بار سنگین مشکلات متعددی که متعاقب از دست دادن فرزندانشان متحمل این خانواده ها میشود بعضا به فروپاشی و نابودی کامل برخی از آن خانواده ها منجر می شود.
بارها در خصوص خانواده های کرد ایرانی که قربانی سیاست های غیر انسانی و ناقض حقوق بشری چون ناپدیدسازی اجباری و به کارگیری کودک سرباز در گروه های شبه نظامی چون پ ک ک/پژاک شده اند گفته ایم.
خواسته ها و مطالبات آنها را هم از زبان خودشان در قالب گفتگوهای متعدد و گزارشاتی مطرح کردیم.
روی سخن این خانواده های با مخاطبان خاص خود اعم از دولت ایران، نهادهای حقوق بشری داخلی و خارجی، رسانه ها و فعالین مجازی و در نهایت رهبران پ ک ک/پژاک است.
سرگردانی تنها یکی از آسیب هایی است که خانواده های قربانی سیاست ناپدیدسازی اجباری و به کارگیری کودک سرباز در گروه های شبه نظامی چون پژاک با آن مواجه هستند.
اما، گویا گوش شنوایی نیست و دیده ای برای تماشای غم و اندوه بسیار آنها، آماده نیست!
این افراد و خانواده های قربانی، به اختیار این سرنوشت را پیدا نکردند، آنها به خواست خودشان گرفتار این حجم از مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و … نشدند و هیچ کدامشان از اینکه فرزند یا فرزندانشان توسط شبه نظامیان کُرد دزدیده یا فریب داده شده خوشحال نیستند.
یکی از آن چندین خانواده کُرد ایرانی درگیر در این موضوعات که قربانی سیاست استفاده از کودک سربازان توسط پژاک شده اند، خانواده «فوزیه محمودی» و «هستی اسدی» است.
آنطور که «پیمان اسدی» در گفتگویی با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران مطرح کرده، مدتها پدر و مادرشان مشکلاتی را با یکدیگر داشتند و حتی نزدیک به متارکه شده بودند.
وی در ادامه می گوید: «در همان زمان مادر من از طریق رسانه های اجتماعی با عناصر پژاک آشنا شده بود، زمانی که این عناصر به مشکلات خانوادگی ما پی برده بودند از این شرایط سوءاستفاده کردند و با سیاست ها و روش های خودشان و همچنین وعده های یک زندگی بهتر در آنجا اقدام به اغفال مادرم کرده بودند.»
پیشتر هم بارها بر این موضوع تاکید کرده بودیم که مشکلات خانوادگی در میان خانواده های کُرد ایرانی یکی از عوامل و منشاهای عضو گیری گروه های شبه نظامی چون پ ک ک/پژاک از میان فرزندان آنهاست.
عناصر این گروه ها جهت تامین نیروی انسانی مدنظر خودشان از میان کودکان، نوجوانان و جوانان کُرد ایرانی، به آنها نزدیک شده و پس از پی بردن به مشکلات اقتصادی، اجتماعی و .. آنها، وعده های دروغین خود را مبنی بر زندگی بهتر، آرامش، ازدواج آسان، خودرو، درآمد بیشتر و تحصیلات و زندگی در اروپا آنها را فریب داده و به مقرهای خود مستقر در اقلیم کردستان عراق می برند.
همان عمل «ربایش» و «فریب» که بارها نسبت به این دو رویکرد گروه های شبه نظامی هشدارها و توصیه های لازم را داشته ایم.
اینجا یکبار دیگر مسئولین استانی را به طور خاص مخاطب قرار می دهیم و از آنها مطالبه جدی داریم که نسبت به حل و فصل مشکلات متعدد خانواده های کُرد ایرانی اقدامات عاجل و البته زیربنایی و اساسی انجام دهند.
اگر مسئولین ما به دنبال ایجاد ثبات و توسعه لازم در مناطق مرزی غرب کشور هستند حتما باید در درجه نخست به فکر حل و فصل مشکلات گسترده و دامنه دار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و… میان خانواده های کُرد ایرانی باشند و همزمان با اجرای طرح هایی چون رونق بازارچه های مرزی در توسعه هرچه بیشتر مناطق مرزی اقدمات لازم را انحام دهند.