچ انگیزه‌ای نیز برای عضویت نیز نداشته است.
برادر امین تاکید کرد که امین یک نوجوان بوده و ما اطمینان داریم که پژاک او را ربوده است. پدر امین نیز بعد از تحمل چند ساله فراغ فرزند، فوت کرده است به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، مساله وجود کودک‌سرباز در پ.ک.ک و شاخه‌های آن، موضوع غیرقابل انکاری است که حتی سران این گروه نیز بر وجود آن صحه گذاشته‌اند. در حدود بیش از یک سال اخیر نیز که صدها مادر در مقابل دفتر حزب دموکراتیک خلق‌ها در دیاربکر ترکیه حاضر بوده‌اند، سران این گروه بارها اعلام کرده‌اند که فرزندان این مادران را به خانواده‌ها تحویل نخواهند داد. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران نیز که بارها مهمترین وظیفه خود را پیگیری سرنوشت کودکان ربوده شده توسط پ.ک.ک و پژاک به خصوص کودکان کُرد ایرانی اعلام کرده، مستندات فراوانی را در خصوص این مساله تلخ منتشر کرده است. دیدبان این بار به سراغ خانواده «امین رندی گنبدی» رفته است. برادر امین در تماسی که با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران داشت به ما تاکید کرد که برادرش اهل عضویت در گروه‌های مسلح نبوده و هیچ انگیزه‌ای نیز برای عضویت نیز نداشته است. برادر امین افزود که امین یک نوجوان بوده و ما اطمینان داریم که پژاک او را ربوده است.
پدر امین نیز بعد از تحمل چند ساله فراق فرزند، فوت کرده است.
برادر امین که هیچ خبری از سرنوشت برادرش در اختیار ندارد به خبرنگار ما گفت: «امین فقط یک بار به صورت تلفنی با ما صحبت کرد. امین در آن تماس به ما گفت که از خانه فرار کرده است. ما بعد از آن تماس دیگر خبری از وی نداشتیم تا زمانی که خبر کشته شدن او را شنیدیم. من یقین دارم او فرار نکرده، بلکه او ربودند و در جنگ سریکانی به کشتن دادند. زیرا برادر من کسی نبود که ربایش و حرف زور پ.ک.ک و پژاک را تحمل کند. من اطمینان دارم که او در کشته نشده است. چرا باید امین در طول چند سال فقط یک بار با من تماس بگیرد؟ سران پ.ک.ک و پژاک عاطفه ندارند؟ چگونه یک کودک را در ۱۴ سالگی می‌ربایند؟ کودک ۱۴ ساله چگونه از خانه فرار می‌کند؟ ما سه برادر وچهار خواهر هستیم؛ امین که سرنوشتش نامعلوم است. پدرم امین را خیلی دوست داشت. بعد از دوری امین بیمار شد و فوت کرد».
برادر امین در مورد پیگیری‌های انجام شده توضیح داد: «من بعد از تنها تماس امین، در پی برادرم رفتم. اما احساس می‌کنم انکه تلفن را به او داده بود، جاسوس پژاک بوده باشد. ما اطلاع داریم که امین در بدترین شرایط شش ماه در زندان پژاک محبوس بود. ظلمی که به او و خانواده ما شده است، توسط پژاک توجیه شده است. آزادی کردها به قیمت کشته شدن جوانان کُرد؟ عجیب اینکه در فاصله بعد از اینکه از زندان پژاک بیرون آمد، کشته شد. در واقع، تا زمان اعلام مرگ امیر، فقط چند روز از آزادی وی گذشته بود. به همین دلیل اعتقاد دارم که امین به عمد در جنگ سریکانی کشته شده است. من بعد از تماس امین، به قندیل رفتم. نیروهای پژاک اول گفتند امین اینجا نیست. سپس سخن قبلی خود را تکذیب کردند و گفتند در سوریه است. در نهایت نیز ما در تلویزیون شنیدیم که وی کشته شده است. آنها اصلا صادقانه رفتار نکردند. ما نیز هیچکدام از ادعاها و اخبار آنها را باور نکردیم. اکنون مادر من مدام بی‌تابی می‌کند. چرا ما نباید محل کشته شدن و دفن برادرمان را بدانیم؟ این چه سیاستی است که توسط پ.ک.ک اجرا می‌شود»؟
دیدبان حقوق بشر کردستان در روزهای آینده باز هم پرونده کودکان ربوده شده توسط پژاک را منتشر و پیگیری خواهد کرد.