دوغو پرینچک یکی از سیاستمداران و شخصیت‌ها‌ی ترکیه است که در ابعاد مختلف نام و سخنان وی دیده و شنیده می‌شود. او در آغاز سوسیالیست و مدافع حقوق کردها بود و امروز از حقوق کردها در چارچوب ترکیه حمایت می‌کند. او فردی است که بارها با اتهامات مختلف روبرو شده و همیشه با سیاستمداران کُرد ترکیه روابط خوبی داشته و دارد. این روباط بارها به بحث‌ها‌ی گسترده نیز انجامیده است. بدون شک او فردی دارای نفوذ در سیاست و رهبری ترکیه است. علی‌رغم مخالفت آغازین با حاکمیت ترکیه، اما امروز وی می‌گوید همراه حاکمیت در یک سنگر قرار دارد. گروهی نیز معتقدند او اردوغان را نیز تحت کنترل خود دارد در حالی که حزبش کمترین آرا را در انتخابات کسب می‌کند.
خود پرینچک نیز می‌گوید حاکم نیست اما افکارش در ترکیه حاکم هستند و بسته‌ها‌ی سیاسی حکومت نیز پیشنهادهای او هستند. دوغو پرینچک، رئیس حزب وطن، در مصاحبه‌ای اختصاصی باشبکه رووداو به مسائل مختلف سیاسی در ترکیه از جمله پ.ک.ک. و عبدالله اوجالان پرداخته است.
این سیاستمدار ترکیه می‌گوید ترکیه اکنون کشوری آزاد نیست چون با آمریکا و ناتو روابط بسیاری صمیمی و البته به زیان ترکیه دارد و ترکیه فقط زمانی می‌تواند به کشوری واقعا آزاد تبدیل شود که با غرب قطع رابطه کرده و به آغوش کشورهای همسایه برگردد. او شرایط منطقه را به نفع آمریکا نمی‌داند و معتقد است ترکیه پس از سرکوب گروه فتح‌الله گولن، اکنون پ.ک.ک. را نیز همانند آن نابود خواهد کرد و دلیل رشد گولنی‌ها و پ.ک.ک. را حمایت علنی و غیرعلنی آمریکا از آنها می‌داند. پرینچک ضمن اعتراف به وجود بحران اقتصادی در ترکیه تنها راه نجات از تمام مشکلات را رویگردانی از غرب و روی آوردن به کشورهای مسلمان منطقه می‌داند و می‌گوید از نیمه دوم قرن بیستم تاکنون آمریکا پشت پرده تمام برنامه‌ها در ترکیه بود اما در چند سال اخیر برنامه‌ها‌ی آن در ترکیه شکست خود و پ.ک.ک. نیز به عنوان پروژه‌ای آمریکایی شکست خواهد خورد. حضور آمریکا در شمال سوریه تهدیدی جدی برای ثباتت و امنیت منطقه است اما ترکیه با همکاری همسایگان خود از این تهدید نیز رهایی خواهد یافت. وی باید بگویم آزادی واقعی ترکیه در این است با آمریکا رابطه نداشته باشد و با اروپا نیز در حد دوستی رابطه داشته باشد.
دوغو پرینچک در مورد مسئله کُرد و دلیل حمایت او از کردها در دهه شصت و هفتاد میلادی می‌گوید: در آن دوره مسئله کُرد موضوع اعطای حقوق مشروع کردها به عنوان شهروندان ترکیه بود، یعنی مسئله کردی بود لذا من از آن رویکرد حمایت می‌کردم. اما امروز مسئله کُرد وجود ندارد چون آن را به مسئله آمریکا تبدیل کرده‌اند. کردها امروز مشکلی ندارند و می‌بینیم به زبان کردی نیز رسانه‌ها‌ی متعدد و رشته زبان و ادبیات کُردی وجود دارد و کردها به عنوان شهروند در تمام سطوح حکومتی دیده می‌شوند.با این که می‌دانیم از نشریات و رسانه‌ها‌ی به زبان کردی نیز استتقبال نمی‌شود اما گفتیم بگذارید باشند چون با مردم کُرد مشکل نداریم. حتی در منطقه شاهد وجود یک اقلیم کردستان نیز هستیم و برای آن احترام قائل هستیم اما با هرگونه جدایی‌طلبی آن مخالفیم چون در صورت تجزیه عراق این مشکل برای ایران، سوریه و ترکیه نیز ایجاد می‌شود. این که منطقه‌ای خودمختار دارند طبق قانون اساسی عراق است و برای تصمیم عراق احترام قائل هستیم.
