ارگان رسانه‌ای گروه مسلح و ستیزه‌جوی پ.ک.ک/ پژاک (فرات) به‌عنوان یک بازوی رسانه‌ای بدنام در جوامع کُردی شناخته می‌شود که وظیفه پروپاگاندا علیه مخالفان رویکرد مسلحانه و بی‌حاصل پ.ک.ک را بر عهده دارد.
در واقع، از دید این شبه‌رسانه، هر کس و هر گروهی که مخالف پ.ک.ک باشد و منتقد رویکرد این گروه و نهادهای وابسته به آن باشد، وابسته به دولت‌های ایران و ترکیه است، مخالف حقوق کردها است و در یک کلام به کردها خیانت کرده است!
از دید پ.ک.ک و پژاک و رسانه‌ی این گروهِ ستیزه‌جو و مسلح، پ.ک.ک حق دارد دختران و زنان کُرد را برباید، از کودکان به‌عنوان سرباز استفاده کند، عملیات مسلحانه علیه افراد غیرنظامی انجام دهد، با آمریکا برای اشغال شرق سوریه و سرقت ثروت نفتی مردم سوریه همکاری کند، توسعه در مناطق کردنشین ایران و ترکیه را غیرممکن و امنیتی نماید، زمینه حملات ترکیه به سوریه و مناطق کردنشین عراق را فراهم آورد؛ اما هیچ کس نباید از پ.ک.ک/ پژاک انتقاد کند! از دید پ.ک.ک و فرات، منتقدان پ.ک.ک، کُرد نیستند، کردها را دوست ندارند و ضد کُرد هستند. این، تمام منطق و استدلال یک گروه مسلح است که در لیست گروه‌های تروریستی بسیاری از کشورهای جهان قرار دارد. به‌عبارت دیگر، پ.ک.ک حق انتقاد و استدلال نه تنها برای اعضای خود بلکه برای مخالفان و منتقدان نیز قائل نیست.
شبه‌رسانه فرات در مطلبی مدعی شده که اقدامات مسلحانه پ.ک.ک، دفاع مشروع است. سوال اینجاست که چه کسی این حق را به پ.ک.ک داده تا خود را نماینده مردم کُرد بداند و از حق عملیات مسلحانه برخوردار باشد؟ مردم کُرد، کجا به پ.ک.ک وکالت دادند تا برای آنها و به نام آنها بجنگد؟
فرات نوشته است: «باید گفت در شرایطی هستیم که وجود احزاب بدون سلاح ممکن نیست و دشمنان هیچ اجازه‌ای برای فعالیت سیاسی مؤثر، بدون داشتن سلاح برای دفاع از خود نمی‌دهند. استفاده از سلاح باید تحت پرنسیبی قرار بگیرد تا به خدمت انقلاب دربیاید. در پارادایم جدید، خلق بر اساس «دفاع ذاتی» ملزم است خودش را برای چنین درگیری‌هایی آموزش دهد و آماده کند. حزب نقش راهنمایی و جهت‌دهی را در مورد «دفاع ذاتی» ایفا می‌کند. درواقع از نامش مشخص است. نمی‌شود خلق بنشیند و به حزب بگوید هر وقت به من حمله شد، تو بیا و از من دفاع کن! در پارادایم جدید تقسیم وظایف به درستی انجام شده است و اگر هر بخش چه شامل حزب، چه خلق، نقش خود را به درستی ایفا کنند، همانطور که رهبر آپو وعده داده است، انقلاب «ژن، ژیان، ئازادی» حاصل خواهد شد».
بخشی از این متن طولانی، غیرحرفه‌ای و سرشار از فرافکنی، عمدا در این گزارش عینا نقل شد تا بتوان دقیق‌تر افکار منحرف پ.ک.ک ر ا بررسی نمود.
