پرفسور برندان اولیری، استاد علوم سیاسی و تحلیلگر امور خاورمیانه در دانشگاه پنسیلوانیا، در مصاحبه‌ای اعلام کرد: «اگر به دیدگاه مورخان و محققان قرن نوزدهم غربی نیز توجه کنیم، شاهد جامعه کردی ایلاتی و عشایری هستیم که از همان زمان دچار اختلاف و تفرقه است. باید بگویم این اختلافات، موضوعی دائمی است و تاکنون حتی سیاسیون و احزاب سیاسی کرد نیز نتوانسته‌اند این موضوع را حل کنند».
این استاد آمریکایی که تحولات کردها در خاورمیانه را صد می کند با اشاره به کردهای سوریه خاطرنشان کرد: پ.ک.ک نتوانسته از فرصت استفاده کند و با اتخاذ رویکرد سیاسی به موفقیت برسد و با ادامه رویکرد خشونت بار در کردستان سوریه شکست خورد. به عبارتی بهتر، کردها نشان دادند خودمحور هستند و هنوز یاد نگرفته‌اند کار گروهی و جمعی انجام دهند».
آقای اولیری به کردستان عراق نیز اشاره کرد و گفت: «می‌دانیم اتحادیه میهنی و حزب دموکرات کردستان در اواسط دهه نود میلادی با هم جنگ مسلحانه کردند و برخلاف بسیاری که تصور می‌کردند اختلافات آنان رفع شده، در سال 2017 در مسئله همه‌پرسی استقلال دیدیم چگونه در دو جبهه ضد هم قرار گرفتند. کردهای سوریه نیز همین الگو را تکرار می‌کنند و جناحی وابسته به پ.ک.ک و جناح دیگر به پارتی وابسته است و روز به روز از هم فاصله می‌گیرند. پ.ک.ک می‌خواهد مسئله کرد در سوریه را نیز همانند ترکیه پیگیری کند. یعنی مساله کُرد را به انحصار خود در بیاورد. در ترکیه می‌بینیم بیش از نصف مردم به احزاب غیر کرد رای می‌دهند. این رویکرد پ.ک.ک سبب شده جبهه کردها در ترکیه نیز ضعیف شود».
پرفسور اولیری به احتمال تاسیس «سلیمانیه ستان» به عنوان اقلیمی دیگر اشاره کرد و گفت «این جدایی و اختلاف در اقلیم نشان می‌دهد اختلافات سال 2017 ادامه دارد؛ در حالی که وضعیت داخلی عراق زمینه را برای تقویت بیشتر کردها فراهم آورده بود. بخشی از یکتی بسیار مشتاق است در سلیمانیه حاکم باشد، اما جز اقلیم واحد در کردستان نباشد. این اختلاف، خطری جدی برای کردهاست. اختلافات اربیل و سلیمانیه اساس ناامنی اقلیم کردستان است».
این استاد علوم سیاسی در مورد کردهای سوریه گفت: «چند سال پیش تصور می‌کردیم که شاید کردهای سوریه بتوانند به جایی برسند، اما اکنون باید بگویم آینده روشنی برای آنان تصور نمی‌کنم. روسیه و آمریکا مانع حملات ترکیه نشدند و این امر، برنامه کردهای سوریه را به هم زد. از طرفی، علی‌رغم وجود تهدیدات جدی ترکیه، خود کردهای سوریه هرگز نتوانسته‌اند متحد شوند. پ.ک.ک به دنبال این است تمام استراتژی سیاست کردهای سوریه را به دست بگیرد. این گروه اجازه نداد کردهای سوریه راه خود را جدای از کردهای ترکیه طی کنند. اگر پ.ک.ک اجازه می‌داد امید برای کردهای سوریه بیشتر بود. پ.ک.ک به ترکیه بهانه دخالت داد و این رویکرد غلط سبب شد تا مخالفت بین‌المللی با حملات ترکیه صورت نگیرد».
وی به سیاست آمریکا نیز اشاره کرد و گفت: «البته نباید فقط کردهای سوریه را مورد انتقاد قرار دهیم. باید دولت ترامپ را نیز مورد سرزنش قرار دهیم که به کردها قول محافظت داد اما آنها قول‌های دروغین بودند. اکنون حتی این احتمال نیز وجود دارد که ترکیه و بشار اسد با همدیگر وضعیت فعلی کردهای سوریه را از بین ببرند».
پرفسور اولیری به تحلیل وضعیت ترکیه و رجب طیب اردوغان نیز پرداخت و گفت: «پ.ک.ک در استراتژی مسلحانه خود شکست خورده است. اگر پ.ک.ک دست از خشونت بکشد، در این صورت کشورهای غربی می‌توانند برای حقوق دموکراتیک کردها در ترکیه وارد مذاکره شوند. هر چه زمان می‌گذرد، احتمال داشتن هرگونه وضعیت رسمی برای کردهای ترکیه کمتر می‌شود. به خاطر جنگ بیشتر پ.ک.ک، کردها در شهرهای ترک پخش شده‌اند. کردهای عراق اکنون در مقایسه با سال 2017 در موضع ضعف قرار دارند. حتی با این که رئیس جمهورعراق کُرد است و موظف است از اجرای قانون اساسی دفاع کند، اما ماده 140 هنوز بلاتکلیف مانده است. اقلیم کردستان حتی هنوز برای خود قانون اساسی نیز ننوشته است».