دیدبان حقوق بشر کردستان ایران از مدت‌ها پیش در پی انجام یک مصاحبه با یکی از اعضای سابق پ.ک.ک بود. این مصاحبه مفصل، موضوعات مختلفی را شامل می‌شود که به صورت سلسله‌وار منتشر شده است و محور اصلی آن نیز شناسایی پشت پرده تاسیس پ.ک.ک و رفتارهای عبدالله اوجالان است. در ادامه، بخش چهارم و پایانی این مصاحبه را می‌خوانید.
بخش اول مصاحبه را اینجا بخوانید
بخش دوم این مصاحبه را اینجا بخوانید
بخش سوم این مصاحبه را اینجا بخوانید
اصل ادعای Mehmet Avni Özgürel چیست؟
همکاری پ.ک.ک یا در بهترین حالت همکاری سران ارشد پ.ک.ک با یک شبکه مخفی در میت؛ که تمایلات ملی‌گرایانه ندارد. زیرا به نظر من پ.ک.ک کاملا به ضرر ترکیه و حتی گروه‌های ملی‌گرای کُرد عمل کرده است. من اعتقاد دارم این شبکه به کانون‌های مخفی و مافیایی مرتبط است که اتفاقا با صهیونیست‌های قدرتمند، ارتباط دارد.
روند همکاری اوجالان با دولت ترکیه و سازمان اطلاعات ترکیه (میت)، پس از دستگیری چگونه است؟
عبدالله اوجالان پس از دستگیری با هماهنگی و همکاری میت، از زندان نامه‌هایی را برای قندیل فرستاد و با آغاز روند صلح، روند حذف مخالفان آن یعنی مخالفان تسلیم شدن عبدالله اوجالان در پ.ک.ک نیز آغاز شد. از جمله قربانیان این همکاری اوجالان و میت، سه زن از جمله سکینه جانسز در پاریس بود. می‌دانید که جانسز و نامزد وی محمد شَنر نیز از موسسان پ.ک.ک بودند. محمد شَنر، منتقد رفتار اوجالان و استفاده ابزاری وی از دختران و زنان بود که در نهایت در سوریه به قتل رسید. زمانی دستور در پ.ک.ک، حذف موافقان صلح و مذاکره بود، زمانی دیگر نیز مخالفان صلح به قتل می‌رسیدند. زیرا فقط مخالف رفتار اوجالان بودند.
انتشار فایل صوتی 50 دقیقه‌ای در خبرگزاری‌های وابسته به پ.ک.ک در خصوص دیدار و مذاکره مستقیم سران سازمان اطلاعات ترکیه (میت) و پ.ک.ک (مذاکرات اسلو) و حذف آن و ادعای حمله سایبری بودن انتشار آن، نشان از همکاری جدی بخشی از دولت ترکیه با اوجالان دارد. واقعیت آن است که دولت ترکیه از تابستان 2010 درگیر مذاکره مستقیم با پ.ک.ک و اوجالان بود و هیچگاه این موضوع را تکذیب نکرده است. حتی هاکان فیدان رئیس وقت دستگاه اطلاعاتی ترکیه، نیز صراحتا تغییر دیدگاه‌های اوجالان در طول سال‌های زندان را تایید کرد. تبدیل شدن مقامات و سازمان‌های امنیتی ترکیه به پیک اطلاع‌رسانی اوجالان به قندیل نیز نشانه دیگری از همکاری و تسلیم شدن اوجالان بود. اما هر زمان که مذاکرات در حال پیشرفت بود، رفتار پ.ک.ک و عملیات تروریستی این گروه، روند پیشرفت صلح را متوقف کرد. انگار گروهی در دولت و میت نمی‌خواستند مساله حل شود. ابزار شکست مذاکرات و امنیتی و تند شدن فضا نیز پ.ک.ک و عملیات آن بود.
مواضع اوجالان در مورد کمالیسم و دولت ترکیه و اساسا خودمختاری کردهای ترکیه و تشکیل دولت کُردی چه تغییراتی کرده است؟
اوجالان حتی در کتابهایش نیز مواضع متناقضی پیش و پس از دستگیری در مورد کمالیسم اتخاذ کرد. لالش قاسو نویسنده کرد و عضو سابق پ.ک.ک که اکنون یکی از مخالفان سرسخت اوجالان است، بخش‌هایی از سخنان و نوشته‌های اوجالان را قبل و پس از دستگیری مقایسه کرده و به تضاد گفتار و عمل اوجالان پرداخته است. من تمام مطالب وی را به دقت مطالعه کردم. مقالات وی در سایت‌های اینترنتی در دسترس است. در پاسخ به سوال شما، هرچند طولانی، اما عینا و بدون کم و کاست، از مطالب وی به شما پاسخ می‌دهم.