اولا، فرات باید توضیح دهد که کدام حزب سیاسی، مسلح است؟ اصولا کارویژه احزاب سیاسی، جنگ مسلحانه و ترور است؟ کدام حزب در اروپا، آمریکا، شرق آسیا و بسیاری از نقاط جهان، مسلح است و به این سلاح نیز افتخار می‌کند؟ کدام عقل و رفراندوم در جامعه کُردی به پ.ک.ک اجازه فعالیت مسلحانه داده است؟ آیا مردم کُرد از اقدامات پ.ک.ک رضایت دارند؟ آیا توسعه کردستانات غرب آسیا، با اقدامات پ.ک.ک در سوریه، عراق، ایران و ترکیه شدت گرفته است؟ خروجی ۴۰ سال جنگ چه بوده؟ دولت‌های ترکیه و ایران ساقط شده‌اند؟ یا اوجالان از زندان آزاد شده است؟
ثانیا پرنسیب استفاده از سلاح را یک گروه تروریستی به نام پ.ک.ک تایید و تعیین می‌کند؟ یعنی اگر گروه کُردی مخالف پ.ک.ک فعالیت مسلحانه داشته باشد، پرنسیب ندارد؟ پ.ک.ک و پژاک، در کجای معادلات کُردی قرار دارند؟ در کدام انتخابات، رای بالایی کسب کرده‌اند و سران این گروه‌ها در چه زمانی توسط مردم کُرد انتخاب شده‌اند؟
ثالثا چرا پ.ک.ک مردم را تشویق به جنگ، عملیات مسلحانه و درگیری‌های نظامی می‌کند؟ پ.ک.ک، دولت رسمی یا ارتش رسمی یک کشور است؟ خون هزاران جوان کُرد و انسان در خاورمیانه در مسیر حماقت پ.ک.ک به زمین ریخته است. ثمره ۴۰ سال جنگ و خونریزی چه بوده است؟ آیا دولت ملی کُرد مدنظر اوجالان تاسیس شد؟ آیا کودک‌ربایی، استفاده از کودکان به عنوان سرباز، حمله به مدارس، توزیع و تولید مواد مخدر، سواستفاده از کولبران، عملیات کور تروریستی، اخاذی از مردم و صنعت‌گران کُرد و صدها مدل جنایت دیگر، در چارچوب دفاع ذاتی و دفاع مشروع قرار دارد؟ دفاع مشروع، در اندیشه منحط سران پ.ک.ک، تا چه زمانی قرار است ادامه یابد؟ چرا سران پ.ک.ک و فرزندانشان در این دفاع مشروع شرکت نمی‌کنند؟ چرا خروجی این دفاع مشروع، عدم توسعه کردستان ایران، اشغال مناطق کردنشین سوریه و عراق است؟ چرا دفاع مشروع پ.ک.ک، توسط کشورهای جهان، اقدامات تروریستی توصیف شده است؟ اگر پژاک و پ.ک.ک قدرت و محبوبیت دارند چرا در برابر هشدار دولت ایران به سران منطقه شمال عراق، سلاح به دست نمی‌گیرند؟ چرا دفاع مشروع پ.ک.ک، نتوانسته است رئیس این فرقه را از زندان آزاد کند؟ اگر پ.ک.ک قدرت دارد، چرا در کوهستان حاضر است؟ ابتدا اوجالان را از زندان خارج کند! در یک کلام باید گفت پروژه پ.ک.ک شکست خورده است! تعداد اعضای این گروه و جلب توجه اقدامات آن، با کاهش جدی مواجه شده و کشورهای مختلف توانسته‌اند اقدامات این فرقه را مهار کنند. متون خیالی و توهم درباره دفاع مشروع نیز، سرنوشت پ.ک.ک یعنی تضعیف و نابودی را تغییرنخواهد داد! فرات نیز به کاهدان زده است.
جنگ، محبوبیت، مشروعیت، دانش و تاکتیک می‌خواهد که اوجالان آنها را ندارد.