بیش از دو دهه است که مرز‌های غربی کشور دستخوش ناآرامی‌هایی است که از جانب گروه‌های مسلح کُردی از جمله پ ک ک، پژاک، کومله، حزب دموکرات ایران و برخی دیگر ساطع می‌شود.
بار‌ها از طرق مختلف (کتبی، شفاهی، رسمی و غیر رسمی) مقامات وزارت امور خارجه کشورمان به مسئولین عراقی و البته مقامات محلی اقلیم کردستان آن کشور هشدار دادند که مرز‌های آنها محل حضور گروه‌های مسلح ناقض امنیت ملی ایران نباشد.
مردم مناطق هم مرز با خاک اقلیم کردستان عراق از حضور و فعالیت‌های ناامن کننده عناصر این گروه‌ها به ستوه آمده اند، آنها همواره در معرض از دست دادن و ناپدید شدن فرزندانشان توسط نیرو‌های وابسته به آن گروه‌ها هستند.
پدر بهمن قاسمی قلعه جوانی متولد سال ۱۳۷۴ شهرستان سقز در مصاحبه خود با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران اینگونه اظهار داشت:
پسرم از ترس پژاک به دموکرات پناه برد. قبل از اینکه بهمن توسط دوستانش مورد فریب واقع شود مشغول به کار بود و کمک خرج خانواده هم بود، ولی متاسفانه توسط یک سری از دوستانش فریب داده شد و به عضویت پژاک در آمد.
نزدیک به ۱۴ ماه هیچ خبری از او نداشتیم تمام شهرها را زیر و رو کردیم ولی خبری از او نبود تا اینکه خود بهمن با ما تماس گرفت و اظهار داشت که توسط یکی از دوستانش و با استفاده از وعده های دروغین او را مجاب کرده بود که عضو پژاک شود اما زمانی که به عضویت آنها در آمده بود به دلیل یک سری ناسازگاری با هویت آن گروه پس از درگیری و زندانی کردنش تصمیم گرفته بودند او را به یکی از خطرناک ترین مناطق جنگی ترکیه بفرستند تا از دست او خلاص شوند اما خوشبختانه زمانی که به آنجا رسیده بود بلافاصله موفق به فرار شده بود.
متاسفانه به دلیل شستشوی مغزی که توسط اعضای پژاک انجام شده بود می‌ترسید که ایران برگردد به همین خاطر اشتباه دوم خودش را مرتکب شد و تصمیم گرفته بود که عضو حزب منحله دموکرات شود به گفته خودش تا به الان هم با فلاکت زندگی می کند حتی گاهی نان شب را هم ندارد.
خیلی اصرار کردم که برگردد اما متاسفانه هنوز هم آن ترسی که عناصر پژاک در وجودش انداخته‌اند همچنان باقی مانده است.
من واقعاً می خواهم پسرم برگردد؛ از تمامی سازمان ها و اداراتی که می‌توانند به بازگشت پسرم کمک کنند خواهش می کنم این لطف را از من پیرمرد دریغ نکنند.
این انتظار از مسئولین بغداد می‌رود که اجازه ندهند از خاک آنها تهدیدی متوجه ایران به عنوان همسابه و دوست دوران سختی‌های آنها شود، اجازه ندهند برخی بازیگران خارجی و عناصر معلوم الحال داخلی روابط ریشه دار و عمیق میان دو ملت و دولت ایران و عراق را خدشه دار کرده و موجبات نوع دیگری از رفتار با عراق از سوی ایران گردند.