لالش قاسو در مقدمه مطلب خود که با ذکر دقیق منبع و حتی صفحه مربوطه در کتب اوجالان همراه است، می‌گوید: «عبدالله اوجالان یک عوام‌فریب، آشوب‌طلب و حیله‌گر به معنای واقعی است. او فردی است که می‌توان چنین صفاتی را بی‌کم و کاست به او اطلاق کرد: «قاتل دوستان نزدیک و صمیمی، نوکر واقعی و ابزار دست حاکمان ترکیه، ویران‌کننده خانه و زندگی کردها». این نویسنده در ادامه می‌نویسد: «من امروز بهتر درک می‌کنم چرا اوجالان وقتی در سوریه بود پشت سر هم دست به آشوب می‌زد و دوستان خود را به قتل می‌رساند. اوجالان فردی دورو و دروغگو به معنای واقعی است. اما آنچه مایه تاسف است، این است که امرور هنوز هم افراد زیادی پیرو این فرد بزدل و ترسو هستند و نمی‌خواهند بفهمند این قاتل کیست. پیرو دیدگاه‌های او در مورد آزادی و کمالیسم هستند که همگی مبتنی بر دروغ و فریب است». این مطالب را عینا از روی مطالب وی برایتان نقل می‌کنم.
لالش قاسو در ادامه مطلب خود در مورد تضاد عبدالله اوجالان می‌نویسد: «پیروان اوجالان در زمینه دیدگاه‌های وی در زمینه آزادی و دموکراسی از او پیروی نمی‌کنند، بلکه همان طور که خود اوجالان می‌خواهد از ابعاد کثیف اندیشه وی پیروی می‌کنند که همان ادامه راه کمالیسم است. کتاب‌های اوجالان اکنون در دسترس هستند. او قبل از دستگیری به کمالیسم، انگلستان و فرانسه می‌تازد و هیچ کس به اندازه اوجالان علیه آنها بد نمی‌گوید. اما پس از دستگیری اوجالان بزدل و ترسو تغییر موضع داده و به حامیان سرسخت کمالیسم تبدیل شده و کمالیسم را به عرش آسمان می‌برد. اوجالان از ترس شکنجه همه کردها را فروخت و به کمالیسم چسبید. اظهارات اوجالان در دیدار با وکلا علنا نشان می‌دهد وی برای ترکیه نوکری می‌کند تا جان خود را نجات دهد. ک.ج.ک. نیز به کردها خیانت می‌کند. من نوشته‌های این فرد را در قبل و بعد از دستگیری بررسی کرده‌ام. با مقایسه آن می‌توان به سادگی متوجه شد که چقدر در حرف و عمل، اوجالان فردی متضاد است».
اوجالان پس از دستگیری و از ترس جان خویش، مدعی می‌شود: «آتاترک ضد کردها نبوده است، وی دیدگاه‌های مثبتی در مورد قوم کرد داشته است، وی خواهان اعطای خودمختاری به کردها بود، وی برای علم ارزش قائل بود و نگاهی آزادیخواهانه به حقوق کردها داشت، وی مصطفی کمال فردی پراگماتیست و درستکار بود، خط مکری او خط آزادی‌خواهی و استقلال بود، وی قصد داشت راه را برای کردها باز کند اما به خاطر شورش‌های کردها توبه کرد و من و مصطفی کمال نقاط اشتراک زیادی داریم».
