یونیسف: تعداد کودکان آواره به بیش از ۴۳ میلیون نفر رسیده است

یونیسف در آستانه روز جهانی پناهندگان هشدار داد که تعداد رو به افزایش پناهندگان ، نشان‌دهنده شکست جهان در رسیدگی به عوامل آوارگی و ارائه راه حل های بلندمدت برای کودکان است. بر اساس برآوردهای یونیسف، تا پایان سال ۲۰۲۲، تعداد کودکانی که در آوارگی اجباری زندگی می­کردند ۴۳٫۳ میلیون بوده که بسیاری از آنها در تمام دوران کودکی خود آواره بوده­اند.

یونیسف: در دهه گذشته تعداد کودکانی که به اجبار از خانه‌های خود آواره شده‌اند دو برابر شده است که حتی از مقدار تلاش‌ها برای احتساب و حفاظت از کودکان پناهنده و آواره داخلی پیشی گرفته است. جنگ در اوکراین بیش از ۲ میلیون کودک را مجبور به فرار از کشور و آواره شدن بیش از یک میلیون کودک در داخل کشور کرده است.

کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف گفت: «بیش از یک دهه است که تعداد کودکانی که مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند با سرعت نگران‌کننده‌ای افزایش یافته است و ظرفیت جهانی ما برای واکنش همچنان تحت فشار جدی قرار دارد». این افزایش با هجوم مداوم درگیری­‌ها، بحران­‌ها و بلایای آب‌و‌هوایی در سراسر جهان مطابقت دارد.اما همچنین نشان‌دهنده­ی پاسخ غیرقابل تحمل بسیاری از دولت‌ها برای اطمینان از اینکه هر کودک پناهنده و آواره داخلی می‌تواند به یادگیری ادامه دهد، سالم بماند و با پتانسیل کامل خود پیشرفت کند، می­باشد.

از ۴۳٫۳ میلیون کودکی که تا پایان سال ۲۰۲۲ به اجبار آواره شدند، تقریبا ۶۰ درصد (۲۵٫۸ میلیون) در داخل کشور خودشان به‌دلیل درگیری و خشونت آواره شدند. تعداد کودکان پناهنده و پناهجو نیز به رکورد جدید ۱۷٫۵ میلیون نفر رسیده است، که حتی شامل کسانی که به­تازگی در سال ۲۰۲۳ در درگیری سودان، آواره شده‌اند نمی­شود. یونیسف تخمین می­زند که به دلیل درگیری­‌ها تا به امروز بیش از ۹۴۰۰۰۰ کودک آواره شده‌اند. علاوه بر این، حوادث شدید آب و هوایی، مانند سیل پاکستان و خشکسالی شاخ آفریقا، منجر به جابجایی ۱۲ میلیون کودک دیگر در طول سال ۲۰۲۲ شد. آوارگان داخلی و کودکان پناهنده اغلب از آسیب‌پذیرترین افراد هستند. بسیاری از آنها از دسترسی به آموزش و مراقبت­‌های بهداشتی محروم هستند، واکسیناسیون رایج را از دست می­دهند و نمی­توانند به حمایت اجتماعی دسترسی داشته باشند.

آوارگی برای بسیاری از کودکان، به‌طور فزاینده­ای طولانی می­شود. اکثر کودکانی که امروز آواره می­شوند، تمام دوران کودکی خود را در آوارگی سپری می­کنند. انتظار می­رود آوارگی ناشی از آب‌و‌هوا بدون اقدام فوری برای کاهش گرمایش جهانی و آماده‌سازی جوامعی که در خط مقدم بحران آب‌و‌هوا زندگی می‌کنند، به سرعت افزایش یابد.

راسل گفت: «اراده سیاسی بیشتری برای رسیدگی به عوامل آوارگی و ارائه راه‌حل‌های بلندمدت برای کودکان مورد نیاز است. تعداد بی‌سابقه کودکان پناهنده، مهاجر و آواره (جمعیتی جهانی که با جمعیت الجزایر، آرژانتین یا حتی اسپانیا رقابت می‌کند) پاسخی متناسب را می‌طلبد. هنگامی که دولت­ها برای آسایش خانواده­ها و کودکان آواره به درستی سرمایه‌گذاری می­کنند، شاهد تغییرات پایدار هستیم. ما با همکاری یکدیگر می‌توانیم آنها را ایمن، سالم، یادگیرنده و مصون کنیم».

یونیسف از دولت‌ها می‌خواهد که هیچ کودکی را بدون این­ موارد تنها نگذارند:

– به‌رسمیت شناختن حقوق کودکان پناهنده، مهاجر و آواره و حمایت از آنها؛

– فراهم کردن راه‌های ایمن و قانونی برای پناهندگی و پیوستن مجدد کودکان به خانواده؛

– حصول اطمینان از اینکه هیچ کودکی به دلیل وضعیت مهاجرت خود بازداشت نمی­شود یا بدون تضمین بازگردانده نمی­شود مگر اینکه بازگشت به نفع کودک باشد.

– تقویت سیستم­های آموزش ملی، بهداشت، حمایت از کودکان و حمایت اجتماعی بدون تبعیض از کودکان آواره؛

– سرمایه‌گذاری در سیستم­های ملی حمایت از کودکان برای محافظت بهتر از کودکان در معرض خطر استثمار و خشونت، به ویژه کودکان بدون سرپرست؛

– مشارکت معنادار کودکان آواره در یافتن راه‌حل‌هایی که پایدار و فراگیر هستند و می‌توانند به آنها کمک کنند تا پتانسیل کامل خود را درک کنند.