این سیاستمدار ترکیه با اشاره به پیمان سایکس-پیکو نیز می‌گوید تاسیس کردستان مستقل هم خیال است و هم در صورت تحقق، حمام خون در منطقه به راه خواهد افتاد. درواقع خود مردم کرد نیز خواهان چنین دولتی نیستند بلکه آمریکا به دنبال تحریک و تشویق چنین طرحی است. کردها هم بخشی از ملت ما هستند و خود را جدا احساس نمی‌کنند. کردها به عنوان فرد و شهروند حق دارند از همه حقوق برخوردار شوند. اما با هر اقدامی که به سوی جدایی‌طلبی تشویق کند مخالف هستیم.
دوغو پرینچک در مورد زبان کردی نیز گفت خود مردم نیز از این زبان استقبال نمی‌کنند. ما نظرسنجی‌ها‌ی مختلفی را برگزار کردیم. مردم دوست دارند وکیل و وزیر و پزشک و مهندس باشند اما به ترکی. حتی کلاس‌ها‌ی اختیاری زبان کردی برگزار کردیم اما مورد استقبال قرار نگرفت. حتی در دورافتاده‌ترین روستاها نیز مردم با هم به ترکی حرف می‌زنند. در کوچه‌ها‌ی دیاربکر کودکان نیز حین بازی فوتبال با هم به ترکی حرف می‌زنند. همچنین، نباید فراموش کنیم کردی یک روستا با روستای دیگر فرق دارد و زبان همدیگر را نمی‌فهمند. این مساله در اقلیم کردستان نیز وجود دارد. زبان مناطق تحت کنترل بارزانی با مناطق تحت کنترل طالبانی فرق دارد و آنها زبان همدیگر را نمی‌فهمند. کردها در ترکیه خواهان حقوق شهروندی هستند اما نه به زبان کردی. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد به‌جز هواداران پ.ک.ک. کسی خواهان تدریس زبان کردی نیست و حداکثر حدود 3 الی 4 درصد خواهان این کار هستند. اگر کردها بخواهند در ترکیه جایگاه خوبی داشته باشند، زبان کردی به نفع آنان نیست. پ.ک.ک. و هوداران آن به دنبال جدایی‌طلبی هستند. اما مردم از جمله کردها این را قبول نمی‌کنند. مردم می‌گویند دوست دارند زبان ترکی خود را تقویت کنند.
دوغو پرینچک در ادامه افزود: مادرم اصالتا اهل ملاطیه است و در سمسور به دنیا آمده و خودم نیز اهل ارزجان هستم. ریشه کردی نیز داریم، اما ترک هستم. من از حقوق کردها در چارچوب ترکیه دفاع کرده‌ام. اما از جدایی‌طلبی هرگز. من طرفدار زندگی مسالمت‌آمیز واقعی هستم. حتی خواهان جدایی ترکمن‌ها‌ی عراق، ترک‌ها‌ی قبرس و ترک‌ها‌ی ایران نیز نیستیم. بحث جدایی‌طلبی مسئله‌ای است که آمریکا پشت سر آن قرار دارد و با تقویت حضور آمریکا تشدید می‌شود. حتی در دهه نود میلادی ترکمن‌ها‌ی عراق را نیز تشویق به جدایی‌طلبی می‌کردند.
این سیاستمدار ترک که با عبدالله اوجالان نیز روابط صمیمی داشت می‌گوید: من در آن دوره از حقوق کردها دفاع می‌کردم و به عبدالله اوجالان نیز گفتم آمریکا و اسرائیل شما را به بازی گرفته‌اند و نباید به ابزار دست آنان تبدیل شوید و باید پ.ک.ک را خلع سلاح کنید. به او گفتم برای حقوق برابر و دموکراتیک کردن ترکیه مبارزه کن. می‌بینیم که اوجالان پس از دستگیری نیز به همان حرف من رسیده است. پ.ک.ک. خواهان استقلال بود اما به اوجالان گفتم استقلال فقط با حمایت آمریکا ممکن است؛ اگر هم چنین شود شما خائن هستید چون مردم کرد شجاع و مردانگی دارند و استقلال را قبول نمی‌کنند. جدایی‌طلبی اشتباه است. اما کردها در چارچوب کشورهای متبوع خود باید حقوق خود را داشته باشند. باید بگویم اوجالان آن فردی نیست کردها تصور می‌کنند و از لحاظ شخصیتی انسان درستی نیست. او کارش را با دستگاه‌های استخباراتی آغاز کرد. با میت ترکیه، سپس با اطلاعات سوریه، سیا و موساد. البته خودش نیز این را انکار نمی‌کند. اوجالان مدعی است او این سازمان‌ها را به‌کار گرفته اما باید بگویم در سطحی نیست بتواند آمریکا را ابزار قرار دهد.
دوغو پرینچک در مورد سوالی درباره این که امروز پ.ک.ک. در یک جغرافیایی گسترده فعالیت دارد می‌گوید: حتی اگر اوجالان آزاد می‌بود هم نمی‌توانست کاری کند. از این به بعد هم پ.ک.ک. نمی‌تواند کاری کند. منتظرم دولت ترکیه و میت بعد از مدتی به او دستور بدهند از پ.ک.ک. بخواهد خلع سلاح شود و این توان را نیز دارند که این طرح را به اجرا بگذارند. باید بگویم پس از دو سه سال چیزی به نام پ.ک.ک. دیگر وجود نخواهد داشت. این را به قطعیت به کردها می‌گویم.
