یونیسف در آستانه روز جهانی پناهندگان هشدار داد که تعداد رو به افزایش پناهندگان ، نشان‌دهنده شکست جهان در رسیدگی به عوامل آوارگی و ارائه راه حل های بلندمدت برای کودکان است. بر اساس برآوردهای یونیسف، تا پایان سال ۲۰۲۲، تعداد کودکانی که در آوارگی اجباری زندگی میکردند ۴۳٫۳ میلیون بوده که بسیاری از آنها در تمام دوران کودکی خود آواره بودهاند.
یونیسف: در دهه گذشته تعداد کودکانی که به اجبار از خانه‌های خود آواره شده‌اند دو برابر شده است که حتی از مقدار تلاش‌ها برای احتساب و حفاظت از کودکان پناهنده و آواره داخلی پیشی گرفته است. جنگ در اوکراین بیش از ۲ میلیون کودک را مجبور به فرار از کشور و آواره شدن بیش از یک میلیون کودک در داخل کشور کرده است.
کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف گفت: «بیش از یک دهه است که تعداد کودکانی که مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند با سرعت نگران‌کننده‌ای افزایش یافته است و ظرفیت جهانی ما برای واکنش همچنان تحت فشار جدی قرار دارد». این افزایش با هجوم مداوم درگیری‌ها، بحران‌ها و بلایای آب‌و‌هوایی در سراسر جهان مطابقت دارد.اما همچنین نشان‌دهندهی پاسخ غیرقابل تحمل بسیاری از دولتها برای اطمینان از اینکه هر کودک پناهنده و آواره داخلی می‌تواند به یادگیری ادامه دهد، سالم بماند و با پتانسیل کامل خود پیشرفت کند، میباشد.
از ۴۳٫۳ میلیون کودکی که تا پایان سال ۲۰۲۲ به اجبار آواره شدند، تقریبا ۶۰ درصد (۲۵٫۸ میلیون) در داخل کشور خودشان به‌دلیل درگیری و خشونت آواره شدند. تعداد کودکان پناهنده و پناهجو نیز به رکورد جدید ۱۷٫۵ میلیون نفر رسیده است، که حتی شامل کسانی که بهتازگی در سال ۲۰۲۳ در درگیری سودان، آواره شده‌اند نمیشود. یونیسف تخمین میزند که به دلیل درگیری‌ها تا به امروز بیش از ۹۴۰۰۰۰ کودک آواره شده‌اند. علاوه بر این، حوادث شدید آب و هوایی، مانند سیل پاکستان و خشکسالی شاخ آفریقا، منجر به جابجایی ۱۲ میلیون کودک دیگر در طول سال ۲۰۲۲ شد. آوارگان داخلی و کودکان پناهنده اغلب از آسیب‌پذیرترین افراد هستند. بسیاری از آنها از دسترسی به آموزش و مراقبت‌های بهداشتی محروم هستند، واکسیناسیون رایج را از دست میدهند و نمیتوانند به حمایت اجتماعی دسترسی داشته باشند.
آوارگی برای بسیاری از کودکان، به‌طور فزایندهای طولانی میشود. اکثر کودکانی که امروز آواره میشوند، تمام دوران کودکی خود را در آوارگی سپری میکنند. انتظار میرود آوارگی ناشی از آب‌و‌هوا بدون اقدام فوری برای کاهش گرمایش جهانی و آماده‌سازی جوامعی که در خط مقدم بحران آب‌و‌هوا زندگی میکنند، به سرعت افزایش یابد.
راسل گفت: «اراده سیاسی بیشتری برای رسیدگی به عوامل آوارگی و ارائه راه‌حل‌های بلندمدت برای کودکان مورد نیاز است. تعداد بی‌سابقه کودکان پناهنده، مهاجر و آواره (جمعیتی جهانی که با جمعیت الجزایر، آرژانتین یا حتی اسپانیا رقابت می‌کند) پاسخی متناسب را می‌طلبد. هنگامی که دولتها برای آسایش خانوادهها و کودکان آواره به درستی سرمایه‌گذاری میکنند، شاهد تغییرات پایدار هستیم. ما با همکاری یکدیگر می‌توانیم آنها را ایمن، سالم، یادگیرنده و مصون کنیم».
یونیسف از دولتها می‌خواهد که هیچ کودکی را بدون این موارد تنها نگذارند:
– به‌رسمیت شناختن حقوق کودکان پناهنده، مهاجر و آواره و حمایت از آنها؛
– فراهم کردن راه‌های ایمن و قانونی برای پناهندگی و پیوستن مجدد کودکان به خانواده؛
– حصول اطمینان از اینکه هیچ کودکی به دلیل وضعیت مهاجرت خود بازداشت نمیشود یا بدون تضمین بازگردانده نمیشود مگر اینکه بازگشت به نفع کودک باشد.
– تقویت سیستمهای آموزش ملی، بهداشت، حمایت از کودکان و حمایت اجتماعی بدون تبعیض از کودکان آواره؛
– سرمایه‌گذاری در سیستمهای ملی حمایت از کودکان برای محافظت بهتر از کودکان در معرض خطر استثمار و خشونت، به ویژه کودکان بدون سرپرست؛
– مشارکت معنادار کودکان آواره در یافتن راه‌حل‌هایی که پایدار و فراگیر هستند و می‌توانند به آنها کمک کنند تا پتانسیل کامل خود را درک کنند.