یونس بسیار پسری آرام و سر به زیری بود، هیچگاه حرمت پدرش را زیر پا نگذاشته بود.
ولی متاسفانه مشکلاتی که نامادری یونس با او داشت منجر به این شد که خانه و خانواده را ترک کند، البته حق هم داشت همسری که پدرش داشت هیچ وقت با او رفتار مناسبی نداشت.
حتی گاهی اوقات زمانی که بچه بود از ترس اینکه آن زن بلایی به سر پسرش نیاورد او را داخل ماشین می‌خواباند.
هر طور که میشد پسرش را بزرگ کرد و به سربازی فرستاد، زمانی که برگشت مخالفت‌های نامادری اش برای حضور یونس در خانه شروع شد و به همین خاطر یونس یک بار به پدرش گفت من دوست ندارم که حرمت شمارا زیر پا بگذارم به همین خاطر از این خانه می‌روم.
همینطور هم شد و یکباره یونس ناپدید شد، از زمانی که ناپدید شد و خانه را ترک کرد پدرش به هر شهری که میشد سر میزد و عکسش را به همه نشان میداد ولی هیچ خبری از او نبود، در آخر با اینکه هیچ وقت فکر نمیکرد یونس عضو حزبی شود و بسیار هم بعید بود، به عنوان آخرین شانس به عراق رفت تا شاید او را در میان آن ها بیابد.
به مقرهای کوموله و دموکرات رفت و عکسش را نشان داد ولی آنها گفتند که در میانشان نیست به همین خاطر به مقر پ.ک.ک در قندیل رفت ولی برخلاف آن دو حزب، اعضای پ.ک.ک هیچ گونه جوابی به او ندادند.
یکی از رویکردهای ثابت گروه هایی شبه نظامی چون پ ک ک/ پژاک این است که بعد از یک یا چندسال از کشته شدن کودکان، به خانواده ها اطلاع می دهند که فرزندانشان کشته شده و در اغلب موارد هم از محل دفن آنها خبری نمی دهند.
بنا به گفته اکثر خانواده ها، پژاک معمولا به آنها فشار آورده که چرا با رسانه ها در خصوص فرزندانشان گفتگو کرده اند، تا بلکه آنها بتوانند در سایه سکوت رسانه ای، کماکان به «نقض حقوق شهروندان کرد» ادامه دهند.
شاید بتوان فریب و ربایش نوجوانان، جوانان و البته کودکان کُرد و سپس مسلح کردن و استفاده از آنها برای اغراض و منافع رهبران گروه های شبه نظامی چون پژاک و پ ک ک را تنها دستاورد و هدیه مدعیان دفاع از حقوق مردم کُرد دانست.
بر اساس پیگیری‌هایی که پدرش انجام داده بود می دانست که یونس عضو پ.ک.ک شده است اما چرا هیچ جوابی نمی دادند؟ نه می‌گفتند زنده است و نه می‌گفتند که مرده است.
این پدر، پسرش را با سختی های بسیار بزرگ کرد و الان بیست سال از پسرش بی‌خبر است.
پدر یونس از همه سازمان ها، مردم و هر کسی که از پسرش خبری دارد تقاضامند است که او را در جریان حال پسرش بگذارد.
چرا پ.ک.ک/پژاک یک پدر را از دیدن پسرش محروم کرده است؟ چرا بعد از بیست سال هنوز هم پاسخگوی او نیست؟!