اما عبدالله اوجالان پیش از دستگیری در مورد آتاترک می‌گفت: «دیکتاتوری مصطفی کمال تحت تاثیر فاشیسم موسولینی و هیتلر بود، کمالیسم یک دیکتاتوری آلوده به خون است، اگر مصطفی کمال با روش‌های خیلی عقب‌مانده و دیکتاتوری، ملتی به نام ترک را ایجاد کرد. این ملت نه به شیوه‌ای دموکراتیک بلکه به شیوه‌ای تروریستی و فاشیستی ایجاد شد، مصطفی کمال معمار و سردسته‌ای است که مردم کردستان را دفن کرد و با بتون آنها را پوشاند، جمهوری ترکیه که انسان را به میمون تبدیل کرده. حتی بدون این که حق یک میمون را نیز به آن بدهد، می‌کُشد. در ترکیه شعار این است یا باید مثل انسان و یا مثل میمون زندگی کنید و چیزی دیگری نمانده است، مصطفی کمال واقعا تروریست است. حتی به نزدیکترین افراد خود نیز رحم نکرد، مصطفی کمال و سلطان‌های عثمانی سیاست یکسانی به‌کار بردند. مصطفی برای مخفی کردن جنبه فاشیستی خود همیشه از برادری کردها و ترک‌ها سخن گفته است. در قیام‌های کردها در دوره عثمانی قتل عام وجود نداشت اما مصطفی کمال کردها را قتل عام می‌کرد. عثمانیان حقوق کردها را نقض می‌کردند اما مصطفی کمال آنها را قتل عام می‌کرد. بسیاری از نویسندگان در مورد قتل عام‌های هیتلر کتاب نوشتند اما در مورد قتل عام‌های صورت گرفته توسط ترک‌ها سکوت کردند! قتل عام کردها از قتل عام ارامنه و روم‌ها بزرگتر است. مصطفی کمال با قتل عام فیزیکی رژیمی را به کردها تحمیل کرد که به حیوانات نیز تحمیل نمی‌شود. مثلا حیوانات می‌توانند دهان خود را باز کنند صدا دربیاورند اما او این را نیز بر کردها ممنوع کرد». اوجالان حتی ژنرال‌های کودتا را یاغی و راهزن نامیده بود اما پس از دستگیری آنها را افرادی «هوشمند» معرفی نمود. این سیر تطور مواضع اوجالان، نشان از تسلیم بی‌قید و شرط وی دارد.
من باور و اعتقاد دارم روزی اگر کسی این حرف‌ها را در پ.ک.ک در مورد آتاترک و ژنرال‌های مخالف کردها می‌زد، بدون تردید به قتل می‌رسید. اما اوجالان پس از دستگیری این چنین از مصطفی کمال حمایت می‌کند. یا ترسیده است و معامله کرده است. یا از اول نیز عامل ترکیه و میت بوده است.
شما این اطلاعات را قبلا جایی منتشر کرده بودید؟
باور کنید بخش عمده این مطالب، در دسترس همگان است. کتب اوجالان پر از تناقض است و به‌راحتی با مطالعه آنها، این تناقضات قابل فهم است. این اطلاعات و اسامی افرادی که برایتان ارسال کردم، در اینترنت با یک جست‌وجوی ساده یافت می‌شود. اما هواداران اوجالان نمی‌خواهند قبول کنند که اشتباه می‌کنند. برای چنین فردی، اعتصاب غذا کرده‌اند. مضحک است.
این اطلاعات هرگز توسط دولت ترکیه، سازمان اطلاعات این کشور و یا پ.ک.ک و اعضای آن تکذیب نشده است. من اطمینان دارم در خوشبینانه‌ترین حالت، پ.ک.ک توسط گروهی مخفی در ساختار سازمان اطلاعات ترکیه و ارتش این کشور تاسیس شده است که این گروه، کماکان قدرتمند است و تا زمان حیات آن، پ.ک.ک نیز وجود خواهد داشت.
عبدالمالک فرات موسس حزب حقوق و آزادی‌ها در ترکیه (HAK-PAR) و از منتقدان جدی پ.ک.ک، معتقد است خشونت و تروریسم پ.ک.ک، معول دولت پنهان است.
وی معتقد است افسران اطلاعاتی در تاسیس پ.ک.ک نقش اصلی را ایفا کرده‌اند. پدر همسر اول اوجالان (کثیره یلدریم) و خود کثیره یلدریم مامور و منبع خبری سازمان اطلاعات ترکیه بودند. اوجالان خود نیز زمانی در موسسان وابسته به میت کار کرده است. بسیاری از جوانان کرد در روستاها با آموزش و پول و حمایت میت تقویت شدند تا در ساختار پ.ک.ک، گروه‌های کردی را نابود کنند. پ.ک.ک به پشتوانه قدرت میت، هرگز اجازه فعالیت به روشنفکران مستقل نداد و تمام جنبش‌های کردی را نابود کرد. نابودی کردها و فرهنگ و هویت آنها، دستاورد پ.ک.ک است.
پایان