درپی افزایش تهدید حضور پ.ک.ک. در شمال عراق و اقدامات بی‌ثبات کننده آن در مناطق تحت کنترل اقلیم کردستان و همچنین در شنگال، ترکیه خود را برای عملیات علیه این گروه در شنگال آماده می‌کند. در همین زمینه مراد اصلان تحلیلگر امنیتی در گفتگویی اعلام کرد دولت عراق نیز به این نتیجه رسیده حضور پ.ک.ک. در این کشور تهدیدی برای امنیت آن است.
وی در پاسخ به این سوال که مقابله با این گروه تا چه حد مهم است گفت: «عملیاتی که علیه پ.ک.ک. انجام خواهد شد فاکتورهای مختلفی دارد. فاکتور اول این است که پ.ک.ک. در ذهنیت عراقی‌ها به عنوان یک تهدید تعریف شده است. چون با استقرار خود در شنگال/سنجار به تهدیدی جدی تبدیل شدند و عراقی‌ها می‌دانند پ.ک.ک، نیروی محلی و عراقی نیست. لذا نه تنها برای عراق بلکه برای همه منطقه تهدید است، چون از خارج از عراق آمده است.
نکته دوم این است که در راستای اقدامات موجود، فشار زیادی از طرف دولت عراق و حکومت اقلیم کردستان وجود دارد که باید پ.ک.ک. منطقه را ترک کند. یعنی اقلیم کردستان نیز برای اخراج پ.ک.ک. دولت مرکزی را تحت فشار قرار می‌دهد و پ.ک.ک. به یک موضوع مناقشه تبدیل شده است. همزمان ترکیه نیز بر عراق فشار می‌آورد تا با پ.ک.ک. در شنگال مقابله کند. مردم نیز فشار می‌آورند چون پ.ک.ک مانع بسیاری از پروژه‌های عمرانی می‌شود.
همزمان شاهد اقدامات خصومت‌آمیز پ.ک.ک. علیه اقلیم کردستان هستیم. پ.ک.ک اقدامات مختلفی علیه پیشمرگه‌ها انجام داده و می‌دهد و حتی در مواردی آنها را به قتل است. این اقدامات سبب شده تا عملا پ.ک.ک. در رویارویی مستقیم با اقلیم کردستان قرار بگیرد».
این کارشناس امنیتی افزود: «مسئله سنجار از این لحاظ مهم است که با سوریه و به ویژه مناطق تحت کنترل پ.ک.ک. در شمال شرق سوریه هم مرز است. نباید نقش آمریکا را در این مساله نادیده گرفت چون آمریکا تلاش می‌کند بین کردهای سوریه و ترکیه پلی ایجاد کند و همچنین می‌خواهد پ.ک.ک. را با لباس سازمانی که در سوریه ایجاد کرده، نگه دارد. اما عراق و ترکیه نمی‌خواهند بین قندیل و سنجار نقطه اتصال ایجاد شود. برای این نیز ترکیه، عراق و اقلیم کردستان به دنبال حذف همه هسته‌های پ.ک.ک. هستند و اکنون بهترین فرصت برای چنین اقداماتی است. تا زمانی که پ.ک.ک. در سنجار باشد دولت عراق نیز نمی‌تواند آوارگان ایزدی را به شهر برگرداند».
گفتنی است در حالی که اسناد و مدارک و شواهد مختلفی ثابت می‌کند ی.پ.گ. همان پ.ک.ک. است و صرفا با هدف فریب افکار عمومی با نامی دیگر در شمال سوریه مستقر شده و از این طریق مورد حمایت آمریکا و دیگر کشورهای غربی قرار گرفته، دولت آمریکا نیز علی‌رغم آگاهی از این موضوع همچنان به کمک‌های تسلیحاتی از این گروه ادامه می‌دهد؛ در حالی که پ.ک.ک. در لیست تروریستی خود آمریکا نیز قرار دارد. آنچه قابل توجه است، بعضی از مقامات رسمی آمریکا نیز به یکی بودن پ.ک.ک./ی.پ.گ. اعتراف می‌کنند. رابرت فورد سفیر سابق آمریکا در سوریه از جمله افرادی است که به یکی بودن ی.پ.گ و پ.ک.ک اذعان کرده است.
رابرت فورد در گفتگویی اعلام کرد: «آمریکایی‌ها طی مدتی طولانی تلاش کردند این استدلال را بقبولانند که ی.پ.گ. ارتباطی با پ.ک.ک. ندارد». جئوفری گوردون مشاور سابق امنیت ملی در دولت ترامپ نیز از جمله افرادی است که دو گروه را یکی می‌داند. آقای گوردون می‌گوید: «من فکر نمی‌کنم که پ.ک.ک. فقط تغییر نام بدهد بلکه باید کاری کرد که این گروه به طور کلی متلاشی شود.»[1]
رویی گاتمن روزنامه‌نگار برنده جایزه مطبوعاتی پولیتزر نیز اعتقاد دارد: «در بین افرادی که با آنان مصاحبه کرده‌ام تعدادی از آنان افراد جدا شده از پ.ک.ک. هستند و در سوریه با لباس ی.پ.گ. حضور داشتند و این افراد به من گفتند بین پ.ک.ک. و ی.پ.گ. هیچ تفاوتی وجود ندارد و در عمل هر دو سازمان یکی هستند».[2]
[1].https://www.youtube.com/watch?v=O4Ct4heJKIM
[2]. https://www.youtube.com/watch?v=xMoXT43I8-I