یکی از این افراد کشته شده (ناپدیدشده) اهل ماکو و ایرانی است.
گروه مسلح و ستیزه‌جوی پژاک که به‌دلیل ربایش و فریب کودکان و ناپدیدسازی آنها بارها توسط نهادهای حقوق بشری مورد انتقاد قرار گرفته است، در جدیدترین نمونه از جنایت خود، اسامی ۲ نفر از اعضای خود را پس از ۹ ماه از کشته شدن آنها منتشر کرده است. خبرگزاری فرات، ارگان رسانه‌ای پ.ک.ک/ پژاک، در اطلاعیه‌ای اسامی ۲ عضو خود را که در سال ۲۰۲۲ در منطقه سرحد کشته شده‌اند، منتشر کرده است.
یکی از این افراد کشته شده (ناپدیدشده) اهل ماکو و ایرانی است.
مشخصات فرد ایرانی به شرح زیر اعلام شده است:
کد سازمانی: مظلوم روژهلات
نام و نام خانوادگی: سولدا درخشانی
محل و سال تولد: ماکو- ؟
نام مادر- نام پدر: قدرت- علی
تاریخ و محل کشته شدن: ۲۰ اکتبر ۲۰۲۲ / سرحد
گفتنی است پژاک در ادامه سیاست غیرانسانی و ضد حقوق‌بشری خود، نه تاریخ دقیق عضویت این فرد در گروه و نه سن دقیق وی هنگام مرگ را منتشر نکرده است تا از مسئولیت به‌کارگیری کودکان به عنوان سرباز، طفره برود. همچنان معلوم نیست چرا پژاک خبر کشته شدن این عضو ایرانی را با تاخیر اعلام کرده است. سالهاست که پژاک از اعلام اطلاعات مربوط به کشته‌های خود در درگیری‌ها امتناع می‌کند و یا با تاخیر چند ساله و چند ماهه کشته شدن آنها را اعلام می‌نماید و از این طریق موجب آزار خانوده‌های زیادی را فراهم کرده است. خانواده‌هایی که از سرنوشت فرزندان خود بی‌خبر هستند و مدت‌ها در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
این افراد عموما به‌عنوان کودک‌سرباز جذب اینگونه گروه‌ها شدند که خود مصداق یک جرم آشکار بین‌المللی و مصداق بارز نقض حقوق بشر است. اما مساله مهم‌تر درباره آنها این است که کسب اطلاعات از وضعیت آنها برای خانواده‌هایشان تقریبا غیر ممکن است و حتی بعد از اینکه کشته می‌شوند هم از ارائه اطلاعات آنها به خانواده‌هایشان خودداری می‌شود؛ به نحوی که خبر کشته شدن آنها تا چند سال بعد به خانواده‌هایشان اعلام شد. در بیشتر موارد نیز پیکر آنها به خانواده‌هایشان تحویل داده نشده است. همین امر موجب شده است که بسیاری از خانواده‌ها نسبت به مرگ عزیزانشان دچار تردید شوند.
البته پژاک پاسخ نمی‌دهد که چرا اعضای ایرانی باید در جنگ پ.ک.ک با ارتش ترکیه کشته شوند؟ به‌عبارت دیگر، درگیری چند ساله پ.ک.ک با ترکیه، چه ارتباطی با کردهای ایران دارد؟ پژاک، جوانان مردم را به قتل می‌رساند/ به کشتن می‌دهد/ می‌رباید/ فریب می‌دهد و پس از ۹ ماه، بی‌خبری خانواده، خبر مرگ عضو خود را تایید می‌کند. به‌راستی کدام گروه مدعی آزادی و نجات «خلق» این چنین نسبت به اعضای خود بی‌اهمیت است؟ کدام گروه مدعی آزادی و رعایت ارزش‌های انسانی و حقوق زنان، این چنین سیاست «ناپدیدی قهری» مردم کُرد را در پیش می‌گیرد؟ چرا ده‌ها نهاد به‌اصطلاح حقوق بشری فعال در حوزه کُردی، به هر نوع نقض حقوق بشر توسط دولت‌های منطقه توجه می‌کنند، جز ترور و قتل و ربایش و اخاذی توسط پ.ک.ک و پژاک؟ آیا این نهادها، پوشش حقوقی تروریسم پ.ک.ک هستند؟ آیا آنها ماهیتی سیاسی و نه حقوق بشری دارند؟