اعضای پژاک که در جنگ بی‌ارتباط با اتباع ایران (پ.ک.ک و ترکیه) کشته می‌شوند، عموما سرنوشت مبهمی دارند.
گروه مسلح و ستیزه‌جوی پژاک/ پ.ک.ک که مدعی تحقق رویای جوانان کُرد و احقاق حقوق کردها در منطقه هستند، در یک جنایت آشکار و چند دهه‌ای، همچنان سرنوشت نهایی اعضای کشته‌شده علی‌الخصوص اتباع ایرانی خود را تعیین نمی‌کنند. این امر، مصداق بارز ناپدیدشدگی اجباری است. به عبارت بهتر، اعضای پژاک که در جنگ بی‌ارتباط با اتباع ایران (پ.ک.ک و ترکیه) کشته می‌شوند، عموما سرنوشت مبهمی دارند. برخی زنده هستند و پژاک برای ناامید کردن خانواده آنها، به دروغ خبر مرگ را اعلام می‌کند، برخی نیز خبر مرگشان بعد از چند سال اعلام می‌شود و بدین ترتیب عملا امکان پیگیری حقوقی سرنوشت این افراد فراهم نیست و جسد برخی نیز در اختیار دولت ترکیه است که دولت ترکیه همکاری لازم را با خانواده این افراد ندارد.
در این مورد به‌خصوص یعنی کارشکنی دولت ترکیه نیز نمی‌توان پژاک را بی‌تقصیر دانست. پژاک به عنوان گروهی که این افراد را به خدمت گرفته (فریب داده، ربوده و یا هر گزینه دیگر) مسئول است جسد اعضای خود را به خانواده تحویل دهد. پژاک ظاهرا این مسئولیت را به دولت ترکیه تفویض کرده و صرفا مسئول به کشتن دادن جوانان ایرانی است. این گروه، حتی جسد اعضای کشته شده را که در کوهستان جان خود را از دست دادند، با بی‌مسئولیتی آشکار رها کرده تا در اختیار ارتش ترکیه قرار بگیرد.
نکته دیگر، تلاش برای ناپدیدسازی اجباری اعضا توسط پژاک است. حذف درون‌سازمانی، اعزام به مناطق خطرناک برای کشته شدن اعضا و… از مصادیق این جنایت پژاک است. دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، پیشتر نوشته بود: «خانواده یک فرد در این شرایط نمی‌داند فرد زنده است یا مرده و وضعیت وی به چه شکل است. رویکرد پ.ک.ک/ پژاک نیز در این خصوص پنهان نمودن اطلاعات مربوط به عناصر خود به خصوص اطلاعات و اخبار و مربوط به تلفات و کشته‌ها می‌باشد که موجب بلاتکلیفی و نگرانی بسیاری از خانواده‌ها شده است. ناپدیدسازی اجباری پدیده شومی است که در اکثر موارد توسط گروه‌های مسلح انجام می‌گیرد. در ناپدیدسازی اجباری، فرد را به دلیل تعلق به گروه یا سازمان یا عقیده خاصی برخلاف میل خودش از انظار عمومی پنهان می‌کنند، اما در عین حال یک عامل مهم که اهمیت و زشتی چنین جرمی را بیشتر و آشکارتر می‌کند، حالت «بلاتکلیفی» قربانی و خانواده اوست. در مورد پ.ک.ک؛ فرد به دلیل کرد بودن باید برای عقاید این گروه بجنگد، کشته شود و در نهایت در بیابان و کوهستان رها شود؛ بدون اطلاع خانواده.».
در نهایت باید گفت پ.ک.ک و پژاک با فریب و ربایش، اعضای خود را جذب می‌کنند و سپس بعد از مرگ، هیچ سرنوشتی در قبال خانواده و جسد این افراد قبول نمی‌کنند. هنوز جسد بسیاری از این اعضای پ.ک.ک، تحویل خانواده نشده و مقصر اصلی نیز سیاست‌های ستیزه‌جویانه پژاک/ پ.ک.ک است.