این سیاستمدار کُرد پس از اشاره به روابط ترکیه با کردهای عراق گفت خواهان تقویت این روابط هستم اما در مورد کردهای سوریه باید بگویم ما حاضر نیستیم با یک گروه تروریستی وارد گفتگو و رابطه شویم. ده سال از بحران سوریه می‌گذرد اما می‌بینیم سوریه نه تنها سقوط نکرد بلکه برنامه‌ها‌ی آمریکا شکست خوردند. با خروج نیروهای وابسته به القاعده و پ.ک.ک. از سوریه، منطقه بسیار امن خواهد بود. این نیز ممکن نیست مگر این که آمریکا دست از اشغالگری در منطقه بردارد. البته باید بگویم با حزب بعث سوریه روابطی داریم و گفتگوها به صورت منظم ادامه دارد و بشار اسد نیز مصمم است تا آخر بجنگد و تروریست‌ها را از سوریه اخراج نماید. بشار اسد به ویژه همانند ما مخالف هرگونه تاسیس دولت توسط پ.ک.ک. است. چون چنین دولتی به کردها زیان می‌رساند. روسیه نیز با این پروژه آمریکایی مخالف است.
دوغو پرینچک در اشاره به سفر پاپ به اقلیم کردستان و انتشار یک تمبر گفت ما از این اقدام بسیار ناراحت شدیم چون بخشی از خاک کشورهای منطقه از جمله ترکیه را در نقشه یک کشور خیالی با عکس پاپ منتشر کرده بود. بارزانی انسان باارزشی است و باید بداند پاپ و مسیحیان چیزی برای بخشیدن به مسلمانان ندارند و فقط با اتحاد ملل منطقه می‌توانیم مشکلات منطقه را حل کنیم. مردم کُرد نیز خواهان این جدایی‌طلبی نیستند. بارزانی خوب می‌داند هر بار به آمریکا متکی بوده آخرش به مصیبت منجر شده است. همه ملل منطقه مظلوم هستند و قربانی آمریکا شده‌اند. نباید مردمان منطقه به همدیگر خیانت کند. نباید از پشت به هم خنجر بزنیم. فرهنگ اسلامی، احساس قربانی شدن و فرهنگ مردانگی می‌تواند راه را بر حضور آمریکا در منطقه ببندد. کردها هر بار پیشقراول آمریکا شده‌اند قربانی و با فلاکت مواجه شدند. من کردها را خوب می‌شناسم. شوهر عمه من نیز کرد است. برای من ترک یا کرد بودن معنا ندارد. کردها لایق مردانگی و شجاعت هستند.
وی در مورد همه‌پرسی استقلال در سال 2017 نیز گفت این اقدام اشتباه بود و چون آمریکا و اسرائیل حامی آن بودند لذا موفق نشد. کردها باید بدانند بایدن نیز نمی‌تواند برای آنان کاری انجام دهد. چون حتی وقت ندارد شلوارش را بالا بکشد چه برسد به این که به فکر کردها باشد. قدرت‌ها‌ی جدید علیه آمریکا ظهور کرده‌اند. ترامپ شکست آمریکا را تثبیت نمود. دلار آمریکا در حال سقوط است. بایدن نتوانست سوریه را تجزیه کند. آمریکا ناچار است گورش را گم کند. نمی‌تواند برای ایران چنگ و دندان نشان دهد. لذا ما باید به دنبال فرمولی برای زندگی مسالمت‌آمیز باشیم. فرمول حزب ما این است چهار کشور ایران، ترکیه، عراق و سوریه یک کنفدراسیون قوی تشکیل دهند و به قدرتی بزرگ تبدیل شوند. ثروت و همه امکانات را داریم. از عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا نیز استقبال نمی‌کنم فقط می‌توانیم با اروپا دوست باشیم چون اروپا نیز به فکر دوری از سلطه آمریکاست.
وی خاطرنشان کرد در پایان سلام گرم خود را به رهبران و مردم اقلیم کردستان می‌فرستم و می‌گویم باید پ.ک.ک. را از اقلیم کردستان اخراج کنند و این به نفع همه است. تکرار می‌کنم در قضیه انتشار تمبر با عکس پاپ نیز خیلی ناراحت شدیم. به عنوان یک دوست می‌گویم این در شأن مردانگی کردها نبود. چون بخشی از کشور ما را در آن نقشه وارد کرده بودند. قبلا نیز هر کسی در منطقه به مسیحیان خدمت کرده نفعی نبرده است. لذا این نوع نقشه‌ها شایسته مردم منطقه نیست.[1]